EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Πώς η εθνική μας ανεξαρτησία έγινε η εθνική μας μοναξιά;

Ταμπουρωθήκαμε στα σπίτια σαν να είχαμε πόλεμο. Δε γνωρίζαμε ούτε το διπλανό στις πολυκατοικίες, που κάλυψαν τις αλάνες, όπου παίζαμε παιδιά.

Φτάσαμε να πιστεύουμε ότι ο κόσμος άρχιζε και τέλειωνε στην παγερή μας απομόνωση, στο εγώ μας. Δε νιώθαμε τότε πώς μας είχανε ήδη στήσει την παγίδα με το «τυράκι» της αντιπαροχής, για να μας κλέψουν το οξυγόνο ,την ανθρωπιά μας, τον ουρανό. Χάθηκε η ζεστασιά της γειτονιάς, κι έμειναν οι Ελληνικές ταινίες να τη θυμίζουν. Και μια μέρα επιστράτευσαν τον πατέρα, γιατί η Κύπρος μας κινδύνευε… Συγκλονισμένοι τον χαιρετήσαμε και μετά γύρισε πίσω χωρίς ούτε μια μάχη να δώσει. Κι η Κύπρος τεμαχίστηκε μεμιάς. Δε δώσαμε μάχη ρε παιδιά, πώς έγινε το κακό; Ήταν ο «εθνάρχης» Καραμανλής που έκανε το κακό που προετοίμασαν οι άλλοι «εθνοσωτήρες» της ντροπής, εκείνοι η της χούντας! Κι εμείς κοιμηθήκαμε ήσυχοι άλλο ένα βράδυ. Η τηλεόραση ,ο «πιστός» μας σύντροφος, μας διαβεβαίωνε ότι όλα θα πάνε καλά κι η κατοχή δεν θα κρατήσει για πολύ, μια και θα γινόμαστε «Ευρωπαίοι», αφού «ανήκαμεν εις την δύσιν» -μήπως εννοούσε τη δύση του «ήλιου της δικαιοσύνης»; Ήξερε αυτός, μια και το σκηνικό ήδη είχε στηθεί μια χαρά…

Και μετά ήρθε η μέρα της «αλλαγής» με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα. Εκεί να δεις χαρά… Ήταν «υπέρμαχος» της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαικής κυριαρχίας, και της εθνικής υπερηφάνειας… έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο. Και ύστερα μπήκαμε όλο και πιο βαθιά στην κόλαση της διαπλοκής με τους γνωστούς-άγνωστους, τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα της «ανεξαρτησίας» μας. Μας μπούκωσαν όμως με λεφτά… κι η εθνική περηφάνια έγινε εθνική ντροπή και όνειδος. Γίναμε Αμερικανάκια… και μετά Ευρωπαίοι-φραγκολεβαντίνοι και μίζεροι φραγκοφονιάδες της συμφοράς, αλλά το life style ήταν ο «Θεός» Γίναμε από άνθρωποι ανθρωπάκια «τυποποιημένα», καλά «εργαλεία» κι αναλώσιμα του συστήματος, που λάτρεψε την εικόνα και σκότωσε την ψυχή μας! Ζώντας στη μακαριότητα της ιστορικής και πολιτικής μας άγνοιας, ακοινώνητοι μιμητές ειδώλων και αστέρων της Τ.V, είχαμε βρει το νόημα της ζωής, τον υλικό ευδαιμονισμό, και τρέχαμε σαν τους τρελούς να κερδίσουμε το εσωτερικό μας κενό, την εθνική μας μοναξιά. Στέγνωσε κάθε δημιουργική πνοή ζωής, πίστη σε ιδανικά, αξίες κι αρχές… Ταμπουρωμένοι σαν νησιά απόμακρα χάσαμε εαυτούς και αλλήλους στη δίψα για το χρήμα ,την «κοινωνική καταξίωση», τον άκρατο βερμπαλισμό και την υποκρισία. Αυτά μας δίδαξε το ΠΑΣΟΚ… κι η διαφθορά, ο παρασιτισμός, έγιναν φυσικό φαινόμενο. Κι η γιαγιά μου θρηνούσε μέχρι το τέλος την προσφυγιά ,το κάψιμο της Σμύρνης, τη γενοκτονία του Πόντου… Ένιωθα χρέος μου να γνωρίσω την ιστορική αλήθεια. Κι είδα τι σημαίνει «εθνάρχης» στην χιλιοπληγωμένη Ελλάδα και πως ποτέ δεν τελείωσε ο πόλεμος, που πλέον γινόταν με άλλα πιο ύπουλα από ποτέ μέσα.

Ποτέ δεν ελευθερωθήκαμε, γιατί είμαστε επικίνδυνοι για πολλούς κατσικοκλέφτες-ντόπιους και ξένους «αφεντάδες» όντας ελεύθεροι! Ένας Καποδίστριας αφιέρωσε τη ζωή του σε εμάς, κι αυτόν τον δολοφόνησαν …Όλες οι άλλες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας μαύρες… Κι εμείς «νησιά» στην έρημο της λήθης, σαν υπνωτισμένοι από το μαύρο κουτί, ακόμα προσκυνάμε τους προδότες της ίδιας φάρας, που μας καταστρέφει πια δια παντός! Πάλι οι Καραμανλήδες κι οι Παπανδρέου θα μας «σώσουν»! Οι απόγονοι των δωσίλογων της πρώτης κατοχής είναι εδώ και παριστάνουν πάλι τους αντίπαλους, διχάζοντας τον λαό, μοιράζοντας θώκους, «δεξιούς» κι «αριστερούς», όπως πάντα .Κι η παράδοση ήδη έχει γίνει στο παρασκήνιο κοινή συναινέσει. Μένει με το αίμα του λαού να «σφραγιστεί» μέσα από τη σφαγή που ήδη συντελείται, μέσα από τα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα ,που πάλι γεννά το ίδιο καθεστώς της προδοσίας, που αλλάζει προσωπεία ,μα πάντα ίδιο μένει.

Κι όμως ,όσοι βγήκαμε το 2011στις πλατείες, κι άρχισε να πλαταίνει ο μικρόκοσμός μας ,άλλα ζητούσαμε. Θέλαμε εμείς οι ίδιοι να ορίζουμε την τύχη μας, να πάρουμε τη ματωμένη γη των πατέρων μας στα χέρια μας με αληθινή δημοκρατία. Τους όποιους εκπροσώπους κομμάτων τους διώχναμε μετά βδελυγμίας και θέλαμε μόνο ελεύθεροι χωρίς ταμπέλες και χρώματα να μιλάμε με γνώμονα την κοινή μας λογική, τα αυτονόητα, ζητώντας πίσω τα χαμένα μας χρόνια, την αθωότητα, την ψυχή που χάσαμε και το αδικοχαμένο αίμα των παππούδων μας. Δε φοβόμαστε τίποτα και κανέναν… Ρίχναμε ντομάτες και γιαούρτια στους «επίσημους» αναίσθητους γητευτές ,στους εγκάθετους της κομματοκρατίας τους ,«αριστερούς» και «δεξιούς». Τότε γεννήθηκαν φωνές «γραφικές» –άγνωστες μέχρι τότε-που όσα φρικτά μας περιέγραψαν και θεωρήσαμε αδιανόητα-ήδη συμβαίνουν. Πάντα η ελπίδα από λίγους ξεκινά, και πάντα αυτοί ονομάζονται «τρελοί»!

Ακόμα ζούμε στο ναρκοπέδιο του θανάτου που λέγεται πολιτικό σύστημα της ντροπής, της συναλλαγής, της ρεμούλας των ληστοσυμμοριτών δολοφόνων. Ακόμα ζούμε στην ίδια φυλακή-κρεατομηχανή που αλέθει ανθρώπινες ζωές για να εισπράξουν οι τζογαδόροι του θανάτου το ματωμένο χρήμα. Τα αργύρια της προδοσίας είναι πολλά για τους Ιούδες, κι η αλήθεια, η ανθρωπιά κυνηγιέται απηνώς. Οι φωνές της πλατείας, οι γνήσια πατριωτικές φωνές ανθρώπων που μόχθησαν και δίνουν τον αγώνα για τη χαμένη μας περηφάνια κρύβονται στο σκοτάδι. Κι όμως οι φωνές της πλατείας θα νικήσουν αυτή τη φορά, γιατί δε μπορούμε είναι οι φωνές όλων μας. Δε μπορούμε να κάνουμε αλλιώς… δε μας άφησαν άλλο περιθώριο ,από τη « νίκη ή τη θανή». Ο καιρός γαρ εγγύς. Στα Τάρταρα της λήθης όλες οι σκιές, τα σκιάχτρα που σκορπάνε φόβο, τρόμο και θάνατο θα πάνε σύντομα.

Όλοι όσοι ζουν ως βρυκόλακες με το δικό μας αίμα σε λίγο καιρό θα πάρουν την απάντηση από εμάς ,που πια «διψάμε για ουρανό», θέλουμε ανθρωπιά. Τα θέλουμε όλα όσα στερηθήκαμε, ακέραια, ολόκληρα. Θέλουμε το δικαίωμα στο όνειρο, στην ελπίδα, στην αξιοπρέπεια, στη ζωή, στην ελευθερία, στη δική μας δημοκρατία, τη λαοκρατία, γιατί εμείς είμαστε οι νοικοκυραίοι σε αυτόν τον τόπο και κανένας άλλος στο όνομά μας!

Όχι άλλος θάνατος, όχι άλλη λήθη !Είμαστε όλοι ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για τη φρίκη, που ζούμε!

Έλλη Διαμαντοπούλου




πηγη

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
« PREV
NEXT »

Facebook Comments APPID