«Μπορεί να είναι αυτή η ελληνική κρίση χρέους που θα παράσχει την πολιτική ώθηση στα βασικά κράτη της ΕΕ να συμφωνήσουν τελικά στην ολοκλήρωση της διαδικασίας της οικονομικής και πολιτικής ένωσης».
Τον περασμένο Φεβρουάριο το TNI εξήγησε το πώς η σκληρή γραμμή της Γερμανίας για τη συλλογή ανείσπρακτων χρεών στην Ελλάδα θα μπορούσε να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Οι Έλληνες δέχθηκαν όλες τις ευθύνες για την κρίση», αναφέρθηκε, «αλλά οι τραπεζίτες στη Φρανκφούρτη αξίζουν τη μερίδα του λέοντος από την υπαιτιότητα για την κατασκευή τέτοιων απερίσκεπτων δανείων εξαρχής».
Οι πρόσφατες αναταράξεις των παγκόσμιων πιστωτικών αγορών, ως αντίδραση σε μια επικείμενη ελληνική χρεοκοπία και έξοδο από την ΕΕ, επιβεβαιώνουν φαινομενικά ότι το πείραμα της νομισματικής ένωσης στην Ευρώπη θα πρέπει να αναθεωρηθεί. Χωρίς σύγκλιση των φορολογικών καθεστώτων και τελικά μέτρα όπως ο πληθωρισμός και η παραγωγικότητα, οι χώρες της ΕΕ πρέπει απαραιτήτως να αναπτυχθούν εκτός της επιμερισμένης σκηνής ενός κοινού νομίσματος. Μη έχοντας την ομοσπονδιακή δομή των Ηνωμένων Πολιτειών, η ΕΕ έχει μόνο μια εμπορική και νομισματική ένωση, αφήνοντας τις ερωτήσεις των δαπανών και του χρέους να εμφανίζονται σε κάθε έθνος να αποφασίζει μονομερώς.
Η ιδέα είκοσι οκτώ κυρίαρχων εθνών να διαχειρίζονται εθελοντικά τις οικονομικές τους υποθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ρεαλιστική υπόθεση, αλλά έχουμε δει αυτή την ταινία πριν. Στην αρχή, παρά την ομοσπονδιακή επικάλυψη, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν απλώς μια ένωση ανεξάρτητων κρατών. Το καμίνι του Εμφυλίου Πολέμου, στη συνέχεια η κινητοποίηση για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα επακόλουθα προοδευτικά πειράματα στην οικοδόμηση μιας ομοσπονδιακής ρυθμιστικής κατάστασης στην Ουάσιγκτον, τελικά συνδύαζε τις πρώην αγγλικές αποικίες μαζί σε μία. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα υβρίδιο, ένας μοναδικός Αμερικανικός συμβιβασμός μεταξύ μιας εριστικής κλασικής ελληνικής συνομοσπονδίας και ενός ενιαίου ευρωπαϊκού κράτους.
Μέχρι στιγμής, η ΕΕ δεν έχει βρει μια καταλυτική εκδήλωση για να καταστεί δυνατή η συνομοσπονδία είκοσι οκτώ εθνών και ιδιαίτερα των δεκαεννέα χωρών που χρησιμοποιούν το ευρώ για να δημιουργήσει ένα ενιαίο έθνος, με συλλογικό έλεγχο πάνω από ένα καθολικό για τις δαπάνες και το χρέος. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια τέτοια έκβαση είναι είτε επιθυμητή είτε δυνατή, κυρίως ότι το γεγονός ότι ένα κοινό νόμισμα σημαίνει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν περίπου τα ίδια ποσοστά ανάπτυξης, πληθωρισμό και ανταγωνιστικότητα ή θα πρέπει να προσαρμοστούν ανάλογα. Με άλλα λόγια, τα ισχυρότερα κράτη της Ένωσης πρέπει να συμφωνήσουν για την επιδότηση των ασθενέστερων μελών. Η απόφαση που αντιμετωπίζει η ΕΕ είναι η ίδια που και οι οικογένειες αντιμετωπίζουν κάθε ημέρα, δηλαδή ότι ο ισχυρότερος πρέπει να νοιάζεται για τους πιο αδύναμους. Διαφορετικά, δεν υπάρχει οικογένεια, δεν υπάρχει Ένωση.
Από την υπογραφή μνημονίου με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) το 2010, το συνολικό χρέος στην Ελλάδα έχει αυξηθεί, ακόμη και αν η οικονομία της έχει συρρικνωθεί υπό το βάρος της λιτότητας. Αντί να επιμένουμε στο αδύνατο, η ΕΕ, το ΔΝΤ και άλλοι ενδιαφερόμενοι φορείς πρέπει να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Αντί για απαιτητικές συνθήκες που η Ελλάδα σαφώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί, γιατί να μην αρχίσουν τη διαδικασία αναδιάρθρωσης με μείωση του χρέους; Το ΔΝΤ θα έπρεπε να ρυθμίσει περαιτέρω στήριξη για την Ελλάδα και να επωμιστεί το κόστος εξυπηρέτησης του νέου, χαμηλότερου χρέους, καθώς και μια δέσμευση για τη μείωση του χρέους ακόμη περισσότερο στο μέλλον.
Αλλά ακόμη και με συμφωνία για προσπάθεια αναδιάρθρωσης χρέους του ΔΝΤ, η Ελλάδα μπορεί ακόμα να μην είναι σε θέση να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ χωρίς συνεχή επιδότηση. Ο Hans-Werner Sinn, πρόεδρος του Κέντρου Οικονομικών Μελετών Ifo του Μονάχου και ένας από τους πιο διακεκριμένους οικονομολόγους στη Γερμανία, είπε στο Bloomberg TV αυτή την εβδομάδα: «Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια. Για τους πιστωτές να δεχθούν ότι οι οφειλέτες έχουν χρεοκοπήσει. Ο [Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης] Βαρουφάκης έχει πει [ότι] η χώρα του είναι σε πτώχευση και αυτό είναι σίγουρα σωστό. Αλλά γιατί είναι πτώχευση; Είναι σε πτώχευση επειδή στερείται ανταγωνιστικότητας και στερείται ανταγωνιστικότητας, γιατί έχει γίνει πάρα πολύ ακριβή στην πληθωριστική πιστωτική φούσκα που το ευρώ έφερε. Και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Θα πρέπει να αντέξουν με τους μισθούς και τις τιμές τους, ή να αποσυρθούν και να υποτιμήσουν».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Keene του Bloomberg ρωτά εδώ και μήνες, πότε η «συνομιλία ενηλίκων» θα συμβεί σε σχέση με την Ελλάδα και την αναδιάρθρωση του χρέους. Η κατώτατη γραμμή σε σχέση με την Ελλάδα και την ΕΕ στο σύνολό της είναι ότι δεν μπορείς να περιμένεις τα λιγότερο ανταγωνιστικά κράτη της ΕΕ να παραμένουν, εκτός κι αν υπάρχει επιδότηση, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν στην ομοσπονδιακή ένωση τους με την κατανομή των εσόδων μεταξύ των μελών. Οι ισχυρότερες χώρες της ΕΕ έχουν προσπαθήσει να επιμείνουν ότι τα πιο αδύναμα έθνη ζουν οικειοθελώς με πολύ αυστηρότερους κανόνες για τις δαπάνες και την έκδοση χρέους, μια φόρμουλα για ενδεχόμενη καταστροφή, εάν οι αλλαγές στη δομή της ΕΕ δεν γίνουν σύντομα.
Αντί να ανησυχούμε για χώρες όπως η Ελλάδα ή ακόμα και το Ηνωμένο Βασίλειο και την έξοδό τους από την ΕΕ, ίσως τα έθνη όπως η Γερμανία θα πρέπει να απαιτήσουν ότι τα έθνη που είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουν εντός της ομοσπονδίας, συμφωνούν με τη δημοσιονομική σύγκλιση στο εγγύς μέλλον. Αυτό θα οριοθετήσει με σαφήνεια τις χώρες που μπορούν να δεχτούν τέτοια πειθαρχία και εκείνες που δεν μπορούν, αφήνοντας ένα υπόλοιπο «πυρήνα» της ΕΕ που μπορεί να μοιραστεί ρεαλιστικά ένα κοινό νόμισμα. Αυτά τα έθνη που δεν μπορούν να ζήσουν μέσα σε αυστηρή δημοσιονομική και νομισματική πειθαρχία θα μπορούσαν να παραμείνουν εντός της κοινής αγοράς της ΕΕ, αλλά θα πρέπει να επιστρέψουν στα δικά τους νομίσματα.
Είναι αρκετά σαφές ότι η οικονομική κοινότητα της Γερμανίας βλέπει τις περαιτέρω προωθήσεις μετρητών στην Ελλάδα ως χαμένα λεφτά, χωρίς αναδιάρθρωση τόσο της οικονομίας όσο και του δημόσιου χρέους. Αντανακλώντας αυτή την πολιτική πραγματικότητα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει γελοιοποιήσει δημοσίως το ΔΝΤ για την επιδίωξη μιας στρατηγικής που όλοι γνωρίζουν ότι απέτυχε.
Η Άγκελα Μέρκελ, εν τω μεταξύ, πολύ έξυπνη για να τσιμπήσει το δόλωμα Τσίπρα, λέει ότι θα κάνει «ό,τι είναι δυνατόν για να κρατήσει την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ». Αλλά η αναφορά σε αυτό που είναι «δυνατό» μπορεί να αποκλείσει αυτό που τελικά απαιτείται, δηλαδή μια ανοιχτή δέσμευση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να στηρίξει την Ελλάδα. Αν οι πολιτικοί ηγέτες της ΕΚΤ και της ΕΕ θέλουν πραγματικά να κρατήσουν την Ελλάδα στην νομισματική ένωση, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να ακολουθήσουν το δρόμο προς την πλήρη δημοσιονομική σύγκλιση επίσης.
Είναι πιθανό να κατηγορηθεί η Γερμανία για την ελληνική κρίση. Οι ηγέτες της Γερμανίας υπέθεσαν ότι ήταν δυνατό να κάνουν δάνεια προς την Ελλάδα για τη χρηματοδότηση των γερμανικών εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών, ακόμη και αν η Ελλάδα ήταν σαφώς λιγότερο ανταγωνιστική σε σχέση με τη Γερμανία και άλλες βασικές χώρες της ΕΕ. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα που φάνηκε από την ελληνική κρίση, είναι ότι η ΕΕ πρέπει να εξελιχθεί και να αλλάξει, προκειμένου να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση στο μέλλον. Χωρίς δημοσιονομική σύγκλιση και Ένωση, ορισμένα από τα μεγαλύτερα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία, αντιμετωπίζουν μια παρόμοια μοίρα.
Τα καλά νέα, είναι ότι οι δυνάμεις πίσω από την ενδεχόμενη δημοσιονομική σύγκλιση στην ΕΕ είναι αδυσώπητες. Οι επενδυτές και οι τράπεζες έχουν ρίξει μεγάλο βαθμό έκθεσής τους στην Ελλάδα, αφήνοντας την ΕΚΤ και τους φορολογούμενους στην Ευρωζώνη τελικά στο άγκιστρο για το κόστος. Όταν το κοινό νόμισμα της ΕΕ δημιουργήθηκε πριν από μια δεκαετία, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης κατά πάσα πιθανότητα δεν προέβλεπαν μια κρίση χρέους στην Ελλάδα ως καταλύτη για την επιτυχία. Αλλά μπορεί να είναι ότι η ελληνική κρίση χρέους θα παράσχει την πολιτική ώθηση για τα βασικά έθνη της ΕΕ που αποτελούν τμήμα της ευρωζώνης, να συμφωνήσουν τελικά στην ολοκλήρωση της διαδικασίας της οικονομικής και πολιτικής ένωσης.
Christopher Whalen, ανώτερος διευθύνων σύμβουλος και επικεφαλής έρευνας στο Kroll Bond Rating Agency.
πηγη
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!