Δικαιοσύνη πουθενά: Ένα παιδί ξανά στα χέρια του βασανιστή του

Ο νόμος περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας δεν έχει σταματήσει στιγμή να μας επιβεβαιώνει ότι δεν θέλει να λειτουργήσει υπέρ του παιδιού. Αυτή τη φορά το δικαστήριο καταδίκασε ένα ανήλικο κορίτσι να μένει μόνο του με τον κακοποιητή της, στο όνομα της δικαιοσύνης.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΡΑΝΤΟΥ

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την ψήφιση του νόμου 4800/2021, ή του νόμου Τσιάρα ή νόμου «για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια».

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μέσα από μια αδιαφανή διαδικασία, αδιαφορώντας για τις απόψεις και τις αναλύσεις νομικών και επιστημονικών κύκλων που επεσήμαναν τις προβληματικές διατάξεις του νομοθετήματος, προχώρησε στην ψήφισή του.

Σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια αργότερα, ένα ανήλικο κορίτσι θα μένει υποχρεωτικά, κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, με τον πατέρα της, για τον οποίο εκκρεμεί ποινική δίωξη για σεξουαλική κακοποίηση σε βάρος της, και μάλιστα με πληθώρα στοιχείων (με προσωρινή διαταγή κατά την συνεκδίκαση ασφαλιστικών μέτρων).

«Καμία δικαιοσύνη δεν υπάρχει όταν μία απόφαση αντί να ορίζει αποκλεισμό κάθε επικοινωνίας, υποχρεώνει ένα παιδί να διανυκτερεύει χωρίς επίβλεψη στο σπίτι του πατέρα του, τον οποίο έχει καταγγείλει ότι την κακοποιεί σεξουαλικά και για τον οποίο εκκρεμεί ποινική δίωξη» γράφει στην ανακοίνωση της η Συλλογικότητα «Όχι στην υποχρεωτική Συνεπιμέλεια», η οποία καλούσε σε διαμαρτυρία την Παρασκευή 05/05 στις 18.00 στην εκδήλωση που πραγματοποιούσε εκείνη την ώρα η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων  με τίτλο «Το Νέο Δίκαιο των Σχέσεων Γονέων και Παιδιών».

Μιλώντας στο «Κόκκινο», η δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη, η οποία έχει αναλάβει την υπόθεση, ανέφερε ότι η μητέρα του κοριτσιού πάσχει από καρκίνο στο συκώτι, τον πνεύμονα και πιθανότατα και στο δέρμα.

Όταν το παιδί το προσέγγισαν ειδικοί για να το προετοιμάσουν για τον ενδεχόμενο θάνατο της μητέρας του, τότε εκμυστηρεύτηκε την κακοποίηση που υπέστη από τον πατέρα του. Μάλιστα, όπως αναφέρει η δικηγόρος, το παιδί είχε μια συμπεριφορά, η οποία πρόδιδε ότι κάτι δεν πάει καλά – για παράδειγμα, έκανε εμετό όταν έβλεπε τον πατέρα – ωστόσο θεωρήθηκε αντίδραση λόγω της γενικευμένης κακοποιητικής συμπεριφοράς που είχε ο θύτης απέναντι στην μητέρα και την κόρη του.

Παλαιότερα, οι τρεις τους ζούσαν μαζί και ο πατέρας κακοποιούσε βάναυσα την μητέρα, σε σημείο που είχε βγάλει τον ώμο της συζύγου του, μόλις εκείνη είχε βγει από ΜΕΘ, μετά από νοσηλεία.

Στις 3/12/2022 η μητέρα κατέθεσε στην Διεύθυνση Ανηλίκων της ΓΑΔΑ την κακοποίηση της κόρης της και σχεδόν έναν μήνα αργότερα, στις 8/1/2023, κατέθεσε και το παιδί. Οι αστυνομικοί της Διεύθυνσης Ανηλίκων συμβούλευσαν την μητέρα να μην προβεί σε καμία άλλη διαδικασία, όπως η κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, όπως και έκανε, έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Όμως, πριν το Πάσχα, ο πατέρας καταθέτει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ζητώντας συνεπιμέλεια και να πάρει το παιδί για τις ημέρες των γιορτών. Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με την κ. Λεγάκη, ο πατέρας είναι άτομο με ισχυρό κοινωνικό και οικονομικό στάτους.

Η δικαιοσύνη φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται ότι ένας άνθρωπος με κύρος και οικονομική δύναμη μπορεί να είναι βασανιστή, αμφισβητώντας το θύμα και θέτοντάς το σε κίνδυνο, παρότι υποτίθεται ότι πρωταρχικό της μέλημα είναι η προστασία του ανήλικου παιδιού. 

Η στάση της Εισαγγελίας Ανηλίκων ήταν κάτι παραπάνω από αρνητική, καθώς παρότι κατατέθηκε ο φάκελος της υπόθεσης, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν και τρεις ένορκες καταθέσεις για την μαρτυρία της ανήλικης, η δικαστής κατέληξε σε προσωρινή διαταγή που δίνει στον πατέρα την δυνατότητα να έχει το παιδί δύο σαββατοκύριακα το μήνα και επικοινωνία μαζί του άλλες δύο φορές κάθε εβδομάδα, χωρίς καμία επίβλεψη.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με σχετικό κείμενο της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου στο themanifoldfiles.org, παρότι έχουν περάσει πέντε μήνες από τότε που το παιδί μίλησε για την κακοποίησή του, εκκρεμεί ακόμη δίωξη στον πατέρα – ένας άνθρωπος καταγγέλλεται από το ίδιο του το παιδί για κάτι τόσο φρικτό και η δικαιοσύνη όχι απλά δεν προσπαθεί να τον τιμωρήσει, αλλά του προσφέρει απλόχερα το θύμα του για να συνεχίσει ανενόχλητος την κακοποίηση του.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η μητέρα και το παιδί κατασκεύασαν αυτό το φρικτό σενάριο στο μυαλό τους για να πλήξουν τον πατέρα, ακόμα και έτσι η δικαιοσύνη θα έπρεπε τουλάχιστον να ορίσει επικοινωνία με τον πατέρα με παρουσία κοινωνικής λειτουργού, προκειμένου το παιδί να αισθάνεται ασφάλεια.

Η αβεβαιότητα για την υγεία της μητέρας, σε συνδυασμό με την βιασύνη του πατέρα να «κερδίσει» την «επιμέλεια» του παιδιού, δημιουργούν πολλά ερωτήματα σχετικά με τα κίνητρα του θύτη.

Στις 2 Μαΐου, οπότε εκδικάστηκε η προσωρινή διαταγή που κατέθεσε ο πατέρας, με την οποία ζητούσε επικοινωνία με το παιδί, το δικαστήριο όχι απλά αγνόησε την ανήλικη, που βρήκε την φωνή και τη δύναμη να προβεί σε καταγγελία σε βάρος του πατέρα της, αλλά την καταδίκασε να βλέπει ξανά και ξανά τον κακοποιητή της.

Η Δικαιοσύνη πέθανε, όταν δεν είδε το παιδί που υποφέρει.

Πηγή: Το διαβάσαμε εδώ





ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ Οι πληροφορίες και άλλα δεδομένα που δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο, μαζί με συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους, είναι καθαρά ενημερωτικά και απολύτως ανεπίσημα. epiosyinfo.com

Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo ως news aggregator ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!

Μητρότητα στον πάγο: Τι οδηγεί τις γυναίκες στο να καταψύχουν τα ωάριά τους;

Η κατάψυξη ωαρίων έχει εξελιχθεί σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο με μια αυξανόμενη τάση. Όταν πριν από μια δεκαετία η ανθρωπολόγος Marcia C Inhorn ξεκινούσε μια έρευνα για τους λόγους που οδηγούν σε μια τέτοια απόφαση, η κυρίαρχη αφήγηση ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρωνική και επικριτική για τις γυναίκες, με τους περισσότερους να αποδίδουν το φαινόμενο στην επιθυμία των γυναικών για επαγγελματική καριέρα.

Αυτό το επιχείρημα ήταν τόσο δημοφιλές που διαμόρφωσε και μια από τις αρχικές υποθέσεις της μεγαλύτερης ανθρωπολογικής μελέτης που έχει πραγματοποιηθεί για το εν λόγω ζήτημα. Η Marcia C Inhorn, καθηγήτρια του πανεπιστημίου Yale, στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ στις ΗΠΑ, πραγματοποίησε περισσότερες από 150 συνεντεύξεις με γυναίκες που έχουν προχωρήσει στην κατάψυξη των ωαρίων τους και το συμπέρασμα, όπως αναφέρει δημοσίευμα του Guardian, ήταν πως εν τέλει ο βασικός λόγος αυτής της απόφασης «κρυβόταν» στους άνδρες.

Συγκεκριμένα, ο βασικός παράγοντας τον οποίο επικαλέστηκαν οι γυναίκες για την απόφασή τους, ήταν η έλλειψη του «κατάλληλου συντρόφου», ένα πρόβλημα που η Marcia C Inhorn αποκαλεί ως «χάσμα ζευγαρώματος» στο νέο βιβλίο της «Motherhood on Ice», το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει. Από τις 150 γυναίκες που πήρε συνέντευξη, μόνο οι 36 πάγωσαν τα ωάρια τους για ιατρικούς λόγους. Οι υπόλοιπες ήταν υγιείς. Από τις γυναίκες που πάγωσαν τα ωάρια τους προαιρετικά, τρεις ήταν αμφιφυλόφιλες και 111 ετεροφυλόφιλες. Σχεδόν στο σύνολό τους οι γυναίκες απέδωσαν την απόφασή τους στη στάση των ανδρών και την αδυναμία εύρεσης του «κατάλληλου» ανθρώπου. Καθώς στην έρευνα δεν συμμετείχαν άνδρες, πρόκειται επί της ουσίας για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι γυναίκες τις απόψεις και τη στάση των ανδρών.

Η καθηγήτρια του Yale διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που καταψύχουν τα ωάρια τους τείνουν να είναι από 30 έως 40 ετών, επιτυχημένες επαγγελματίες με υψηλές αποδοχές (τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο) – εξάλλου πρόκειται για μια διαδικασία που έχει κάποιο κόστος – και βεβαίως ανύπαντρες. «Οι γυναίκες ανέφεραν πως είχαν μια επιτυχημένη καριέρα, ενώ ταυτόχρονα έψαχναν για τον κατάλληλο σύντροφο για να κάνουν παιδιά, αλλά δεν μπορούσαν να τον βρουν», υπογραμμίζει η Marcia C Inhorn, συνοψίζοντας την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν όσες αποφάσισαν να προχωρήσουν στην κατάψυξη ωαρίων.

Ο «ισότιμος σύντροφος» και οι «Peter Pans»

Πολλές από τις γυναίκες με τις οποίες συνομίλησε η Marcia C Inhorn είπαν ότι ήθελαν μια σχέση ισότητας, κάτι που συχνά σήμαινε να βρουν κάποιον με παρόμοιο επίπεδο εκπαίδευσης. Και αυτό, όπως υπογραμμίζει, αντανακλά ένα αυξανόμενο χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, ανώτατης εκπαίδευσης. Το 2019, υπήρχαν 28% περισσότερες γυναίκες από άντρες που είχαν ολοκληρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στις ΗΠΑ. Μάλιστα προβλέπεται πως το ποσοστό θα αυξηθεί περαιτέρω το επόμενο διάστημα. Αυτό, σημειώνει η Inhorn, δημιουργεί μια έντονη ανισορροπία όσον αφορά την εύρεση ενός «ισότιμου συντρόφου». Το εκπαιδευτικό χάσμα δεν περιορίζεται στις ΗΠΑ. Οι έρευνες καταγράφουν πως υπάρχουν αυξανόμενες εκπαιδευτικές ανισότητες μεταξύ των φύλων στον Καναδά και στην Ευρώπη – ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Το «πρόβλημα των ανδρών – συντρόφων», λέει η Inhorn ήταν μια συζήτηση που υπήρχε στους διεθνείς κύκλους αναπαραγωγικής υγείας εδώ και αρκετό καιρό. Ωστόσο συνήθως οι αναφορές αφορούσαν τις φτωχότερες χώρες στο παγκόσμιο νότο. «Τώρα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για το εν λόγω πρόβλημα και στον παγκόσμιο Βορρά», υποστηρίζει η ανθρωπολόγος.


Ακόμη όμως και μεταξύ εκείνων των γυναικών που δήλωναν πως δεν περιορίζονται στην αναζήτηση ενός συντρόφου ίδιου μορφωτικού επιπέδου, το πρόβλημα εξακολουθούσε να υφίσταται, αλλά σε αυτήν την περίπτωση με σημείο αναφοράς τους άνδρες, οι οποίοι φέρονται συχνα να «τρομοκρατούνται» από τη συμβίωση με μια πιο επιτυχημένη επαγγελματικά σύντροφο. Από τις συνεντεύξεις, τις οποίες επικαλείται η καθηγήτρια, προκύπτει πως ορισμένοι άνδρες, εγκλωβισμένοι στα κοινωνικά στερεότυπα, απέφευγαν τις γυναίκες που είχαν υψηλότερη εκπαίδευση.

Επίσης η δέσμευση και η πατρότητα φαίνεται πως δεν αποτελεί προτεραιότητα για πολλούς άνδρες. «Έμαθα τον όρο “the Peter Pans”, πρόκειται για τους άντρες που δεν θα μεγαλώσουν ποτέ. Μπορεί να έχουν ανώτατη εκπαίδευση με καλό εισόδημα και ούτω καθεξής, αλλά θέλουν να “παίζουν” και να διασκεδάζουν, και μπορεί να μην έχουν καθόλου σύντροφο ή μπορεί να μην επιθυμούν μια σταθερή σχέση μέχρι τα 40 και τα 50 τους», τονίζει, σύμφωνα με τον Guardian.

Η απάντηση λοιπόν, σύμφωνα με την έρευνα της Inhorn, για την κατάψυξη ωαρίων φαίνεται να εμπίπτει σε δύο κατηγορίες: Το ένα είναι το «χάσμα ζευγαρώματος» και το άλλο είναι αυτό που περιγράφει ως «αναπαραγωγική αναμονή», δηλαδή η κατάσταση στην οποία οδηγούνται οι γυναίκες από την έλλειψη κατάλληλων ανδρών συντρόφων.

Στο βιβλίο της, η Inhorn γράφει ότι το κλείσιμο του χάσματος μεταξύ των φύλων θα είναι μια «κρίσιμη πρόκληση στις επόμενες δεκαετίες». Αλλά έως τότε, η κατάψυξη ωαρίων ενδεχομένως να παραμένει η καλύτερη αναπαραγωγική επιλογή για τις ανύπαντρες γυναίκες μετά τα 30 τους.


Πηγή: Το διαβάσαμε εδώ





ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ Οι πληροφορίες και άλλα δεδομένα που δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο, μαζί με συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους, είναι καθαρά ενημερωτικά και απολύτως ανεπίσημα. epiosyinfo.com

Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo ως news aggregator ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!

Συγκλονίζει γράμμα ανήλικης που τη βίαζε ο πατέρας της – «Είχα δώσει όρκο ότι δεν θα μιλήσω ποτέ»

Συγκλονίζει το γράμμα που έστειλε μία ανήλικη που έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον πατέρας της στην επιμελήτρια Ανηλίκων και Κοινωνικής Αρωγής Καλαμάτας, Αγγελική Ρουμελιώτου, με την παράκληση το γράμμα αυτό «να φτάσει όπου χρειάζεται κι όπου μπορεί να φτάσει, για να βοηθήσει άλλα παιδιά να βρουν κομμάτια του εαυτού τους στις γραμμές του».

«Είχα δώσει όρκο με τον εαυτό μου ότι δεν θα μιλήσω ποτέ, ότι αυτό θα το κουβαλάω μέσα μου μέχρι την τελευταία μου πνοή! Γιατί; Γιατί ήξερα ότι κανείς δεν θα με πιστέψει, ότι όλοι θα με κατηγορήσουν, ότι όλοι θα με δείχνουν με το δάχτυλο, ότι όλοι θα λένε “ήθελε και τα έπαθε”, μα δεν την έβλεπες πώς κυκλοφορούσε; Αυτή τον προκάλεσε. Και πολλά αλλά τέτοια. Με το παιδικό μυαλό που είχα τότε, ναι, δεν είχα την δύναμη ούτε την αντοχή να περάσω και όλα αυτά τα σχόλια. Μα πώς να είχα δύναμη; Όταν ο ίδιος μου ο πατέρας με βίαζε; Πώς ένα παιδικό μυαλό να το διαχειριστεί;», είναι οι πρώτες λέξεις της ανήλικης στο γράμμα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η δευτερογενής σεξουαλική κακοποίηση ενός ανήλικου, δηλαδή η κακοποίηση που έρχεται σε δεύτερο χρόνο, από τον κοινωνικό περίγυρο, την κοινωνία ευρύτερα και τα ΜΜΕ είναι εξίσου βλαπτική με την πρωτογενή κακοποίηση.

«Είναι εξίσου βλαπτική με την πρωτογενή, καθώς οι συνέπειες δρουν πολλαπλασιαστικά αφού ακουμπούν σε μια ήδη ευαίσθητη και ταραγμένη συνθήκη. Το κοινωνικό στίγμα δημιουργεί επιπρόσθετες δυσκολίες στη σύναψη σχέσεων του παιδιού θύματος με τους συνομηλίκους, αλλά και την ευρύτερη κοινότητα, που προκύπτουν, είτε ως απόρροια της πρωτογενούς κακοποίησης, είτε ως κοινωνική συνέπεια όλων αυτών που θα βιώσει το παιδί όταν δεν υπάρχει επαρκές πλαίσιο προστατευτικών μηχανισμών μετά την αποκάλυψη. Είναι δηλαδή και το αίσθημα ενοχής και ντροπής που δημιουργείται μέσα από τους κακούς χειρισμούς των φορέων, της κοινότητας, του περιβάλλοντος, ενίοτε δε και κάποιων μέσων μαζικής ενημέρωσης που παρεμβαίνουν στην καθημερινότητα του παιδιού με τρόπο εξαιρετικά διεισδυτικό και αποκαλυπτικό, ενώ εκείνο ακόμη προσπαθεί να ανακάμψει από ένα βάναυσο τραύμα, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε κοινωνικό αποκλεισμό», λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Ρουμελιώτου.

Το ποσοστό των κακοποιήσεων είναι πολύ μεγαλύτερο από τους αριθμούς που δημοσιοποιούνται, καθώς οι ανήλικοι πολύ δύσκολα αναφέρουν αυτό που τους συνέβη. Οι ειδικοί όμως λένε ότι ακόμα και ανάμεσα σε αυτό το μικρό ποσοστό των φρικιαστικών ιστοριών που γίνονται γνωστές, είναι μεγάλος ο αριθμός των ανηλίκων που μετανιώνουν την καταγγελία που έχουν κάνει, λόγω των διαδικασιών. Και αυτό λόγω του επανατραυματισμού μεταξύ άλλων από τη διαρροή των καταθέσεων, την παρουσίαση από media και τη μη εφαρμογή βασικών κανόνων δεοντολογίας.

Ο θεσμός της αναδοχής που έχει αναπτυχθεί και παρουσιάσει απτά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανακούφιση των παιδιών θυμάτων της σεξουαλικής κακοποίησης.

«Ο θεσμός της αναδοχής είναι μια πολύ σημαντική εναλλακτική μορφή φροντίδας. Έρχεται να δώσει ελπίδα σε ένα παιδί που έχει κριθεί ότι υπάρχει ανάγκη απομάκρυνσής του, βραχυπρόθεσμης ή μακροπρόθεσμης από τη βιολογική οικογένεια γιατί η ίδια η οικογένεια δεν μπορεί να το προστατεύσει. Το παιδί δεν πρέπει να πάει σε ένα ίδρυμα γιατί εκεί είναι σίγουρο ότι θα υποστεί δευτερογενή κακοποίηση λόγω της απρόσωπης κατάστασης στην οποία θα βρεθεί, της απουσίας σταθερότητας και επάρκειας φροντιστών, του στίγματος “μένω σε ένα ίδρυμα” που θα καθορίσει όλες τις κοινωνικές του επαφές, της απουσίας του προσωπικού χώρου, της αμυδρής προοπτικής επανένωσης με την οικογένεια λόγω της απουσίας υποστηρικτικών μηχανισμών προς αυτή την κατεύθυνση και εν τέλει της πολύ συχνής ιδρυματοποίησης», δηλώνει η κ. Ρουμελιώτου αλλά παράλληλα, τονίζει: «Ωστόσο, ακόμη και η αναδοχή είναι εναλλακτική μορφή. Δηλαδή, δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε ότι η πιο ουσιαστική μορφή ανακούφισης είναι η σταθερή συστηματική στήριξη της βιολογικής οικογένειας μέσα στην κοινότητα ώστε να παραμείνει, όσο γίνεται, λειτουργική και να κρατήσει στους κόλπους της το παιδί».

Η κ. Ρουμελιώτου λέει ότι είναι πολύ σημαντικό να λειτουργήσουν τα «Σπίτια του Παιδιού» σε όλες τις εφετειακές έδρες αλλά και το να προχωρήσει η χώρα μας σε ένα ενιαίο θεσμικό πλαίσιο, σε έναν ολοκληρωμένο εθνικό μηχανισμό προστασίας που θα αφορά όλες τις μορφές παιδικής κακοποίησης.

«Μέχρι που βρέθηκε ένας υπέροχος άνθρωπος που της ανοίχτηκα, με πίστεψε, με στήριξε σε όλο μου τον αγώνα να δικαιωθώ. Στάθηκε δίπλα μου σαν βράχος. Που από την στιγμή που της τα είπα, δεν έπαψε στιγμή να με παρακαλεί λέγοντάς μου, πες το και ας μην σε πιστέψει κανένας, εγώ θα είμαι δίπλα σου, πες το γιατί αυτός ο άνθρωπος θα κάνει και σε αλλά κορίτσια το ίδιο, αν δεν το έχει κάνει ήδη. Πες το και στο ορκίζομαι θα σε στηρίξω σε κάθε μα κάθε σου βήμα, θα είμαι δίπλα σου ό,τι κι αν συμβεί. Και έφτασε λοιπόν η ημέρα που τα ομολόγησα όλα, με κάθε λεπτομέρεια, με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια, και είχα δίκιο τελικά. Όντως στην αρχή κανείς δεν με πίστεψε, σαφώς, ποιον θα πιστέψουμε; Το κοριτσάκι που πέρασε όλα αυτά; Ή τον καθωσπρέπει πατέρα; Ε, λοιπόν μαντέψτε ποιον πίστεψαν; Πέρασα από 40 κύματα. Έπρεπε να τους αποδείξω ότι λέω την αλήθεια. Γιατί βέβαια, κατηγορούσα “έναν καθωσπρέπει άντρα”. Γιατί αυτή είναι η κοινωνία μας, αυτή είναι η οικογένεια μας, δεν τους επιλέξαμε. Έτυχε να είναι αυτή. Ώσπου φτάσαμε στην ημέρα που έγιναν οικογένειά μου άνθρωποι ξένοι, μου στάθηκαν άνθρωποι που δεν γνώριζαν τίποτα για μένα, μα πάνω από όλα, με πίστεψαν οι άνθρωποι που έπρεπε να με πιστέψουν για να δικαιωθώ επιτέλους. Για να λυτρωθεί η ψυχή μου, γιατί οι πληγές δεν επουλώνονται ποτέ. Συνηθίζεις με αυτές για να μπορέσεις να αντέξεις. Τα κάνεις δύναμη. Και δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό! Και εκεί λοιπόν ξεκινάς να πατάς στα πόδια σου, ξεκινάς από το μηδέν αλλά με όλες τις γνώσεις που είχες έως τότε, με όλες εκείνες τις ουλές που σου προκάλεσε κάποιος με το έτσι θέλω, χωρίς να υπολογίσει το “είναι” σου, στερώντας σου όλα τα δικαιώματά σου, γκρεμίζοντας κάθε σου όνειρο. Θέλω μέσα από αυτή την ιστορία να σας πω, να αγαπάτε τον εαυτό σας, να μην αναρωτηθείτε το γιατί, να μιλάτε στον πιο κοντινό σας άνθρωπο. Σ΄ αυτόν που ξέρετε ότι θα σας πιστέψει και ας μην σας πιστέψει κανένας άλλος. Απλά Μιλήστε. Κλείστε τα αυτιά σας στους κακούς ανθρώπους και στα αρνητικά τους μηνύματα. Να σκέφτεστε μόνο ότι μπορεί με τη δική σας ιστορία να βοηθήσετε και άλλους ανθρώπους, που το έχουν πραγματικά ανάγκη, ανθρώπους που δεν έχουν την ίδια δύναμη με εσάς για να αντιμετωπίσουν το “τέρας”. Να γίνετε η δύναμή τους». Με τα λόγια αυτά ολοκληρώνει η ανήλικη το γράμμα στην κ. Ρουμελιώτου.

«Η εμπειρία τέτοιου τραύματος έχει παραλληλιστεί από τους ειδικούς ως ένα ολοκαύτωμα της ζωής των θυμάτων. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Προσπαθούν να μάθουν να ζουν με αυτό και γι΄ αυτό το λόγο χρειάζονται μακροπρόθεσμη και συστηματική υποστήριξη. Αν δεν έχουν υποστήριξη, από το περιβάλλον ή από κάποιο επαγγελματία, τα πράγματα είναι πολύ επώδυνα γιατί καλούνται να ανέβουν τον προσωπικό τους Γολγοθά μόνα τους. Και αυτό είναι εξαιρετικά συγκλονιστικό για την πορεία τους και το “σχετίζεσθαι” με τους ανθρώπους. Αν όμως υποστηριχθούν από έναν “σημαντικό άλλο”, τα πράγματα γίνονται πιο φωτεινά, πιο αισιόδοξα.

Κάποιες φορές, μάλιστα, υπάρχουν θύματα που ηγούνται και κινήσεων για την υποστήριξη άλλων θυμάτων, και αυτό, εκτός από μια εξαιρετική πράξη αλτρουισμού, είναι και μια μορφή εσωτερικής θεραπείας του τραύματος», εξηγεί καταλήγοντας η κ. Ρουμελιώτου.

Πηγή: Το διαβάσαμε εδώ





ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ Οι πληροφορίες και άλλα δεδομένα που δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο, μαζί με συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους, είναι καθαρά ενημερωτικά και απολύτως ανεπίσημα. epiosyinfo.com

Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo ως news aggregator ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!

Mία γενιά στην πλειοψηφία της από ηλίθιους?

Όσο και αν είναι επώδυνο για μένα , δυστυχώς ανήκω σε αυτήν τη γενιά. Αναφέρομαι βεβαίως, βεβαίως στη γενιά ανθρώπων που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα την περίοδο από 1998 και πάνω.Μια γενιά που μεγάλωσε με σύντροφο την τεχνολογία. Μία γενιά που πήρε τελείως διαφορετικό δρόμο από την προηγούμενη,μια πορεία που ίσως δεν είναι αναστρέψιμη. Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτή τη νέα γενιά;

Ποιος η τι ευθύνεται τελικά για αυτήν την κατάληξη; Ευθύνεται η υπερβολική “δόση” τεχνολογίας που έχουν λάβει τα σημερινά παιδιά ,χωρίς να γνωρίζουν πως να την χειρίζονται και να την αξιοποιούν ώστε να αποκομίσουν τα οφέλη της; Η μήπως ευθύνεται η στάση και η διαπαιδαγώγηση των γονέων προς τα παιδιά; Γιατί σίγουρα δεν φταίει μόνο το διαδίκτυο και το Facebook για αυτήν τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα. Γιατί πραγματικά είναι τρομακτική…Ας αρχίσουμε λοιπόν…

Τα παιδιά της νέας γενιάς κρίνουν και κρίνονται με βάση την εξωτερική εμφάνιση και ΜΟΝΟ .Έχουν δώσει τεράστια βαρύτητα στο πως φαίνονται και στο πως δείχνουν,όχι στο πως πραγματικά είναι!Δεν ενδιαφέρονται για την καλλιέργεια του ψυχικού τους κόσμου ,της κριτικής τους σκέψης και της δημιουργικότητας τους και δεν δέχονται εύκολα το διαφορετικό.Δεν βάζουν στόχους, δεν έχουν όνειρα και οράματα για τη ζωή τους.

Αντιθέτως, επιζητούν μόνο την κοινωνική αποδοχή ,συμμερίζοντας τις απόψεις και ακολουθώντας τα στερεότυπα της μάζας. Ασχέτως αν αυτές τους εκφράζουν ή όχι! Πάρτε για παράδειγμα …Βλέπεις όλα τα σημερινά παιδιά σαν “μαζικοποιημένα zombie” να ακολουθούν την κάθε ανόητη και ανούσια μόδα(ξέρουν τι κάνουν αυτοί που τις πλασάρουν), προσπαθώντας να το παίξουν κάποιοι που στα αλήθεια δεν είναι! Δεν το φιλτράρουν από τον εγκέφαλο τους και δεν σκέφτονται, αν πράγματι αυτή η μόδα αποτελεί ένα μέσο έκφρασης για αυτούς. Την ακολουθούν επειδή το ίδιο πράττει και η μάζα, και έτσι γνωρίζουν ότι θα λάβουν κοινωνική αποδοχή από τους πολλούς. Κάτι τέτοιο φυσικά αποτελεί μεγάλη αδυναμία και σοβαρό πλήγμα για την προσωπικότητας τους, σε μια ηλικία όπου μπαίνουν οι βάσεις για την διαμόρφωση της.

(εύκολη επιρροή = μια κυβέρνηση αθλίων με πολίτες πρόβατα και έχω και χίλια αλλα παραδείγματα). Όχι πως τώρα δεν είμαστε πρόβατα, αλλά αυτό δεν αφορά το παρόν θέμα. Για όσους θέλουν να πάρουν μία γεύση από αυτήν την κατάσταση, απλά επισκεφτείτε τον δημοφιλή ιστόχωρο κοινωνικής δικτύωσης,Facebook. Γιατί ΔΕΝ νοείται σημερινό παιδί χωρίς να κατέχει λογαριασμό στο Facebook.Ποζεριά, Καγκουριά, check – in όπου στο γ@μημένο κόσμο βρίσκονται ,με την μόνη τους αγωνία να είναι για τον αριθμό των likes που θα λάβουν. Δεν προβληματίζονται για τίποτα στη ζωή τους ,και η διανοητική τους κατάσταση έχει φτάσει να είναι ισάξια ενός κούτσουρου.”Η τεχνολογία ξεπέρασε την ανθρώπινη αλληλεπίδραση ” όπως είπε και ο Αϊνστάιν.Τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να συναισθανθούν αληθινά,αφού η ανθρωπιά τους έχει χαθεί.Δυστυχώς η μέρα που ανέφερε ο Αϊνστάιν έχει φτάσει: “Ο κόσμος θα έχει μία γενιά από ηλίθιους”

Ίσως οι σκέψεις μου για την “ευλογημένη” αυτή γενιά σας φαίνονται σκληρές και απαισιόδοξες. Προσπαθώ απλά να είμαι ρεαλιστής. Μην ξεχνάτε πως εγώ τα ζω καθημερινά. Αλλά όποιο και αν είναι το πρόβλημα μπορούμε να το αλλάξουμε όλοι μαζί, γιατί ποτέ δεν είναι αργά. Καλώ και τα ίδια τα παιδιά που έχουν λίγο μυαλό, να σκεφτούν και προβληματιστούν για όλη αυτή τη κατάσταση. Μπορεί τώρα να εκφράζω τα παράπονα μου κατ’αυτόν το τρόπο,αλλά θα προσπαθήσω όπως μπορώ να βοηθήσω και να αφυπνίσω τους συνομήλικους μου (τους φίλους μου τουλάχιστον). Το ίδιο να πράξετε και εσείς!

Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι σε όλα τα παιδιά της γενιάς, γιατί γνωρίζω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αναφέρομαι στη μάζα, δηλαδή στους πιο πολλούς. Και ούτε εγώ το παίζω πιο έξυπνος από αυτούς.Ίσως να είμαι λίγο πιο αφυπνισμένος!

Υ.Γ.2 Δεν είμαι ΚΑΤΑ του Facebook. Και εγώ ο ίδιος κατέχω λογαριασμό,αλίμονο.Είμαι κατά όλης αυτής της κατάστασης που επικρατεί εκεί.

Πηγή: Το διαβάσαμε εδώ





ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ Οι πληροφορίες και άλλα δεδομένα που δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο, μαζί με συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους, είναι καθαρά ενημερωτικά και απολύτως ανεπίσημα. epiosyinfo.com

Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo ως news aggregator ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!

Το πρώτο Πάσχα που η μάνα δεν θα πει: «Έλα με τρένο…»

Ο Ηλίας Γεροντόπουλος γράφει για την πληγή που άνοιξε στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Πληγή που δεν πρόκειται να κλείσει απλώς με νέα συστήματα, με διαβεβαιώσεις και με δύο σταθμάρχες σε κάθε σταθμό. Η κοινωνική πληγή του πένθους άφησε σημάδι για πάντα.

Ηλίας Γεροντόπουλος

Ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια. Μεταξύ μας, η πρώτη φορά ολάκερης της ζωής μου. Η πρώτη φορά που πλησιάζοντας γιορτές, η μάνα μου δεν είπε την ατάκα της. Εκείνη που σταθερά, με τη συνέπεια Φώσκολου της γράφει το ένστικτό της από τότε που έφυγα πρώτη φορά για τις σπουδές μου στην Αθήνα. Δεν είπε αυτό το: “Πού να οδηγείς βραδιάτικα [εσύ ή οι οδηγοί του ΚΤΕΛ]… Είν’ επικίνδυνη η εθνική! Με τρένο έλα, που είναι σίγουρο”. Δεν το είπε.

Μου χτύπησε άσχημα το κενό της μαμαδίστικης υπερβολής. Κι ήταν άσχημη συνειδητοποίηση, ακριβώς επειδή δεν προέκυψε απ’ την ξαφνική ωρίμανση του μητρικού φίλτρου, ούτε από κάποιου είδους εμπιστοσύνη στις οδηγικές μου ικανότητες. Προέκυψε απ’ τη βίαιη ανατροπή της ίδιας της φράσης. Το τρένο ήταν το μόνο σίγουρο μέσο. Δεν είναι πια. Ως πότε;

Είναι κάποιου είδους κοινή παραδοχή ψυχιάτρων, φιλοσόφων, οικονομολόγων, φυσικών, λαϊκής σοφίας: είτε μιλάμε για ντοπαμίνη, είτε για στρεβλά επιχειρήματα, είτε για οικονομικές κρίσεις, είτε για κίνηση σωμάτων, είτε για τον κότσιφα που τον λέγαν Σταύρο, όσο πιο μεγάλη είναι η άνοδος, τόσο πιο βίαιη είναι η πτώση. Κι όσο πιο βίαιη η πτώση, τόσο πιο δύσκολη η εμπιστοσύνη σε νέα άνοδο. Ούτως ειπείν, η πληγή που άνοιξε στον ελληνικό σιδηρόδρομο, δεν πρόκειται να κλείσει απλώς με νέα συστήματα, με διαβεβαιώσεις και με δύο σταθμάρχες σε κάθε σταθμό. Η κοινωνική πληγή του πένθους άφησε σημάδι για πάντα, κι η σοκαρισμένη κοινωνικής εμπιστοσύνη θ’ αργήσει πολύ να ξεχάσει αυτό το σημάδι. Θ’ αργήσει πολύ να πάψει να το βλέπει. Ο σημερινός φόβος του πολίτη για το τρένο, είναι άλλη μια ψυχική ασθένεια. Η ασθένεια μιας ψυχής που, έτσι κι αλλιώς, ζει δεκαετίες τώρα κάνοντας πλάκα για την επιβίωσή της.

Δεν είναι κρυφό: ο Έλληνας γελάει με τα χάλια του κράτους. Κι αν δεν το ‘κανε, πιθανώς θα ‘χε πέσει ομαδικά σ’ αληθινή κατάθλιψη κι οι κρίσεις πανικού θα ‘ταν η ξεχωριστά δική του πανδημία. Αν το καλοσκεφτείς, ο Χάρρυ Κλυνν, ο Τζίμης Πανούσης, ο Λάκης Λαζόπουλος (στα χρυσά του χρόνια), ο Κανάκης με τον Καλιβάτση, οι ελληνικές ταινίες του ‘60 και του ‘70 με το Μαυρογυαλούρο και το Γκόρτσο, τι έκαναν; Γελούσαν με τα χάλια ενός κράτους που αφήνει τους πολίτες του απροστάτευτους. Χωρίς δρόμο, χωρίς γεφύρι, χωρίς καράβι, χωρίς φρένα και συστήματα στο τρένο. Ήταν μια μικρή εκδίκηση κωμωδίας για ένα λαό που ζούσε από τύχη. Κι αυτό το από τύχη, ήταν ως σήμερα το χάσταγκ των σόσιαλ μίντια, το τσιτάτο και το αστειάκι σε κάθε μικρή καταστροφή. Βρέχει; Από τύχη ζούμε. Χιονίζει; Από τύχη ζούμε. Πιάνει φωτιά; Από τύχη ζούμε. Συγκρούονται δυο τρένα όμως, και παύουμε να ζούμε. Τέλος το αστείο.

Βλέπεις, το γέλιο μπροστά σε καταστάσεις άσχημες, είναι συχνά μια άμυνα. Καθησυχάζεσαι που αυτό δεν έγινε στ’ αλήθεια, που δεν είχε θύματα, που δεν θα μπορούσε να συμβεί σε σένα. Μόνο που εδώ έγινε στ’ αλήθεια, κι είχε θύματα, και θα μπορούσε να συμβεί στον κάθε άνθρωπο που ζει απ’ την Αθήνα ως τη Θεσσαλονίκη. Κάθε τρένο είναι πια επικίνδυνο. Κάθε παιδί σε τρένο είναι πια το παιδί σου. Κι η εθνική οδός ξάφνου δεν μοιάζει τόσο επικίνδυνη. Έχει τιμόνι, στρίβει, γλυτώνεις. Οι ράγες είναι θάνατος: άμα και μπεις στη λάθος γραμμή…

Οι ράγες ήταν η ασφάλεια του τρένου. Οι ράγες έγιναν ο κίνδυνος του τρένου. Κι αυτό το σοκ της μετατροπής, της ανατροπής, της αποκάλυψης, είν’ ένα σοκ που δεν ξεπερνιέται εύκολα. Τη σοκαριστική ανατροπή σε μια ταινία, μπορεί να την κουβαλάς μέσα σου μια βδομάδα. Τη σοκαριστική ανατροπή σε μια πραγματικότητα, μπορεί να την κουβαλάς μέσα σου μια ζωή. Τη σοκαριστική επιβεβαίωση του μακάβριου αυτοσαρκασμού μας; Το τραύμα κλείνει αργά, κι επώδυνα, κι αναρωτιέσαι αν όντως κλείνει.

Δεν έχω αμφιβολία, ωστόσο: ο καιρός κυλάει σαν το νερό, κι ύστερα από πολύ νερό θα ξαναπούν μανάδες για το τρένο που ‘ναι σίγουρο. Σίγουρο πια. Θα είναι όμως;

Για ν’ απαντήσεις σ’ αυτό, μη σκέφτεσαι το τρένο. Σκέψου τις εκλογές που πλησιάζουν. Το τρένο φτιάχνεται, κι άμα φτιαχτεί ξαναχαλάει. Εκτός κι αν κάποιος δεν το αφήσει. Αν κάποιος ενδιαφερθεί για σένα, τον ταξιδιώτη, τον πολίτη, τον ψηφοφόρο, τον άνθρωπο και τη ζωή του. Το ποιος θα ‘ναι αυτός, δεν είναι δική μου δουλειά να στο διαλέξω. Είναι όμως δική μου δουλειά να σου θυμίσω: όποιος και να ‘ναι, δεν πρέπει να τον αφήσεις να συνεχίσει το παραμύθι του υπουργού χωρίς ευθύνη. Του πρωθυπουργού που δεν γνωρίζει τίποτα. Του θεσμικού άρχοντα που κρίνεται απ’ τον πολίτη και την ψήφο, ακόμα κι αν έχει (ή θα ‘πρεπε να έχει) ποινικές ευθύνες. Γιατί τα Τέμπη δεν ήταν ένα τραγικό δυστύχημα. Ήταν μια υπουργική αδιαφορία μ’ εβδομήντα θύματα, και μια ομιλία στη Βουλή γεμάτη ψέματα μ’ ενδεχόμενο δόλο.

Έτσι κλείνουν τα συλλογικά τραύματα. Κι ένα είναι μόνο σίγουρο: Το ζούμε από τύχη, ποτέ δεν κρατάει για πολύ. Το ερώτημα είναι ποια απ’ τις δυο πλευρές της φράσης θ’ αποφασίσεις να κρατήσεις. 

Πηγή: Το διαβάσαμε εδώ





ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ Οι πληροφορίες και άλλα δεδομένα που δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο, μαζί με συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους, είναι καθαρά ενημερωτικά και απολύτως ανεπίσημα. epiosyinfo.com

Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo ως news aggregator ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!

Οργή από την κυβερνητική κοροϊδία με το νέο χαράτσι στο ρεύμα!

Άνευ προηγουμένου είναι αυτή η εξόφθαλμη «φροντίδα» της Κυβέρνησης για τα ιδιωτικά συμφέροντα, πάντα σε βάρος των πολιτών/καταναλωτών. Αφού τόσο καιρό «πιπίλιζαν» την καραμέλα της ενεργειακής κρίσης και έλεγαν στον κόσμο να μειώσει την κατανάλωση γιατί αλλιώς θα έρθει ο… Αρμαγεδδών, τώρα τιμωρούν όσους το έκαναν, μέσω του νέου τρόπου υπολογισμού των χρεώσεων για το δίκτυο διανομής ρεύματος!

Η νέα μεθοδολογία που προέκρινε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) θα εφαρμοστεί από την 1η Μαΐου, αλλά θα έχει αναδρομική ισχύ από την αρχή του έτους. Πρακτικά, οι καταναλωτές «τιμωρούνται» γιατί μείωσαν την κατανάλωση, μειώνοντας αντίστοιχα τα έσοδα του ΔΕΔΔΗΕ!

Πιο συγκεκριμένα, ένας μέσος καταναλωτής (25 KVA ισχύ και 3.750 kWh ετήσια κατανάλωση) θα χρεωθεί με 174 ευρώ ετησίως για τέλη δικτύου διανομής, από 98 ευρώ που χρεωνόταν μέχρι τώρα, δηλαδή με 76 ευρώ τον χρόνο ή 6 ευρώ τον μήνα παραπάνω.

Για το 2023 η παραπάνω χρέωση θα είναι 7,6 ευρώ τον μήνα, για να καλυφθεί το πρώτο τετράμηνο του έτους που δεν ήταν σε ισχύ οι νέες τιμές.

Πώς προκύπτει αυτή η επιβάρυνση; Η ΡΑΕ θα υπολογίζει τη χρέωση των καταναλωτών με κριτήριο (κατά κύριο λόγο) την ισχύ των εγκαταστάσεών τους και λιγότερο το ύψος της κατανάλωσης, ώστε να μη μειώνονται τα έσοδα του ΔΕΔΔΗΕ από την εξοικονόμηση ενέργειας ή τη μείωση της ζήτησης.

Αυτό πρακτικά σημαίνει επιμερισμό των χρεώσεων σε ποσοστό 60%/40% ανάμεσα σε ισχύ και ύψος κατανάλωσης, αναλογία που θα αλλάξει το 2024 σε 90/10.

Σύμφωνα με την ΕΡΤ, κατοικίες με τριφασικό ρεύμα  ακόμη κι αν έχουν μικρή σχετικά κατανάλωση ρεύματος, η επιβάρυνση θα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το παρελθόν. Αντίθετα σπίτια με μονοφασική παροχή, ακόμη κι αν έχουν μεγαλύτερη κατανάλωση ρεύματος, η επιβάρυνση της χρήσης τελών δικτύου μπορεί να είναι και μικρότερη.

Συγκρίνοντας τις νέες με τις τρέχουσες χρεώσεις το συνολικό κόστος που θα πληρώνει ένα νοικοκυριό με μονοφασική σύνδεση ισχύος 8 kVA θα ανέβει κατά 22%. Μία οικογένεια που ηλεκτροδοτείται με τριφασική σύνδεση ισχύος 25 kVA θα επιβαρυνθεί κατά περίπου 77%.

Ωστόσο στο συνολικό κόστος του λογαριασμού ρεύματος (μόνο οι ανταγωνιστικές και ρυθμιζόμενες χρεώσεις) για την πρώτη περίπτωση η συνολική επιβάρυνση είναι της τάξεως του 2,5% και για τη δεύτερη περίπτωση 7,5%.

Μέχρι τώρα οι οικιακοί καταναλωτές της χαμηλής τάσης πληρώνουν για το δίκτυο διανομής ένα ποσό. Αυτό προκύπτει με υπολογισμούς που βασίζονται στη μοναδιαία πάγια χρέωση και σήμερα είναι στα 0,52 ευρώ/kVA καθώς και στη μοναδιαία χρέωση ενέργειας, η οποία σήμερα είναι στα 0,02130 ευρώ ανά κιλοβατώρα.

Με έναν μαθηματικό τύπο, ο οποίος η αλήθεια είναι πως απαιτεί μυημένους στην ηλεκτρική ενέργεια για να τον επιβεβαιώσουν, προκύπτει το συνολικό ποσό των χρεώσεων του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας.

Η ΡΑΕ με απόφασή της αναπροσαρμόζει τις προαναφερόμενες χρεώσεις. Η πρώτη (μοναδιαία πάγια χρέωση) εκτοξεύεται στα 4,434 ευρώ/kVA. Πρόκειται για αύξηση 752,7%. Η δεύτερη μοναδιαία χρέωση ενέργειας αντίθετα μειώνεται κατά 33,5% στα 0,01415 ευρώ ανά κιλοβατώρα.

Το ετήσιο ποσό χρέωσης του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας που θα πληρώσει ένα νοικοκυριό με μονοφασική σύνδεση ισχύος 8 kVA και ετήσια κατανάλωση 2.592 κιλοβατωρών είναι στα 72,148 ευρώ μετά την απόφαση της ΡΑΕ. Με τις τρέχουσες τιμές πληρώνει 59,37 ευρώ. Η αύξηση αυτή είναι της τάξεως του 22%.

Έτσι, μία οικογένεια που ζει σε κατοικία με τριφασική σύνδεση 25 kVA και ετήσια κατανάλωση ρεύματος 3.750 κιλοβατωρών θα πληρώσει συνολικό ποσό για τις χρεώσεις του δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας 173,75 ευρώ.

Με τις τρέχουσες χρεώσεις πληρώνει 98,45 ευρώ. Η αύξηση είναι 77%. Στο σύνολο του λογαριασμού η επιβάρυνση είναι 7,5%.

Η τελευταία αναπροσαρμογή των χρεώσεων δικτύου διανομής ήταν το 2020 όταν το ποσό που ζήτησε ο ΔΕΔΔΗΕ ήταν στα 743,59 εκατ. ευρώ.

Η ΡΑΕ προχώρησε στην απόφαση αλλαγής του τρόπου υπολογισμού για δύο λόγους:

• Πρώτον, αναθεωρήθηκε προς τα πάνω, ύστερα από αρκετά χρόνια, το ετήσιο έσοδο που εγκρίθηκε για τον διαχειριστή του συστήματος διανομής. Συγκεκριμένα, το απαιτούμενο έσοδο του ΔΕΔΔΗΕ αυξάνεται από 744.000.000 ευρώ κατά την προηγούμενη ρυθμιστική περίοδο, σε 981.000.000 ευρώ φέτος, κάτι που αυξάνει σημαντικά τα προς ανάκτηση κεφάλαια που πρέπει να εισρεύσουν στα ταμεία του διαχειριστή μέσω των τελών χρέωσης δικτύου.
• Δεύτερον, έχει μεσολαβήσει η σημαντική μείωση της κατανάλωσης ρεύματος σε σχέση με τα επίπεδα του 2019, πράγμα που σημαίνει ότι το αυξημένο έσοδο πρέπει να εισπραχθεί από λιγότερες «κιλοβατώρες», συνεπώς αυξάνει η επιβάρυνση ανά κιλοβατώρα. «Η προσαύξηση λόγω υποανάκτησης α’ τετραμήνου 2023 εκτιμάται σε περίπου 15%, σε σχέση με τις μοναδιαίες χρεώσεις που υπολογίζονται θεωρώντας ανάκτηση ποσού ίση με το απαιτούμενο έσοδο 2023 σε 12 μήνες από την έναρξη εφαρμογής των χρεώσεων» αναφέρει μεταξύ άλλων στην απόφασή της η ΡΑΕ για τον υπολογισμό των χρεώσεων, θεωρώντας ότι αυτές θα εφαρμοστούν από 1/5/2023.

Οργή και στο Twitter

Όπως είναι φυσικό αυτή η εξέλιξη που αποτελεί ξεδιάντροπη κοροϊδία των πολιτών, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων εντός κι εκτός διαδικτύου.

Ο τομεάρχης Ενέργειας και Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Σωκράτης Φάμελλος, ανέφερε μεταξύ άλλων για το χαράτσι:

«Μοναδικός σκοπός τους είναι η αύξηση των εσόδων του ΔΕΔΔΗΕ παρότι απολαμβάνει ένα υψηλότατο εγγυημένο έσοδο, πολύ μεγαλύτερο από το μέσο όρο της Ευρώπης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει για ακόμα μία φορά την επιβάρυνση των καταναλωτών, ενώ έχει ξεπουλήσει το 49% του ΔΕΔΔΗΕ σε ένα αυστραλιανό fund χωρίς καμία τεχνογνωσία και χωρίς υποχρέωση για επενδύσεις. Παράλληλα σχεδιάζει την αύξηση, αντί για τη μείωση, και των ρυθμιζόμενων χρεώσεων των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) παρότι προχωράνε οι διασυνδέσεις των νησιών. Οι επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν στοιχίσει πάρα πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό και είναι καιρός να πάψουμε να πληρώνουμε τα σπασμένα. Στις 21 Μαΐου οι πολίτες θα στείλουν πίσω τον λογαριασμό».

Με σκληρή γλώσσα μίλησε ο τομεάρχης του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για θέματα Ενέργειας, Χάρης Δούκας, ο οποίος χαρακτήρισε αδιανόητη την απόφαση της ΡΑΕ για νέο χαράτσι των καταναλωτών για να αυξηθούν τα έσοδα του ΔΕΔΔΗΕ:

«Αδιανόητα πράγματα. Τον Φεβρουάριο του 2023 λαμβάνεται απόφαση από τη ΡΑΕ, η οποία παραμένει εν κρυπτώ, και δεν δημοσιεύεται, για να αυξηθούν 33% τα ετήσια έσοδα του ΔΕΔΔΗΕ. Από 744 σε 981 εκατομμύρια ευρώ για το 2023. Και ακριβώς επειδή δεν δημοσιεύεται η απόφαση, δεν μπορεί κανείς να μάθει ποιος είναι ο λόγος αυτής της αύξησης. Προχθές δημοσιεύτηκε νέα απόφαση της ΡΑΕ που παρουσιάζει πώς θα εισπραχθεί το νέο χαράτσι από τους καταναλωτές. Θα πληρώνει, δηλαδή, ο πολίτης αυξήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος για να αυξηθούν τα έσοδα του ΔΕΔΔΗΕ, που έχει στρατηγικό επενδυτή ένα fund».

Χαρακτηρίζει, δε, τη ΡΑΕ και την κυβέρνηση, τροχονόμους συμφερόντων και ζητάει να ανακληθεί άμεσα η απόφαση.

Με τη σειρά τους και οι χρήστες του Twitter, δεν έμειναν εκτός σχολιασμού και εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για τα όσα έρχονται:

Πηγή: Το διαβάσαμε εδώ

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ Οι πληροφορίες και άλλα δεδομένα που δημοσιεύονται στο παρόν άρθρο, μαζί με συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους, είναι καθαρά ενημερωτικά και απολύτως ανεπίσημα. epiosyinfo.com

Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo ως news aggregator ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!