Καλύπτοντας σε πολλές περιπτώσεις πάγιες ανάγκες και δουλεύοντας με αμοιβές που θα φτάνουν -στα νέα «προγράμματα 5μηνης κατάρτισης»- μέχρι τα 460 ευρώ τον μήνα, χωρίς συντάξιμα ένσημα και με την απειλή της μη καταβολής δεδουλευμένων σε περίπτωση απόλυσης ή παραίτησης, οι άνεργοι των ΚΟΧ αποτελούν μια πρώτη γεύση για τα τάγματα δωρεάν εργασίας που είχε προτείνει ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας.
Ο πρώτος κύκλος των κοινωφελών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ) που αφορούσε περίπου 57.000 άνεργους, με διαμεσολάβηση περίπου 170 φορέων και με 1260 μνημόνια συνεργασίας μεταξύ νομών, δήμων, φορέων, ΜΚΟ, θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του καλοκαιριού έχοντας ήδη δώσει το στίγμα της νέας εργασιακής εποχής: καθυστερήσεις πληρωμών από 3 έως 5 μήνες, απειλές για απόλυση και τραμπουκισμούς από ορισμένες ΜΚΟ, (αυτές είναι ο άμεσος εργοδότης γιατί κάνουν την πρόσληψη και δανείζουν τον εργαζόμενο σε δήμους, περιφέρειες που είναι οι έμμεσοι εργοδότες – το υπουργείο Εργασίας είναι υπεύθυνο για τις πληρωμές) αστυνομική καταστολή και κρατική περιφρόνηση.
«Όταν κάναμε την 3ωρη στάση εργασίας τον Γενάρη και είχαμε πάει να διαμαρτυρηθούμε στην Επιθεώρηση Εργασίας που είναι στη Σταδίου, είχαμε φάει ξύλο από τα ΜΑΤ που τύχαινε εκείνη την μέρα να ρίχνουν χημικά σε μέλη του ΠΑΜΕ. Στην αρχή η επιθεώρηση Εργασίας δεν ήθελε να μας αντιμετωπίσει, μας έλεγαν ‘δεν είμαστε αρμόδιοι για εσάς’, μέχρι και αριθμό πρωτοκόλλου για την καταγγελία αρνήθηκαν να μας δώσουν», λένε στο enfo εργαζόμενοι σε προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα.
«Υπήρχαν εργαζόμενοι σε κοινωφελή προγράμματα οι οποίοι κλήθηκαν να δουλέψουν σε δημόσια υπηρεσία την ίδια μέρα που απολύονταν υπάλληλοί της», σχολιάζει εργαζόμενος σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση στην Αθήνα.
Οι παρατυπίες, η εκμετάλλευση και πολλές φορές η επικινδυνότητα που εμφανιζόταν σε δουλειές όπως σε νοσοκομεία (όπου είναι απαραίτητη η εκπαίδευση) συνοδεύτηκαν από πολλές τηλεφωνικές καταγγελίες τόσο στο υπουργείο Εργασίας όσο και στην Επιθεώρηση Εργασίας. «Αποτελέσµατα των πιέσεων και των πιο µαζικών και συντονισµένων αγώνων, όπως στην Κρήτη, την Πάτρα, την Αθήνα και αλλού έφεραν, αν µη τι άλλο, µια επιτάχυνση των διαδικασιών στις ήδη καθυστερηµένες πληρωµές, αφού ΜΚΟ, ∆ιαχειριστική Αρχή, Υπουργείο Εργασίας και Επιθεώρηση Εργασίας δέχονταν από ένα σηµείο και µετά συνεχείς επισκέψεις από απλήρωτους εργαζόµενους στα Κοινωφελή Προγράµµατα», σχολιάζει η Συνέλευση Ανέργων/Εργαζομένων στην Κοινωφελή Εργασία, κάνοντας πρόσφατα έναν απολογισμό γι’ αυτόν τον πρώτο κύκλο κοινωφελών προγραμμάτων.
Οι διπλές εκλογές του 2012 καθυστέρησαν για ορισμένους τη διαδικασία εκταμίευσης των χρημάτων διότι κανείς υπουργός δεν υπέγραφε, ως είθισται, πιστώσεις· βέβαια, για οποιαδήποτε προεκλογική δράση «ζεστό χρήμα» πάντα υπήρχε. Και επιπλέον, ο «ωφελούμενος» θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο χρόνος καταβολής των αποδοχών «θα πραγματοποιείται μηνιαίως σε συνάρτηση με τη ροή χρηματοδοτήσεως του Προγράμματος» - εν τω μεταξύ θα έπρεπε να είναι στην ώρα του και να καλύπτει πάγιες ανάγκες, εκτός φυσικά από τις δικές του.
Η ΓΣΕΕ ως σκληρός εργοδότης
Πρόκειται για όρους που μαζί με την άρνηση εφαρμογής συλλογικών συμβάσεων εργασίας καθώς και την απαγόρευση οποιασδήποτε απεργιακής δράσης, κινητοποίησης συνθέτουν το νέο εργασιακό μοντέλο· ένθερμος υποστηρικτής του οποίου είναι πρώτα απ’ όλα η ΓΣΕΕ. Δεν λείπουν οι περιπτώσεις όπως στα Γιάννενα και τον Βόλο όπου εργαζόμενοι απειλήθηκαν ότι αν προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας για δεδουλευμένα θα έχουν πρόβλημα και ότι θα απολυθούν αν θα συμμετάσχουν σε απεργία της ίδιας της ΓΣΕΕ (!).
Έτσι λοιπόν, διαμεσολαβώντας με αμοιβή που φτάνει μέχρι το 5% (το ποσό κυμαίνεται ανάλογα με τα άτομα που απασχολεί ο κάθε φορέας) για περίπου 27.000 ανέργους, περίπου δηλαδή το 50% των θέσεων που προέβλεπαν τα ΚΟΧ, η ΓΣΕΕ έβαζε την υπογραφή της ως «εργοδότης» σε συμβάσεις εργασίας όπως αυτή. Στο ρεπορτάζ του Νίκου Βαφειάδη στις 6 Φεβρουαρίου του 2013, οι δηλώσεις είναι σαφείς. O Bασίλης Παπαδόγαμβρος, διευθυντής ΚΕΚ στο ΙΝΕ-ΓΣΕΕ παραδέχεται ότι «παρακάμπτονται οι συλλογικές συμβάσεις και δεν δίνονται επιδόματα γιατί έτσι ήταν η υπουργική απόφαση και η εγκύκλιος και δικαιολογείται επειδή πρόκειται για κοινωφελή εργασία, όχι για κανονική. Δεν είναι κανονική γιατί πληρεί τους όρους επιδοτούμενου προγράμματος».
Σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ ο Γιώργος Γαβρίλης, αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, σχολιάζει πως αυτά τα προγράμματα «ενδεχομένως εμφανίζουν με ένα παραπλανητικό ή παραπειστικό τρόπο μείωση της ανεργίας».
Ό,τι και να διαψεύδει το υπουργείο Εργασίας, το μοντέλο ελαστικής εργασίας με χαμηλές αμοιβές και σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, γνωστό και ως μοντέλο των «mini-jobs», είναι μια πολιτική επιλογή για τεχνητή μείωση των δεικτών της ανεργίας και στήριξη της αναπτυξιακής ρητορικής.
Η πολιτική αυτή εφαρμόστηκε στη Γερμανία την εποχή της κατάρρευσης του τείχους, ως μέρος της ατζέντας 2010 του Γκέρχαρντ Σρέντερ, για την εξασφάλιση εργατικών χεριών με χαμηλό κόστος και την αποφυγή ταραχών και εκρήξεων από την ανατολική Γερμανία. Σήμερα, συνεχίζεται και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να το επισημαίνει (σε θεωρητικό μάλλον επίπεδο) σε συστάσεις-διορθώσεις προς την γερμανική πλευρά (6 Ιουλίου του 2012).
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!