• Οπως λέτε στην έκθεση που συντάξατε με τον Ζαν Πιζανί Φερί, «η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια αγορά, ένα κοινό νόμισμα ή ένας προϋπολογισμός». Γι’ αυτό καλέσατε για μια επανεφεύρεση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό όταν οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακολουθούν τον δρόμο της λιτότητας και της καταστροφής του κοινωνικού κράτους;
Ορισμένοι λένε ότι η Ε.Ε. έχει πρόβλημα ζήτησης, άλλοι ότι έχει πρόβλημα προσφοράς, άλλοι καλούν τη Γερμανία να ξοδεύει περισσότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, άλλοι ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί και άλλοι ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει απλά να αγοράζει τα πάντα. Το σημαντικό για μένα είναι πως όλα αυτά αποτελούν ένα ενιαίο πακέτο, το οποίο ορισμένοι ονομάζουν το «μεγάλο παζάρι», ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, το χαρακτήρισε ένα «Νιου Ντιλ». Εμείς συνθέτουμε διάφορα στοιχεία και η δυσκολία έγκειται στο να βρεθεί η σωστή απάντηση στο κατάλληλο επίπεδο. Πρέπει να βρούμε ένα συνολικό πακέτο. Για εμάς αυτό σημαίνει ένα πακέτο που περιλαμβάνει δομικές μεταρρυθμίσεις σε όλη την ευρωζώνη και όχι μόνο σε Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία, αλλά και στη Γερμανία και στη Γαλλία. Η Γερμανία έχει μακροπρόθεσμα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει και αυτός είναι ο πρώτος πυλώνας. Ο δεύτερος είναι η ανάγκη για μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για επενδύσεις σε όλες ή στις περισσότερες χώρες, περιλαμβανομένης της Γερμανίας. Προτείνουμε γι’ αυτό δύο εργαλεία: πρώτον, την κινητοποίηση του ιδιωτικού κεφαλαίου και δεύτερον, τη σύμπραξη του δημόσιου κεφαλαίου στη ζώνη του ευρώ για την παροχή επιχορηγήσεων στις χώρες που έχουν ανάγκη. Μιλάμε δηλαδή για επιχορηγήσεις αλληλεγγύης, οι οποίες είναι ιδιαίτερα σημαντικές για χώρες όπως η Ελλάδα, προκειμένου να βρουν τα χρήματα τα οποία έχει άμεση ανάγκη η οικονομία τους.
• Εκτιμάτε πως, παρά το γεγονός ότι η διάσπαση της ευρωζώνης έχει υποχωρήσει, ωστόσο δεν έχει εκλείψει, δεδομένων των ολοφάνερων ανισορροπιών μεταξύ Βορρά και Νότου. Πώς θα μπορούσαμε να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα, όταν η Γερμανία επιμένει στον δικό της δρόμο;
Αυτό που λέει η έκθεσή μας είναι ότι δεν μπορείς να ανταλλάξεις τις μεταρρυθμίσεις σε μια χώρα με επενδύσεις σε μια άλλη χώρα. Αυτό δεν έχει λογική. Αυτό που χρειάζεται είναι μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία και εγώ περιμένω από τη Γερμανία να συμβάλει περισσότερο στην παροχή ρευστότητας στην Ε.Ε., κάτι που θα συνεισφέρει φρέσκο χρήμα και δεν μοιάζει με ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα στην ευρωζώνη ή στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό. Από την άλλη, πρέπει να καταλάβουμε, και το τονίζω αυτό, ότι η Γερμανία βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστιες προκλήσεις που δεν της επιτρέπουν να οδηγήσει την Ευρώπη έξω από την κρίση. Ο πληθυσμός της Γερμανίας θα έχει μειωθεί κατά 20% μεταξύ της αρχής αυτής της δεκαετίας και του 2026. Το γερμανικό χρέος σήμερα είναι σχετικά χαμηλό, αλλά εάν κάνετε μια προβολή στο μέλλον, δεδομένου ότι ο πληθυσμός θα είναι μικρότερος, το ΑΕΠ θα μειωθεί και αυτό αλλάζει τους όρους του επιπέδου του γερμανικού χρέους. Νομίζω ότι έτσι γίνεται κατανοητό για ποιον λόγο ο γερμανικός λαός είναι απρόθυμος να μεγαλώσει το χρέος του και να συνεισφέρει περισσότερα χρήματα.
• Την ώρα που κάποιοι προτείνουν την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, εσείς λέτε ότι αυτό θα ήταν μια «οικονομική αυτοκτονία», καθώς τα εθνικά χρέη δεν θα εξαφανίζονταν με την επανεισαγωγή, ας πούμε, της δραχμής. Ποια είναι η εναλλακτική που προτείνετε;
Η εναλλακτική μας είναι ότι η ευρωζώνη πρέπει να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να χάσουμε μια δεκαετία λόγω στασιμότητας. Αυτό θα οδηγούσε τα χρέη σε υψηλότερα επίπεδα ως ποσοστό του ΑΕΠ και δεν θα πετυχαίναμε να βγούμε από την κρίση. Νομίζω ότι αυτό που χρειάζεται τώρα η Ευρώπη είναι η γρήγορη δράση. Σε ορισμένες χώρες, και δεν εννοώ την Ελλάδα, αλλά κυρίως τη Γαλλία, θα πρέπει να υπάρξει αυτή η πρωτοβουλία επενδύσεων, κάτι που θα έπρεπε να συνδυαστεί με κινήσεις της ΕΚΤ. Εάν όλα αυτά μαζί πετύχουν, τότε θα υπάρξει ανάπτυξη στην ευρωζώνη και αυτή θα βοηθήσει στα προβλήματα χρέους, ανεργίας κ.λπ. Η μετάβαση σε μεγαλύτερο κατακερματισμό και ίσως σε διάσπαση θα έριχνε ολόκληρη την ήπειρο σε μια νέα κρίση που θα διαρκούσε μια δεκαετία. Δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια.
• Ποια είναι η προσέγγισή σας για την ελληνική περίπτωση; Νομίζετε ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο ή, αντίθετα, πιστεύετε ότι ένα νέο κούρεμα ή μια μεγάλη διαγραφή μέρους του είναι αναγκαία;
Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους είναι τώρα στα χέρια του επίσημου τομέα εκτός Ελλάδος: στη γερμανική κυβέρνηση, στην ΕΚΤ και σε άλλες κυβερνήσεις. Πιστεύω ότι θα ήταν δίκαιο τους επόμενους μήνες ή χρόνια να ληφθεί υπόψη η τεράστια προσπάθεια του ελληνικού λαού και να πούμε ότι αυτό το χρέος πρέπει να επιμηκυνθεί και ότι δεν χρειάζεται να αποπληρωθεί με τον τρόπο που τώρα προβλέπεται, καθώς επίσης και να μηδενιστούν τα επιτόκια. Αυτός θα ήταν ένας τρόπος για να απομειωθεί ένας μέρος του ελληνικού χρέους και θα αποτελούσε ένα σημάδι αλληλεγγύης μεταξύ της Γερμανίας, της ευρωζώνης και της Ελλάδας. Οσον αφορά το χρέος που διακρατείται από τον ιδιωτικό τομέα και το οποίο ανέρχεται μόλις στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ, αυτό έχει ήδη υποστεί «κούρεμα» 75% και δεν θεωρώ ότι θα ήταν καλή ιδέα η εκ νέου αναδιάρθρωσή του, διότι αυτό θα έστελνε ένα εξ ολοκλήρου λανθασμένο σήμα όταν η Ελλάδα ξαναβγεί στις αγορές τον επόμενο χρόνο ή το 2016.
• Πιστεύετε ότι είναι ρεαλιστική μια αποτελεσματική λύση στην κρίση, εάν δεν αντιμετωπιστούν η φοροδιαφυγή και η «σκιώδης τραπεζική»;
Νομίζω ότι κάθε είδους φοροδιαφυγή και «σκιώδης τραπεζική» πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο, προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα των κυβερνήσεων. Αυτά τα έσοδα είναι νόμιμα και αναγκαία όσο ποτέ. Είμαι απογοητευμένος από το πόσο λίγη πρόοδος έχει επιτευχθεί στο θέμα της επιβολής ενός φόρου για τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Νομίζω όμως ότι θα προχωρήσει τους επόμενους μήνες, καθώς είναι απολύτως απαραίτητος. Η Ευρώπη βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σημείο. Ή θα αλλάξει κατεύθυνση ή η κρίση θα επιστρέψει.
Ποιός είναι
Γεννημένος το 1974 στη Γερμανία, είναι σήμερα διευθυντής της Σχολής Ζακ Ντελόρ του Βερολίνου, ενώ ταυτόχρονα διδάσκει Πολιτική Οικονομία στη Σχολή Διακυβέρνησης Χέρτι. Εχει θητεύσει ως οικονομολόγος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ενώ έχει επίσης εργαστεί στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ της Κολονίας. Μαζί με τον Γάλλο Ζαν Πιζανί Φερί παρουσίασαν τον Οκτώβριο την έκθεση που τους είχαν αναθέσει η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις και ανάπτυξη: μια ατζέντα για τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ευρώπη».
πηγη
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!