Ωμά και κυνικά τα στελέχη της κυβέρνησης με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό παραδέχονται ότι οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν προγραμματιστεί για φέτος και το 2014, δεν γίνονται «για δημοσιονομικούς λόγους», αλλά «για να σπάσει το ταμπού της μονιμότητας». Ομολογούν ανοικτά δηλαδή ότι ο πραγματικός στόχος των μαζικών απολύσεων είναι να πληγεί ανεπανόρθωτα η ιδέα της σταθερής εργασίας, δηλαδή της εργασίας με κανονικό ωράριο και αξιοπρεπείς αμοιβές, με εργαζόμενους που έχουν δικαιώματα.
Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, που μόνο αφελείς πιστεύουν ότι θα περιοριστούν στις 14.000 «αναγκαστικές αποχωρήσεις» μέχρι το 2014 και τις 25.000 «κινητικότητες» -(κομψή ονομασία του προθάλαμου της απόλυσης) μέχρι το τέλος του 2013- έρχονται να υπηρετήσουν το στρατηγικό στόχο της άρχουσας τάξης για «λιτό, ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος», συντρίβοντας ταυτόχρονα κάθε έννοια εργασιακής σταθερότητας και εργασιακών δικαιωμάτων.
Η κατάργηση «του ταμπού της μονιμότητας» στο δημόσιο τομέα συνδέεται άρρηκτα με το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα και υποτάσσεται στην επιδίωξη του κεφαλαίου να συμπιέσει δραστικά το αποκαλούμενο εργασιακό κόστος, να καταστήσει πιο φτηνή την αξία της εργατικής δύναμης, να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους του δίχως δικαιώματα.
Από την άποψη αυτή η καπιταλιστική κρίση αποτελεί μια καλή ευκαιρία για να κάνουν πράξη όσα οραματίζονταν οι αστικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την «αδιατάρακτη» κερδοφορία του κεφαλαίου.
Δεν ανταποκρίνεται συνεπώς στην πραγματικότητα η βολική δικαιολογία ότι οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων γίνονται εξαιτίας των πιέσεων της τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ), όπως διατείνονται υπουργοί της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. «Η τρόικα επιμένει στις απολύσεις για να σπάσει το ταμπού της μονιμότητας στο Δημόσιο αλλά και για λόγους πολιτικής τιμωρίας γιατί η χώρα καθυστερεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα», υποστήριξε πρόσφατα ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυρ. Μητσοτάκης, ξεχνώντας ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο πρόεδρος και άλλα ηγετικά στελέχη της ΝΔ (και του ΠΑΣΟΚ) έχουν ταχθεί εδώ και χρόνια υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας.
Πριν από δύο μήνες μάλιστα ο Α. Σαμαράς μιλώντας στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ διακήρυσσε με περηφάνια ότι «προωθούμε συνεχώς τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και σπάμε ταμπού δεκαετιών: Ήδη, για φέτος προγραμματίζονται απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων απόλυτα συμβατές με το Σύνταγμα και το υφιστάμενο νομικό καθεστώς».
Το γκρέμισμα του ταμπού της μονιμότητας γίνεται με πανηγυρικό τρόπο, ακριβώς επειδή εξυπηρετεί την τακτική του διαίρει και βασίλευε, δηλαδή τη διάσπαση και καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Τα άλλα «ταμπού»...
Εύλογα λοιπόν επιδιώκουν να μη φαίνονται σε πρώτο πλάνο τα άλλα
«ταμπού» που ήδη έχουν γκρεμίσει και τα οποία για ευνόητους λόγους δεν
επιθυμούν να πολυδιαφημίζουν. Τέτοια «ταμπού» είναι η κατάργηση της
εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης και ο καθορισμός του κατώτατου
μισθού από την εκάστοτε κυβέρνηση, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων
και η αντικατάστασή τους από τις ατομικές συμβάσεις, η κατάργηση της
κρατικής εγγύησης στις συντάξεις και η μετατροπή του συστήματος
κοινωνικής ασφάλισης από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό, η κατάργηση
της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας, κα.Είναι ολοφάνερο ότι το σπάσιμο «ταμπού δεκαετιών», όπως τα παραπάνω, έχουν ένα κοινό παρονομαστή: πλήττουν βάρβαρα τον εργαζόμενο λαό και βοηθούν το μεγάλο κεφάλαιο να βγει αλώβητο από την κρίση που το ίδιο προκάλεσε, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του.
Ο στόχος για το «μικρό» κράτος, δηλαδή η δραστική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με αντίστοιχη συρρίκνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, θα μπορούσε να επιτευχθεί δίχως μαζικές απολύσεις εργαζομένων. Ήδη οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων είχαν καταρτίσει προγράμματα για μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 160.000-180.000 μέχρι το τέλος του 2015, μέσω της πρόωρης συνταξιοδότησης, της συγχώνευσης-κατάργησης φορέων, των ιδιωτικοποιήσεων.
Προκρίθηκε όμως η μέθοδος των μαζικών απολύσεων ακριβώς για να σταλεί ένα μήνυμα γενικότερα στο λαό ότι δεν υπάρχουν πλέον πουθενά «νησίδες» εργασιακής σταθερότητας, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «αρνητικό» προηγούμενο και «πυξίδα» για διεκδικήσεις των άλλων εργαζομένων. Παντού πλέον, λοιπόν, πρέπει να κυριαρχήσει το μοντέλο της ευέλικτης και φτηνής εργασίας, επειδή ακριβώς είναι αυτό που εξυπηρετεί την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.
Δεν διαφεύγει ταυτόχρονα ότι το κράτος, λειτουργώντας ως συλλογικός κεφαλαιοκράτης, ήταν αυτό που έσπευσε να δώσει μαθήματα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων καθιερώνοντας τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μερικής απασχόλησης στις προσλήψεις στο δημόσιο, το μοντέλο «κοινωνικής εργασίας» όπου οι άνεργοι απασχολούνται προσωρινά (για πέντε μήνες) με 480 ευρώ μεικτά και χωρίς ένσημα. Στην πραγματικότητα βέβαια αντέγραψε το «μοντέλο της Λετονίας», που με τη σειρά του πηγάζει από την σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης «ατζέντα 2010» που εφαρμόστηκε στη Γερμανία και δημιούργησε εκατομμύρια εργαζόμενους με mini jobs (μίνι δουλειές, δηλαδή δουλειές με μειωμένο ωράριο και μισθό 400 ευρώ).
...και το γκρέμισμα του κυρίαρχου «ταμπού»
Αποτελεί λοιπόν πρόκληση και κοροϊδία η υπόσχεση των κυβερνώντων ότι
τάχα στη θέση κάθε απολυμένου δημοσίου υπαλλήλου θα προσληφθεί ένας
άνεργος, όπως με ξεδιάντροπο τρόπο ισχυρίστηκε στην τελευταία συνέντευξή
του ο πρωθυπουργός. «Πολλοί μιλάνε για τις απολύσεις (σ.σ. των δημοσίων
υπαλλήλων). Ξεχνάνε όμως να αναφέρουν ότι για καθέναν που τελικά θα
φεύγει θα προσληφθεί ένας σημερινός άνεργος», υποστήριξε θρασύτατα ο Α.
Σαμαράς στο «Πρώτο Θέμα», ο οποίος στο ίδιο ύφος συμπλήρωσε: «Γενικά σε 2
χρόνια θα φύγουν 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι από τους 700.000 μόλις το
2%. Και θα προσληφθούν άλλοι τόσοι. Αυτό σας μοιάζει με μαζικές
απολύσεις;»(!).Μόνο όσοι έχουν πέσει θύματα της κυρίαρχης προπαγάνδας επιχαίρουν επειδή σπάει το ταμπού της μονιμότητας, πέφτει στην πραγματικότητα ένα ακόμα «οχυρό» του εργαζόμενου λαού και απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι. Ακόμα χειρότερα θύματα είναι όσοι πιστεύουν το παραμύθι ότι τάχα το «πιο μικρό» κράτος θα σημάνει λιγότερους φόρους και καλύτερες υπηρεσίες. Μια ματιά στα μνημόνια αρκεί για να φανεί ότι παρά τη δραστική συρρίκνωση των κρατικών -κοινωνικών υπηρεσιών και τη μεγάλη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, η άγρια λεηλασία των μισθών και των συντάξεων, οι δίχως τέλος φοροεπιδρομές στα λαϊκά νοικοκυριά θα συνεχιστούν με καταιγιστικούς ρυθμούς τουλάχιστον μέχρι το 2020, προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα για την πληρωμή του διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου που εκπροσωπείται άξια από τα στελέχη της τρόικας, ενώ ένα μέρος τους θα κατευθυνθεί στις τσέπες εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων στο όνομα της ανάπτυξης.
Ο κατώτατος μισθός, παρά τις περί του αντιθέτου αστείες διαβεβαιώσεις του θλιβερού υπουργού Εργασίας, θα κατέβει ακόμα πιο κάτω στα επίπεδα των γειτονικών χωρών προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα εγχώρια και ξένα μονοπώλια.
Αποκαλυπτική από την άποψη αυτή είναι πρόσφατη έκθεση του γερμανικού «Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία» (Ιnstitut fuer Weltwirtschaft - ΙfW Kiel) στην οποία επισημαίνεται ευθέως πως «αν και οι κατώτατοι μισθοί (σ.σ. στην Ελλάδα) έχουν πέσει, δεν βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο σε σύγκριση με χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης»(!). Το Ινστιτούτο που απλά αναπαράγει τις γνωστές θέσεις των γερμανικών μονοπωλίων διαπιστώνει επίσης ότι «λείπει μια εργασιακή πολιτική που να δίνει κίνητρα (σ.σ. στους εργοδότες) για την αντιμετώπιση της μακροχρόνιας ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας». Όπως είναι γνωστό το σημαντικότερο κίνητρο για το κεφάλαιο είναι η αύξηση της απλήρωτης εργασίας, ακριβώς γιατί είναι η μόνη πηγή παραγωγή υπεραξίας, δηλαδή κέρδους.
Αυτό όμως ακριβώς πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα προκειμένου για να ρίξουν το κυρίαρχο ταμπού, ότι τάχα το κεφάλαιο είναι που παράγει πλούτο, θέσεις εργασίας και ευημερία και να αναλάβουν οι ίδιοι την εξουσία και την οργάνωση της παραγωγής και οικονομίας με γνώμονα τις δικές τους ανάγκες.
Π. Περπατάρης
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!