Εκ των προτέρων λοιπόν δηλώνω ότι είμαι υπέρ της αλλαγής, καθώς πολλά είναι τα προβλήματα ιδιαίτερα τα προερχόμενα από την εφαρμογή του Ενιαίου Λυκείου Επιλογής μαθημάτων, αλλά και γενικότερα από το Εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Επιτρέψτε όμως χωρίς να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις όλων, να έχω τις αμφιβολίες μου όσο αφορά την επιτυχία του εγχειρήματος, καθότι στην πορεία της σταδιοδρομίας ζήσαμε και τον ενθουσιασμό της αλλαγής από τα ΛΕΜ στο Ενιαίο Λύκειο, ζήσαμε και τις πολυδιαφημισμένες προσπάθειες αλλαγής από τους «7 σοφούς», καθώς και τις πολύχρονες και πολυδάπανες προσπάθειες από ειδικούς Πανεπιστημιακούς που κλήθηκαν από την Ελλάδα για να συντονίσουν τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού.
Πώς γίνεται λοιπόν μετά από τόσες προσπάθειες το Εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου να είναι τόσο απαρχαιωμένο, συντηρητικό και συγκεντρωτικό και ελάχιστες διαφορές να έχει από εκείνο του 1960 με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ας αρχίσουμε λοιπόν απ΄αυτό πριν μπούμε στις διακοσμητικές αλλαγές. Υπάρχουν συγκεκριμένες αδυναμίες στις δομές, αλλά και στη στελέχωση του Υπουργείου Παιδείας που δεν του επιτρέπουν να είναι γρήγορο στις αποφάσεις, επαρκές στην υλοποίηση τους και αποτελεσματικό.
Το έχω πει αρκετές φορές ότι αν τα δημόσια σχολεία της Κύπρου πάνε καλά (όσο καλά πάνε) αυτό δεν οφείλεται στους λειτουργούς και στις εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας. Οφείλεται πρωτίστως στην ικανότητα, στην εργατικότητα και στον «πατριωτισμό» κυρίως των Διευθυντών, αλλά και των ευσυνείδητων Εκπαιδευτικών που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία.
Ενώ το Σύστημα υπερφορτώνει με πολλαπλά καθήκοντα τους Διευθυντές και τους εμπιστεύεται 500-600-800 μαθητές, διστάζει ταυτόχρονα να τους εμπιστευτεί παραχωρώντας τους μερική έστω αυτονομία και δεν τους δίνει λόγο ούτε καν σε θέματα που αυτονόητα θα έπρεπε να έχουν τον πρώτο λόγο.
Θέλει Διευθυντές διεκπεραιωτές και υπάκουους εκτελεστές εγκυκλίων, την ώρα που τα Σχολεία μας χρειάζονται τους σωστούς ηγέτες διευθυντές.
Τον πρώτο λόγο στις αξιολογήσεις των Εκπαιδευτικών δεν το δίνει στους Διευθυντές που τους γνωρίζουν και τους παρακολουθούν κάθε μέρα, αλλά στους Επιθεωρητές που ασθμαίνοντας και με μια βαλίτσα στο χέρι τρέχουν από Σχολείο σε Σχολείο για να παρακολουθήσουν για 45΄τον Εκπαιδευτικό (το πολύ για δύο 45 λεπτά) και να τον αξιολογήσουν. Ενώ θεωρεί το Διευθυντή υπεύθυνο για τη σωστή πορεία και τη βελτίωση της Σχολικής του μονάδας, δεν τον επιτρέπει ούτε η Εκπαιδευτική εξουσία (Σύστημα) ούτε η ΟΕΛΜΕΚ να έχει λόγο στην επιλογή και στη διακίνηση του προσωπικού. Πώς λοιπόν θα βελτιώσει το Σχολείο και θα διορθώσει τα κακώς έχοντα;
Είτε εργάζεται ο Εκπαιδευτικός είτε όχι, είτε είναι ευσυνείδητος είτε όχι, είτε είναι επαρκής είτε όχι, είτε είναι ψυχικά ισορροπημένος είτε όχι, πρέπει να παραμείνει στο Σχολείο για 8 χρόνια (ή 5 αν είναι Βοηθός Διευθυντής) και ο Διευθυντής οφείλει να σιωπά και να εκτελεί τις εγκυκλίους.
Την ίδια ώρα παραχωρεί υπέρμετρες εξουσίες και αρμοδιότητες στις Σχολικές Εφορείες κάποιες από τις οποίες μειώνουν το Διευθυντή ακόμα και για ασήμαντα ποσά και μικρά έργα στο Σχολείο. Στα πλαίσια της μεταρρύθμισης και της αλλαγής δεν έφτασε η ώρα να εξεταστεί και ο ρόλος και ο τρόπος λειτουργίας των Σχολικών Εφορειών; Δίνει επίσης δικαιώματα σε Συνδέσμους Γονέων που συχνά χωρίς όρια παρακάμπτουν το δυστυχή Διευθυντή, χωρίς βέβαια να αμφισβητώ τη βοήθεια των Συνδέσμων Γονέων όταν λειτουργούν σωστά εντός ορίων. Κοντά σ΄αυτά, σημαντική έλλειψη που πρέπει άμεσα να διορθωθεί, είναι η ελλιπής στελέχωση των Σχολείων με Συμβούλους και Εκπαιδευτικούς Ψυχολόγους.
Είναι γνωστό ότι τον τελευταίο καιρό λόγω και της συνεχιζόμενης οικονομικής-ηθικής-κοινωνικής κρίσης ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών με οικογενειακά, οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα και όλα αυτά καταλήγουν στις αυλές των Σχολείων και ο Διευθυντής μαζί με τους Εκπαιδευτικούς πρέπει να βρούν καθημερινά λύσεις, την ίδια ώρα που για κάθε Εκπαιδευτικό ψυχολόγο αντιστοιχούν 3500 παιδιά.
Μέσα σόλα αυτά τα προβλήματα, έχω την αίσθηση ότι αναλωνόμαστε σε ξεπερασμένα μέτρα ελέγχου, στην εκτέλεση των τυπικών καθηκόντων και στην απαρέκκλιτη τήρηση εγκυκλίων, ενδεχομένως για να καλύψουμε την έλλειψη οράματος και την ανεπάρκειά μας. Πρέπει απ΄όλους να γίνει κατανοητό ότι πριν αλλάξουμε ωρολόγια προγράμματα και μαθήματα, πρέπει πρώτα ν΄ αλλάξουμε τα Σχολεία.
Θέλουμε Σχολεία ανοιχτά, ανθρώπινα και δημοκρατικά. Ανοιχτά στην κοινωνία (τοπική και ευρύτερη) που να εμπλέκονται σε δραστηριότητες και συνεργασίες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Σχολεία που θα επικοινωνούν με τα παιδιά και δε θα ασκούν μόνο έλεγχο, που θα εργάζονται για ένα ευχάριστο και χαρούμενο σχολικό κλίμα που θα κάνει ευτυχισμένους όλους όσους ζουν εκεί Εκπαιδευτικούς και Εκπαιδευομένους. Για να γίνει αυτό, πρέπει ως κοινωνία να καταλάβουμε ότι τα Σχολεία δεν είναι κτίρια όπου σε κάποιες αίθουσες τους κάποιοι μεταδίδουν γνώσεις στα παιδιά. Δεν πρέπει να παραμελείται και αυτό, αλλά πρωτίστως στα σχολεία πρέπει να παρέχεται και αγωγή η οποία μέσα από κατάλληλες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, θα συμβάλλει στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων και ηθικών προσωπικοτήτων και θα ετοιμάζει τους αυριανούς ενεργούς, πολιτικοποιημένους και συνειδητοποιημένους πολίτες της πατρίδας, αλλά και του κόσμου.
Επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι με τις όποιες αλλαγές πρέπει να διαφυλάξουμε δύο πράγματα:
Τα σχολεία δεν πρέπει να μοιάζουν ούτε με στρατόπεδα ούτε με μοναστήρια.
Τα σχολεία δεν πρέπει να θεωρούνται ούτε χώροι φροντιστηρίων ούτε προθάλαμοι πανεπιστημίων.
Χρειάζεται α παραδεχτούμε επίσης ότι ως κοινωνία έχουμε σοβαρά προβλήματα Παιδείας, πολιτισμού, κουλτούρας και νοοτροπίας τα οποία επιβάλλεται να εργαστούμε όλοι να βελτιώσουμε, για να μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη νέα γενιά χωρίς τις δικές μας νοσηρότητες που θα βγάλει τη καθημαγμένη μικρή πατρίδα από το βούρκο και τη λάσπη. Ως πρώτο βήμα, καλό θα ήταν να μετατραπεί επιτέλους το δικό μας Υπουργείο πραγματικά σε Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και όχι απλά σε Υπουργείο Διαχείρισης της Εκπαίδευσης.
Όα αυτά αποτελούν προβλήματα που αν δεν αντιμετωπιστούν πιστεύω ότι τα σχολεία δε θα προχωρήσουν με όσες αλλαγές κι αν γίνουν στα ωρολόγια προγράμματα. Το δυσάρεστο είναι ότι οι αποτελούντες και υπηρετούντες το σύστημα δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά αποτελούν πρόβλημα και ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα.
Κοντά σ΄αυτά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι Εκπαιδευτικούς θέλουμε, ώστε να είναι ικανοί να πάρουν την Εκπαίδευσή μας ένα βήμα πάρα πέρα.
Η επάρκεια στο αντικείμενο είναι απαραίτητη καθώς και η συνεχής επιμόρφωση και σπουδές. Ειδικά για την Επιμόρφωση θέλω να πω ότι χαίρομαι καθώς συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο Μεταρρύθμισης. Πιστεύω στη συνεχή επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών και ο καλύτερος τρόπος πέραν της ατομικής είναι όπως τα Σχολεία γίνουν χώροι καθημερινής και συνεχούς επιμόρφωσης του προσωπικού.
Πέραν αυτού τα Σχολεία του 21ου αιώνα χρειάζονται Εκπαιδευτικούς ανθρώπινους, επικοινωνιακούς, δημοκρατικούς που να έχουν την απαραίτητη συναισθηματική νοημοσύνη ώστε να κατανοούν τα παιδιά, να τα αγαπούν καθώς και αυτό που κάνουν. Να έχουν μεταδοτικότητα, να είναι φιλικοί και να εμπνέουν σεβασμό. Να μπορούν να ελέγχουν την τάξη και να θέτουν τα σωστά όρια.
Οι Εκπαιδευτικοί χρειάζεται να είναι σωστοί επαγγελματίες, εργατικοί και ευσυνείδητοι, να χρησιμοποιούν σύγχρονες μεθόδους και να επιμορφώνονται συνεχώς. Απαραίτητα οφείλουν να έχουν ήθος, αντικειμενικότητα, δικαιοσύνη και ν΄αποτελούν με τη συμπεριφορά μας τα σωστά πρότυπα για τους νέους. Πέραν της γνώσης πρέπει να προσφέρουν αγωγή και διαπαιδαγώγηση και να προετοιμάζουν τους αυριανούς δημοκρατικούς πολίτες.
Το πρόβλημα είναι πώς θα εξασφαλίσεις στα σίγουρα τέτοιους εκπαιδευτικούς; Το υπάρχον σύστημα διορισμών έχει ατέλειες, δεν είναι το καλύτερο και συμφωνώ ότι χρειάζεται αλλαγή. Ποια όμως ειδική εξέταση πριν το διορισμό είναι σίγουρο ότι θα μας εξασφαλίσει τα πιο πάνω;
Για την υλοποίηση όλων όσων προαναφέρθηκαν υπάρχει μια «εκ των ων ουκ άνευ» προϋπόθεση. Χρειάζεται ο σωστός ηγέτης Διευθυντής που θα εμπνέει και θα οδηγεί το Σχολείο και τους συνεργάτες του, που θα γνωρίζει από Εκπαιδευτική Διοίκηση και θα έχει επάρκεια, αυτοπεποίθηση, θάρρος της γνώμης, τόλμη και αποτελεσματικότητα. Πού θα βρούμε το σωστό Διευθυντή-ηγέτη και όχι τον υποτακτικό και φοβισμένο δημόσιο υπάλληλο;
Επιτέλους ήρθε η ώρα και όλοι συμφωνούν και χαίρομαι που προβλέπεται στις αλλαγές για τη δημιουργία της Σχολής Διευθυντών ή Ακαδημίας Στελεχών που θα προετοιμάζει τους σωστούς Διευθυντές. Θα είναι μια πολύ καλή εξέλιξη που θα λύσει πολλά προβλήματα, αν την αναλάβουν αυτοί που πρέπει, αν αυτοί που θα επιλεγούν να διδάσκουν και θα καθοδηγούν θα είναι οι «άριστοι» και όχι οι «ημέτεροι».
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες και «περιρρέουσα περί τα Εκπαιδευτικά ατμόσφαιρα» επιχειρείται η αλλαγή στα ωρολόγια προγράμματα που θα ισχύσουν από την προσεχή σχολική χρονιά.
Δεν είναι κακό το ότι επιχειρείται, αντίθετα σωστό και αναγκαίο είναι. Το πρόβλημα (και είναι διαχρονικό) είναι ότι επιχειρείται βιαστικά, χωρίς μελέτη, εμβάθυνση και έρευνα. Βιαστικά συγκροτήθηκαν οι Επιτροπές και στελεχώθηκαν. Δεν αμφισβητώ το στόχο ούτε το ότι εργάστηκαν σκληρά και συντακτικά, αλλά γιατί δε ζητήθηκε και η άποψη των μαθητών που πρωτίστως τους αφορά, των γονιών, που αγωνιούν, ακόμα και των Διευθυντών των Σχολείων;
Γιατί αναλώθηκαν οι Επιτροπές και το Υπουργείο σ΄ένα μπακαλίστικό τρόπο καθορισμού των ωρολόγιων προγραμμάτων με προσθαφαιρέσεις ωρών σε ειδικότητες ανάλογα με την πίεση ή τη μη πίεση της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης;
Γιατί τόση επιμονή να βλέπουν τα Σχολεία ως προθάλαμο Πανεπιστημίων και δε δίνεται έμφαση και στην Παιδεία και στον Πολιτισμό; Γιατί ο χαρακτηρισμός «εύκολα μαθήματα» γι΄αυτά που πρωτίστως προάγουν Πολιτισμό (π.χ. Τέχνη, Θέατρο, Φωτογραφία). Δεν πρόκειται πότε να φτιάξουμε κοινωνία που να έχει Παιδεία και Πολιτισμό που τόσο μας λείπει, αν λειτουργούμε τόσο μονόπλευρα. Δεν είναι οι Επιστήμονες, τα πτυχία, οι τίτλοι που μας λείπουν σ΄αυτό τον τόπο. Ας επενδύσουμε και στον Πολιτισμό που στο τέλος θα είναι το καλύτερο μας εφόδιο για πρόοδο.
Πόσο σίγουροι είναι ότι έστω και με σωστή δουλειά από τους Συμβούλους θα είναι τελικά έτοιμοι και ώριμοι οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄Γυμνασίου να κάνουν τις σωστές επιλογές;
Δε διαβλέπουν τον κίνδυνο να έχουμε πολλές αλλαγές και αναστάτωση στα Σχολεία το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο και ακόμη χειρότερο ενίσχυση της Παραπαιδείας που τάχατες όλοι θέλουμε να καταργήσουμε;
Καταθέτω λοιπόν τις απόψεις μου αυτές με καλή διάθεση και έγνοια για το μέλλον του δημόσιου Σχολείου με μια Γενική τοποθέτηση κι΄ας θεωρηθεί ως πρόταση-μήνυμα από ένα Εκπαιδευτικό που αγάπησε το Σχολείο και πρόσφερε όσα μπορούσε για 34 ολόκληρα χρόνια:
Πριν προετοιμάσουμε τον αυριανό φοιτητή και καθορίσουμε τις ώρες και τα μαθήματα που θα του παρέχουμε, πρέπει προηγουμένως να φτιάξουμε τα Σωστά Σχολεία, να επιλέξουμε τους κατάλληλους Εκπαιδευτικούς, τους ικανούς ηγέτες Διευθυντές και να βοηθήσουμε τα παιδιά να γίνουν ισορροπημένοι άνθρωποι και πολίτες που να μπορούν πρώτα να ζήσουν και μετά να σπουδάσουν.
*Φιλόλογος - Επίτιμος Πρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Διευθυντών Μέσης Εκπαίδευσης Κύπρου
πηγη
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!