Τις τελευταίες ημέρες ακούμε συνεχώς και από τα δύο στρατόπεδα της διαπραγμάτευσης, τα ευχολόγια για την επίτευξη μιας επωφελούς συμφωνίας . Μια συμφωνία που πρέπει να κινηθεί σε δύο άξονες. Συμφωνία εντός ευρώ και αναδιάρθρωση – νέα και οριστική – του χρέους για να είναι βιώσιμο. Μόνο έτσι μπορεί το νέοελληνικό πρόγραμμα – έτσι όπως καθορίζεται από τις μέχρι τώρα διαρροές – θα είναι μεν επώδυνο, αλλά θα βοηθήσει την ελληνική οικονομία να μαζέψει τα κομμάτια της και να μπορέσει κάποια στιγμή να ανακάμψει.
Η πεπατημένη των τελευταίων 40 ετών «παίρνουμε δάνεια για να καλύψουμε τα προηγούμενα» και «ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε» απέτυχε οικτρά. Η ιστορία έχει ήδη γραφτεί για τους ηγέτες της χώρας από το 1974 μέχρι και σήμερα και δυστυχώς όσα γράφει ο ιστορικός του παρόντος για το ελληνικό παρελθόν, δεν είναι καθόλου κολακευτικά. Αυτές τις μέρες γράφονται εκατομμύρια λέξεις για το τι έφταιξε και βρεθήκαμε στο χείλος της καταστροφής. Το παλαιοκομματικό σύστημα εξαϋλώνεται, οι μάσκες έχουν πέσει για όλους. Άλλωστε η εποχή της σκληρής ιδεολογικής αντιπαράθεσης έχει τελειώσει οριστικά, τόσο στην ελληνική όσο και στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Επομένως οι ευθύνες εκείνων που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε Τιτανικό, πολύ πριν τη σύγκρουση με το παγόβουνο, δεν έχουν χρώμα, σημαία και ιδεολογία. Οι ευθύνες αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα και πολιτικές που έχουν πολύ παρασκήνιο. Ψάχνοντας διάφορα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα ένα αποκαλυπτικό κομμάτι της ιστοσελίδας www.pes.gr.
Με τον τίτλο «πως δημιουργήθηκε το χρέος» ο συντάκτης του κειμένου επιχειρεί να μας ταξιδέψει με στοιχεία σε όσα έγιναν στην Ελλάδα αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας και την ανάληψη των ηνίων της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το κομμάτι γράφει πολλά και διάφορα για τους χειρισμούς των ελλήνων πρωθυπουργών. Ας δούμε τα βασικά αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα σε μια ακόμη χρεοκοπία.
Και έρχεται η σειρά του Ανδρέα Παπανδρέου: αυτός οραματίστηκε το easymoney system. Ο δανεισμός της χώρας άρχισε να ξεφεύγει και παράλληλα έπεφταν η μια μετά την άλλη οι μεγάλες ελληνικές εταιρείες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ) που δεν άντεξαν το «Τσοβόλα δώστα όλα» που μεταφράζεται σε πολλαπλασιασμό μισθών και εισφορών μέσα σε μια νύχτα. Η αγορά γέμισε με χρήμα από νέα δάνεια, που είχαν υψηλούς τόκους και φυσικά μόνο υγιή δεν μπορούσε κάποιος να τα χαρακτηρίσει. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα ξόδευε περισσότερα από όσα έβγαζε.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης άρχισε να βάζει στο τραπέζι τις ιδιωτικοποιήσεις των κατεστραμμένων ΔΕΚΟ, αλλά δεν πρόλαβε.
Και ήρθε ο Κώστας Σημίτης με την Δημιουργική Λογιστική να καλύψει το χρέος στα χαρτιά και να μπει η χώρα στο ευρώ. Μάλιστα ανέθεσε αυτό το έργο στην Goldman Sachs η οποία φέρεται να αμείφθηκε με 1 δις. Ευρώ για τις υπηρεσίες της. Την ίδια ώρα οι εταίροι μας έκαναν τα στραβά μάτια και άφησαν την Ελλάδα να μπει στην νομισματική ένωση. Γιατί; Επειδή η Ελλάδα δεν είναι βιομηχανική χώρα άρα δεν είναι ανταγωνιστής της Γερμανίας ή της Γαλλίας. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες μπήκαν στην ελληνική αγορά και θησαύρισαν, ενώ το 2000, το easymoney system έφυγε από το κράτος και μετακύλησε στα φυσικά πρόσωπα. Στους Έλληνες πολίτες.
Μπήκαμε λοιπόν στην εποχή του Χρηματιστηρίου όπου τα εικονικά κέρδη έπεισαν τους πιο άπληστους να βγάλουν τα χρήματα από τα σεντούκια και να τα επενδύσουν στις μετοχές – φούσκες. Τα κέρδη ήταν εικονικά και έτσι ότι δόθηκε στους Έλληνες επί Ανδρέα Παπανδρέου επεστράφη μέσω τους ελληνικού χρηματιστηρίου.
Και φτάσαμε στο τελευταίο στάδιο αυτής της ιστορικής διαδρομής. To ρευστό στην αγορά από τα κρατικά δάνεια στέρεψε, και οι ανάγκες της μεσαίας τάξης για άμεση ρευστότητα μεγάλωνε όπως και τα έξοδά της. Και έτσι οι Τράπεζες άρχισαν να ρίχνουν ρευστό στην αγορά, αυτήν την φορά μέσω των φυσικών προσώπων. Κι έτσι, από το easymoney system προχωρήσαμε στο tight money system. Όμως τα χρέη δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν, οι κάνουλες έκλεισαν και μετά το κράτος, χρεοκόπησε και η μέση ελληνική οικογένεια. Οπότε άνοιξε διάπλατα ο δρόμος της «μνημονιακής αιχμαλωσίας» ενός λαού που φαίνεται να προδόθηκε από τους ηγέτες και από την άγνοιά του.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Η πεπατημένη των τελευταίων 40 ετών «παίρνουμε δάνεια για να καλύψουμε τα προηγούμενα» και «ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε» απέτυχε οικτρά. Η ιστορία έχει ήδη γραφτεί για τους ηγέτες της χώρας από το 1974 μέχρι και σήμερα και δυστυχώς όσα γράφει ο ιστορικός του παρόντος για το ελληνικό παρελθόν, δεν είναι καθόλου κολακευτικά. Αυτές τις μέρες γράφονται εκατομμύρια λέξεις για το τι έφταιξε και βρεθήκαμε στο χείλος της καταστροφής. Το παλαιοκομματικό σύστημα εξαϋλώνεται, οι μάσκες έχουν πέσει για όλους. Άλλωστε η εποχή της σκληρής ιδεολογικής αντιπαράθεσης έχει τελειώσει οριστικά, τόσο στην ελληνική όσο και στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Επομένως οι ευθύνες εκείνων που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε Τιτανικό, πολύ πριν τη σύγκρουση με το παγόβουνο, δεν έχουν χρώμα, σημαία και ιδεολογία. Οι ευθύνες αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα και πολιτικές που έχουν πολύ παρασκήνιο. Ψάχνοντας διάφορα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα ένα αποκαλυπτικό κομμάτι της ιστοσελίδας www.pes.gr.
Με τον τίτλο «πως δημιουργήθηκε το χρέος» ο συντάκτης του κειμένου επιχειρεί να μας ταξιδέψει με στοιχεία σε όσα έγιναν στην Ελλάδα αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας και την ανάληψη των ηνίων της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το κομμάτι γράφει πολλά και διάφορα για τους χειρισμούς των ελλήνων πρωθυπουργών. Ας δούμε τα βασικά αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα σε μια ακόμη χρεοκοπία.
Το 1974 οι συνταγματάρχες παραδίδουν στον Κωσταντίνο Καραμανλή χρέος 330 εκατ. δραχμών. Οι οικονομολόγοι χαρακτήρισαν το χρέος διαχειρίσιμο, αφού εκείνη την εποχή η μεγάλη βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη έφερνε έσοδα στα κρατικά ταμεία.Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη μεγάλη πετρελαϊκή κρίση του 1977. Η ξαφνική αύξηση των τιμών του πετρελαίου υποχρέωσε τον Εθνάρχη να πάρει κυβερνητικά μέτρα για αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και ενίσχυσης των υποδομών της χώρας. Το 1981, το ελληνικό χρέος άγγιξε τα 8 δισεκατομμύρια δραχμές.
Και έρχεται η σειρά του Ανδρέα Παπανδρέου: αυτός οραματίστηκε το easymoney system. Ο δανεισμός της χώρας άρχισε να ξεφεύγει και παράλληλα έπεφταν η μια μετά την άλλη οι μεγάλες ελληνικές εταιρείες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ) που δεν άντεξαν το «Τσοβόλα δώστα όλα» που μεταφράζεται σε πολλαπλασιασμό μισθών και εισφορών μέσα σε μια νύχτα. Η αγορά γέμισε με χρήμα από νέα δάνεια, που είχαν υψηλούς τόκους και φυσικά μόνο υγιή δεν μπορούσε κάποιος να τα χαρακτηρίσει. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα ξόδευε περισσότερα από όσα έβγαζε.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης άρχισε να βάζει στο τραπέζι τις ιδιωτικοποιήσεις των κατεστραμμένων ΔΕΚΟ, αλλά δεν πρόλαβε.
Και ήρθε ο Κώστας Σημίτης με την Δημιουργική Λογιστική να καλύψει το χρέος στα χαρτιά και να μπει η χώρα στο ευρώ. Μάλιστα ανέθεσε αυτό το έργο στην Goldman Sachs η οποία φέρεται να αμείφθηκε με 1 δις. Ευρώ για τις υπηρεσίες της. Την ίδια ώρα οι εταίροι μας έκαναν τα στραβά μάτια και άφησαν την Ελλάδα να μπει στην νομισματική ένωση. Γιατί; Επειδή η Ελλάδα δεν είναι βιομηχανική χώρα άρα δεν είναι ανταγωνιστής της Γερμανίας ή της Γαλλίας. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες μπήκαν στην ελληνική αγορά και θησαύρισαν, ενώ το 2000, το easymoney system έφυγε από το κράτος και μετακύλησε στα φυσικά πρόσωπα. Στους Έλληνες πολίτες.
Μπήκαμε λοιπόν στην εποχή του Χρηματιστηρίου όπου τα εικονικά κέρδη έπεισαν τους πιο άπληστους να βγάλουν τα χρήματα από τα σεντούκια και να τα επενδύσουν στις μετοχές – φούσκες. Τα κέρδη ήταν εικονικά και έτσι ότι δόθηκε στους Έλληνες επί Ανδρέα Παπανδρέου επεστράφη μέσω τους ελληνικού χρηματιστηρίου.
Και φτάσαμε στο τελευταίο στάδιο αυτής της ιστορικής διαδρομής. To ρευστό στην αγορά από τα κρατικά δάνεια στέρεψε, και οι ανάγκες της μεσαίας τάξης για άμεση ρευστότητα μεγάλωνε όπως και τα έξοδά της. Και έτσι οι Τράπεζες άρχισαν να ρίχνουν ρευστό στην αγορά, αυτήν την φορά μέσω των φυσικών προσώπων. Κι έτσι, από το easymoney system προχωρήσαμε στο tight money system. Όμως τα χρέη δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν, οι κάνουλες έκλεισαν και μετά το κράτος, χρεοκόπησε και η μέση ελληνική οικογένεια. Οπότε άνοιξε διάπλατα ο δρόμος της «μνημονιακής αιχμαλωσίας» ενός λαού που φαίνεται να προδόθηκε από τους ηγέτες και από την άγνοιά του.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!