Καμαρίλα…(Οι άνθρωποι αυτοί, μαθαίνουν από την «κούνια» τους να μισούν οτιδήποτε δημόσιο)

“ Το 1975, ο Ανδρέας Παπανδρέου κατά τη διάρκεια ομιλίας του, είχε πει με νόημα για τους τεχνοκράτες το εξής: «Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου…βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν ‘τεχνοκράτης’ δεν είναι ουδέτερη λέξη».

Του Κώστα Καπνίση

Με την λατινογενή λέξη camarilla, (στα ελληνικά έχει επικρατήσει ως καμαρίλα) χαρακτήριζαν στην Ισπανία του 19ου αιώνα όλους όσους συνεδρίαζαν σε σκοτεινά και κλειστά δωμάτια εξουσίας, λάμβαναν τις αποφάσεις τους, με βάση τα συμφέροντά τους βέβαια, και στην συνέχεια επηρέαζαν καταλυτικά την πολιτική που ασκούσε ο βασιλιάς Φερδινάνδος Ζ’ στους υπηκόους του.

Από τότε και μέχρι τον 21ο αιώνα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η Δημοκρατία, μέσα από σκληρούς και ανένδοτους λαϊκούς αγώνες, κατάφερε να σβήσει φεουδαρχικά, απολυταρχικά και βασιλικά καθεστώτα. Δυστυχώς όμως, κάποιες «κακές συνήθειες» της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης διατήρησαν τα προνόμιά τους και κατάφεραν να διεισδύσουν εκ νέου και στη νέα κατάσταση. Στην Ευρώπη και στην Ελλάδα βέβαια του 21ου αιώνα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια νέα ονομασία και μια «ιδεολογία» ως βάση για την εφόρμηση στα κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και τα απαραίτητα εργαλεία της δουλειάς, τα πιόνια τους, τα οποία είναι γνωστά με την ονομασία τεχνοκράτες – σύμβουλοι. Οι περισσότεροι εξ΄αυτών, έχουν σπουδάσει σε «εγνωσμένης» αξίας Πανεπιστημιακά Ιδρύματα του εξωτερικού, τα οποία λειτουργούν ως κλειστοί όμιλοι που προετοιμάζουν «ηγέτες», αλλά και τα όργανα επιβολής των αποφάσεων των «ηγετών» αυτών. Η πρόσβαση είναι απαγορευτική για την λεγόμενη μεσοαστική τάξη και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, καθώς απαιτείται ένα χρηματικό ποσό αρκετών χιλιάδων ευρώ ετησίως για την πληρωμή των διδάκτρων των «φοιτητών».

Οι άνθρωποι αυτοί, μαθαίνουν από την «κούνια» τους να μισούν οτιδήποτε δημόσιο, οτιδήποτε προστατεύεται ως κοινωνικό αγαθό. Μισούν γενικότερα και τους ανθρώπους, τις κοινωνίες. Σε ιδιωτικές μάλιστα συζητήσεις, χαρακτηρίζουν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες ως «πλέμπα». Επειδή όμως υπάρχει Δημοκρατία, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, αυτή η «πλέμπα» τους είναι απόλυτα απαραίτητη, προκειμένου να μπορούν να εκλέγονται οι αρεστές ηγεσίες και τα αντίστοιχα πολιτικά κόμματα. Οι συγκεκριμένοι, παρόλο που εμφανίζονται ως θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς, του ανταγωνισμού, στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν τίποτε από αυτά. Δε θέλουν να αμφισβητούνται από κανέναν, απεχθάνονται τον υγιή ανταγωνισμό και προτιμούν να διορίζονται και μάλιστα όχι σε ιδιωτικές εταιρείες, καθώς ως απόλυτα ανίκανοι και μη έχοντες καμιά επαφή με τον κόσμο της εργασίας, απολύονται γρήγορα, αφού «βουλιάζουν» όποιες ιδιωτικές εταιρείες τολμήσουν να τους «εμπιστευτούν» και να ακούσουν τις συμβουλές τους. Αναμφίβολα, επειδή κάπως πρέπει κι αυτοί να ζήσουν και μάλιστα με αρκετά υψηλά και ξεκούραστα εισοδήματα, προσκολλώνται (για την ακρίβεια γίνονται τσιμπούρια) σε πολιτικά κόμματα που εκφράζουν και υπηρετούν το μεγάλο Κεφάλαιο. Αυτό τους εξασφαλίζει θέσεις συμβούλων ατύπων ή επισήμων. Ο όρος τεχνοκράτης, τους εξιτάρει, ηχεί σαν γλυκιά μελωδία στα αυτιά τους.

Το 1975, ο Ανδρέας Παπανδρέου κατά τη διάρκεια ομιλίας του, είχε πει με νόημα για τους τεχνοκράτες το εξής: «Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν ‘τεχνοκράτης’ δεν είναι ουδέτερη λέξη». Σήμερα, η επίθεση της παγκόσμιας Δεξιάς, με το «φύτεμα» τέτοιων ανθρώπων στις κυβερνήσεις ολόκληρου του πλανήτη, φαίνεται να επιτυγχάνει τους σκοπούς της. Δεν είναι σενάριο συνωμοσίας, αλλά η ωμή πραγματικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί, όργανα και υπηρέτες φανερών πια και όχι σκοτεινών σχεδίων, λόγω των διεθνών εξελίξεων και της κατάστασης που επικρατεί, τολμούν να βγαίνουν δημοσίως και να κουνούν το δάκτυλο στους λαούς, αδιαφορώντας πλήρως για την ανθρωπιστική καταστροφή την οποία σπέρνουν.

Η σύγχρονη καμαρίλα, έχει ανοίξει τις πρώην ερμητικά κλειστές πόρτες των πολυτελών δωματίων όπου και συσκέπτεται και σε συνεργασία με των πτωχευμένη μιντιοκρατία της διαπλοκής, προσπαθεί να εξαπολύσει την τελική επίθεση, η οποία έχει ως τελικό στόχο την πλήρη υποδούλωση των λαών. Το κακό για την Ελλάδα είναι ότι αυτό συντελείται μέσω μιας πραγματικής συνωμοσίας των μετρίων. Πρόκειται για ανθρώπους απόλυτα αποτυχημένους, οι οποίοι προβάλλονται από τα ΜΜ «Ε», ως σπουδαίες προσωπικότητες, διανοούμενοι ή απλώς κολλητοί και φίλοι. Ένα απόλυτα λούμπεν και παρασιτικό σύστημα κέντρων και παράκεντρων εξουσίας, το οποίο έχει απλώσει τα πλοκάμια του στην δημόσια διοίκηση της χώρας.

Η σημερινή συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ως ηγετική ομάδα κομματικών σχηματισμών – απομειναριών του χθες, έχει περιθάλψει και εγκολπώσει όλο αυτό το παρασιτικό σύστημα, το οποίο για να επιβιώσει ζητά τον εξανδραποδισμό ή ακόμα και τον απόλυτο αφανισμό της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων και όσων τους ψηφίζουν. Για αυτό και η καμαρίλα δεν επιτίθεται ποτέ στο μεγάλο Κεφάλαιο, δεν τολμά να κοιτάξει καν στα μάτια την απροκάλυπτη και προκλητικά μεγάλη φοροδιαφυγή, δεν ανοίγει τις «λίστες» της ντροπής, αλλά αντίθετα τις κρύβει όλο και πιο βαθιά στα συρτάρια της. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι απαιτούν κιόλας να γίνουν «ιδιωτικές» επενδύσεις μέσω του ζεστού δημοσίου χρήματος, αλλά κατά τα άλλα συκοφαντούν το Κράτος. Για την ακρίβεια, δεν θέλουν να υπάρχει Κράτος. Το θετικό είναι ότι στην Ευρώπη, κάτι έχει αρχίσει να κινείται. Η ήπειρος, η οποία εξέπεμψε τα φώτα του πολιτισμού και του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο, ετοιμάζεται να καθίσει, μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τους παγκόσμιους τεχνοκράτες στο σκαμνί. Είναι ένα θετικό μήνυμα δημοκρατικής ανατροπής. Μια καλή αρχή…

ΠΗΓΗ

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Pinterest

You Might Also Like

Πολιτικη

« PREV

NEXT »