Μέχρι πού είναι διατεθειμένη να φτάσει η Ουάσιγκτον και γιατί η Κίνα συνεχίζει την «αφόρητη πίεση» στις ΗΠΑ.
Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Τους τελευταίους 18 μήνες, το Πεκίνο έχει ανακτήσει 2.000 εκτάρια γης, μετατρέποντας διάφορους ύφαλους και βράχια σε κανονικά νησιά.
Οι προσπάθειες του Πεκίνου να ανακτήσει κομμάτια γης από τη θάλασσα έχουν επισκιάσει αυτές άλλων κρατών, ειδικότερα των Φιλιππίνων και του Βιετνάμ, που έχουν αντιμαχόμενες διεκδικήσεις στα γειτονικά νησιά Σπάρτλι. Η Κίνα κατασκευάζει επίσης προβλήτες, λιμάνια και πολυόροφα κτίρια (αν και ακόμα δεν υπάρχει ποδοσφαιρικό στάδιο της FIFA). Στον ύφαλο «Friery Cross», στα νησιά Σπάρτλι, έχει κατασκευάσει αεροδιάδρομο, που μπορεί να εξυπηρετεί όλα τα στρατιωτικά αεροσκάφη του Πεκίνου.
Η ενεργοποίηση αυτή έχει προκαλέσει συναγερμό. Αυτό το μήνα, σε ομιλία στο Τόκιο, ο πρόεδρος των Φιλιππίνων, Μπενίνιο Ακίνο, συνέκρινε τη δραστηριότητα των Κινέζων με την προσάρτηση της Τσεχίας από τη ναζιστική Γερμανία.
Ο Άστον Κάρτερ, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, χαρακτήρισε τις ενέργειες της Κίνας ασύμβατες με τις διεθνείς νόρμες. Οι ΗΠΑ, ανέφερε, «πετούν, πλέουν και αναπτύσσονται» όπου το επιτρέπει το διεθνές δίκαιο. Ο ίδιος αρνήθηκε κατηγορηματικά πως η πράξη της «μετατροπής ενός υποθαλάσσιου βράχου σε αεροδρόμιο» διασφαλίζει οποιοδήποτε δικαίωμα εδαφικής κυριαρχίας ή περιορίζει το δικαίωμα οποιουδήποτε έθνους στη θάλασσα ή στην εναέρια διέλευση. Η Κίνα και άλλοι διεκδικητές, είπε, πρέπει να σταματήσουν άμεσα όλες τις εργασίες ανάκτησης γης».
Διερωτάται λοιπόν κανείς: Τι θα κάνουν οι ΗΠΑ για αυτό; Η σύντομη απάντηση είναι όχι πολλά. Στρατιωτικά αεροσκάφη των ΗΠΑ συνεχίζουν να πετούν κοντά στα νέα νησιά. Μαζί με άλλα κράτη ενισχύουν τη στρατιωτική συνεργασία σε μια προσπάθεια να δείξουν ένα ενωμένο μέτωπο. Ωστόσο, το πρόγραμμα ανάκτησης νησιών της Κίνας προχωράει κανονικά.
Τα λόγια του κ. Κάρτερ ακούγονται σαν τις «κόκκινες γραμμές» του Μπαράκ Ομπάμα στο Ιράκ. Αν το Πεκίνο συνεχίσει να «βλέπει τα χαρτιά» της Ουάσιγκτον, η αλήθεια θα αποκαλυφθεί: Οι ΗΠΑ κάνουν φασαρία αλλά δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν πολλά.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για την Ουάσιγκτον να δράσει; Πρώτον, αν και οι ενέργειες του Πεκίνου δεν επιδεικνύουν πνεύμα συνεργασίας, δεν είναι και εντελώς παράνομες. Κομμάτια γης έχουν ανακτήσει και οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ. Απλώς η Κίνα το έχει κάνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Ούτε η διεκδίκηση της Κίνας στα νησιά Σπάρτλι είναι εντελώς αβάσιμη, σύμφωνα με νομικούς. Είναι αλήθεια ότι τα νησιά είναι πιο κοντά στις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και τη Μαλαισία, τρεις από τους άλλους διεκδικητές (μαζί με το Μπρουνέι).
Ωστόσο, η εγγύτητα δεν είναι πάντοτε ο καθοριστικός παράγοντας, όπως μπορεί να υπενθυμίσει και η Αργεντινή σχετικά με τη διαμάχη της με το Ηνωμένο Βασίλειο για τα νησιά Φώκλαντς.
Τέλος, η Κίνα δεν απειλεί την ελεύθερη διέλευση. Δεν επιδιώκει να περιορίσει τη στρατιωτική δραστηριότητα εντός των διεκδικούμενων χωρικών υδάτων. Αυτό μπορεί να παραβίαζε το διεθνές δίκαιο, αν και η Σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας λέει ότι η στρατιωτική δραστηριότητα -όπως η παρακολούθηση- πρέπει να εκτελείται λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τα δικαιώματα του αντίστοιχου παράκτιου κράτους.
Εκεί που η Κίνα προσπαθεί να το κάνει, είναι στις προσπάθειές της να επεκτείνει τους περιορισμούς αυτούς στα τεχνητά νησιά. Όταν οι ΗΠΑ πέταξαν πρόσφατα ένα P-8 Poseidon κοντά σε ένα νέο νησί, το κινεζικό ναυτικό τους είπε να πάρουν δρόμο. Και πάλι εξαρτάται από το τι είναι διατεθειμένες να κάνουν οι ΗΠΑ για αυτό. Λένε ότι εξετάζουν να στείλουν πολεμικά πλοία εντός 12 μιλίων από τα νέα δημιουργήματα της Κίνας. Έχοντας εξαπολύσει την απειλή αυτή, μπορεί να νιώθουν υποχρεωμένες να την υλοποιήσουν. Η Κίνα ωστόσο, δεν είναι ανήμπορη να απαντήσει. Μπορεί να στείλει τα δικά της πολεμικά πλοία. Αν θέλει πραγματικά να τραβήξει το σχοινί μπορεί να κηρύξει μια αναγνωριστική ζώνη άμυνας πάνω από όλη ή από ένα μέρος της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, υποχρεώνοντας θεωρητικά όλα τα εισερχόμενα αεροσκάφη να αναφέρουν την παρουσία τους στο Πεκίνο.
Αν η Κίνα και οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι μπλόφας, υποψιάζεται κανείς πως η Κίνα μπορεί να έχει πιο σκληρό στομάχι για να αντέξει τον αγώνα. Η τακτική της είναι να αρχίζει αντιδικίες για ζητήματα που δεν αξίζει να χυθεί αίμα μόνο για αυτά. Αλλά συνολικά, χωρίς σχεδόν να το καταλαβαίνει κανείς, προωθείται η φιλοδοξία της να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στην περιοχή.
Ο Χιουγκ Γουάιτ, Αυστραλός ακαδημαϊκός, λέει ότι η Κίνα «κόβει πολύ λεπτές φέτες ενός πολύ μεγάλου λουκάνικου». O Ξι Τζινπίνγκ μας έχει ήδη πει με τι μοιάζει το λουκάνικο. Ο πρόεδρος της Κίνας έχει πιέσει για ένα «νέο είδος σχέσεων των μεγάλων δυνάμεων» που θα αποφέρει στο Πεκίνο μεγαλύτερο σεβασμό και δύναμη στην Ασία. Αυτό δεν απειλεί την αμερικάνικη διπλωματία σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά την προκαλεί στην Ασία, όπου η Κίνα θέλει να αντιμετωπίζεται ως ίση, τουλάχιστον.
Οι πράξεις του Πεκίνου στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι σημαντικό μέρος της στρατηγικής αυτής. Όπως σημειώνει ο Καρλ Θάιγερ, ειδικός σε θέματα ασφαλείας στο πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας: «Η Κίνα έχει αλλάξει τα πράγματα στο έδαφος και παρουσίασε στην περιοχή τα faits accomplis (τετελεσμένα γεγονότα)».
Το πρόβλημα με τα faits accomplis -όπως ανακαλύπτει και η Ουάσινγκτον- είναι πως δεν μπορείς να κάνεις πολλά για αυτά.
πηγη
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!