Γεννήθηκε από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη, το 270.
Αν και μορφώθηκε αρκετά στην πατρίδα του Κύπρο, όμως δεν άλλαξε επάγγελμα.
Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.
Ήταν χαρακτήρας απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους Ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή.
Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χηρών και ορφανών.
Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μία κόρη, την Ειρήνη.
Γρήγορα όμως, η σύζυγος του πέθανε.
Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.
Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε Ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός Ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος:
«Ανεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα έχοντα εν υποταγή μετά πάσης σεμνότητας» Α” προς Τιμόθεον γ” 2-7..
Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή , σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα.
Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος, τον εξέλεξαν επίσκοπο.
Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πολύ στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α” Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μ. Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης.
Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε:
«εις το όνομα του Πατρός»
και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ” το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό.
Όταν δε είπε:
«και του Υιού»
έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού.
Και όταν πρόσθεσε
«και του Αγίου Πνεύματος»
έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.
Στις 12 Δεκεμβρίου το 350 μ.Χ. απεβίωσε. Το λείψανο του αγίου, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, στον Ναό των Αγίων Αποστόλων, απ” όπου, μετά την άλωση της Πόλης, κάποιος Ιερέας του ναού αυτού, ονόματι Γεώργιος Καλοχαιρέτος, μαζί με άλλα ιερά λείψανα, μετέφερε το λείψανο του Αγίου στην Πάργα της Ηπείρου και από “κει στην Κέρκυρα κατά το 1456 και στην οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα και γιορτάζεται μεγαλοπρεπώς στον ομώνυμο Ιερό Ναό.
πηγη
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!