Βαρέθηκα να εξαρτώμαι εδω και ένα χρόνο απο τους γονείς μου.
Βαρέθηκα να μην μπορώ να υλοποιήσω τα ονειρά μου.
Βαρέθηκα να μην μπορώ να βγω, να έχω ξεκόψει απο φίλους, φίλες, γνωστούς, από σχέσεις, από τα πάντα.
Βαρέθηκα ν' ακούω κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια (κάνε υπομονή, τα καλύτερα έρχονται, υπάρχουν και χειρότερα και άλλα τέτοια).
Βαρέθηκα να λέω ψέματα όταν με ρωτάνε αν δουλεύω, γιατί ντρέπομαι να πω την αλήθεια.
Βαρέθηκα να αισθάνομαι άχρηστος, αποτυχημένος, μίζερος.
Βαρέθηκα να πηγαίνω σε συνεντεύξεις του κ..... και να με αντιμετωπίζουν σαν αποτυχημένο και τεμπέλη.
Δεν ξέρω πού θα πάει αυτή η κατάσταση και τι θα γίνει.
Κάθε βράδυ που κοιμάμαι θέλω να μην ξημερώσει, γιατι δεν έχω το κουράγιο να περάσω άλλη μια τέτοια μέρα.
Και κάθε πρωί παρακαλώ να νυχτώσει γρήγορα για να τελειώνει η μέρα.
Πόσο ακόμα να αντέξω ρε γαμώτο; Πόσο;
panos , 30 ετών χρ. , Αττική
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!