Οι µηνυτές διατηρούν συγκεκριµένα κοινό λογαριασµό καταθέσεως στην τράπεζα µε υπόλοιπο στις 12 Ιουλίου 2010, 126.137,80 ευρώ. Τον Απρίλιο του έτους 2010 η συνδικαιούχος του λογαριασµού µετέβη στην τράπεζα για να προβεί σε ανάληψη χρηµατικού ποσού. Εκεί πληροφορήθηκε, έκπληκτη για πρώτη φορά, από τους υπαλλήλους ότι για άγνωστη, αρχικώς, αιτία ο λογαριασµός ήταν δεσµευµένος.
Δεν της δόθηκε καµία περαιτέρω εξήγηση και ζήτησε την συνδροµή του πληρεξουσίου δικηγόρου της. Ο τελευταίος υπέβαλε στις 20 Απριλίου 2010 αίτηση στην τράπεζα, ζητώντας να του γνωστοποιηθούν εγγράφως οι λόγοι δέσµευσης του ανωτέρω χρηµατικού ποσού.
Στην συγκεκριµένη αίτηση, όπως επισηµαίνεται στη µήνυση, ουδεµία απάντηση δόθηκε. Επακολούθησε πλειάδα οχλήσεων προκειµένου να τους γνωστοποιηθεί η αιτία της δέσµευσης του λογαριασµού, που σηµειωτέον, αφενός αποτελούσε τις οικονοµίες µιας ολόκληρης ζωής δυο ανθρώπων και αφετέρου των συντάξεών τους.
Μάταια, όπως επισηµαίνουν, επέστησαν την προσοχή επανειληµµένα της τράπεζας για το γεγονός ότι, η δέσµευση του λογαριασµού τους δηµιουργούσε τροµακτικά προβλήµατα, δοθέντος ότι λόγω της ηλικίας τους αντιµετωπίζουν και σοβαρά προβλήµατα υγείας.
Ακολούθως απογοητευµένοι από την αντιµετώπιση που είχαν από την τράπεζα και τους προστηθέντες αυτής απευθύνθηκαν σε δικηγορική εταιρεία στην Αθήνα η οποία κατέθεσε σχετική αναφορά, καταγγέλλοντας την αξιόποινη συµπεριφορά, αφού προηγουµένως προφορικά ενηµερώθηκαν από τους υπαλλήλους της τράπεζας ότι η δέσµευση του λογαριασµού είχε γίνει λόγω υπάρξεως απαιτήσεως της κατά της εταιρείας συγγενικού τους προσώπου από σύµβαση αλληλόχρεου λογαριασµού, στην οποία ο πρώτος εξ’ αυτών εφέρετο ως εγγυητής.
Να σηµειωθεί στο σηµείο αυτό ότι η συγκεκριµένη σύµβαση πιστώσεως της εταιρείας ουδέποτε µέχρι σήµερα έχει καταγγελθεί, έχει καταρτισθεί στις 13.03.2002 και επιπλέον η εταιρεία µε την από 08.03.2010 αίτησή της είχε ζητήσει εµπροθέσµως και παραδεκτώς την υπαγωγή της στις ευεργετικές διατάξεις του νόµου 3816/2010.
Το αίτηµα της εταιρείας η τράπεζα το απέρριψε, χωρίς να το εξετάσει, µε την αιτιολογία ότι οι συµβάσεις αλληλόχρεου λογαριασµού δεν υπάγονται στις διατάξεις του νόµου 3816/2010.
Μάλιστα η τράπεζα ζήτησε από την εταιρεία να της υποβάλει άµεσα συγκεκριµένη ρεαλιστική πρόταση διευθέτησης της οφειλής. Μετά την υποβολή της αναφοράς κατά της τράπεζας, στις 3-5-2010, αναφορά η οποία κοινοποιήθηκε στην τράπεζα της Ελλάδος ως εποπτεύουσα αρχή, στον Υπουργό Οικονοµικών, στον Συνήγορο του Πολίτη και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ρόδου, η τράπεζα απάντησε στην από 20/04/2010 αίτησή τους, µετά από ένα µήνα περίπου, αναφέροντας ότι η δέσµευση του λογαριασµού έγινε µονοµερώς από την ιδία ασκώντας δικαίωµα επισχέσεως για απαίτηση που έχει κατά του συνδικαιούχου του εν λόγω λογαριασµού.
Σαν να µην έφταναν όλα αυτά την 21.07.2010, τους κοινοποιήθηκε η από 12.07.2010 επιστολή της τράπεζας µε την οποία γνωστοποιούν ότι συµψηφίζουν την απαίτηση µε το υπόλοιπο του λογαριασµού και ότι αυτός µηδενίζεται.
Οι συνταξιούχοι διατείνονται ότι ο δόλος των υπευθύνων της Τραπέζης προκύπτει και από το γεγονός ότι στην επίδικη σύµβαση πιστώσεως φέρεται ως εγγυητής ο πατέρας του οµορρύθµου ετέρου και διαχειριστής της εταιρίας. Ενώ λοιπόν εκκρεµούσε αίτηση για υπαγωγή της εταιρίας στις ευεργετικές διατάξεις του ν. 3816/2010 απόλυτα νοµότυπη, αιφνιδίως η τράπεζα δέσµευσε µονοµερώς τον λογαριασµό καταθέσεων του µε συνδικαιούχο τη σύζυγό του, µε υπάρχον υπόλοιπο τη στιγµή της δέσµευσης 119.833 € και σηµερινό υπόλοιπο 126.137,80 ευρώ και στις 12.07.2010 προχωρώντας ένα βήµα παραπέρα υφάρπαξε το συγκεκριµένο χρηµατικό ποσό από τον λογαριασµό, µηδενίζοντάς τον. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι η τράπεζα σε καµία δικαστική ενέργεια δεν έχει προβεί ούτε έχει καταγγείλει τη σύµβαση πίστωσης της εταιρείας.
Οι τρεις κατγορούμενοι εξεταζόμενοι επεσήμαναν ότι με την ομόρρυθμη εταιρεία έχει συναφθεί σύμβαση παροχής πιστώσεως με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό, η οποία με διαδοχικές αυξήσεις ανήλθε μέχρι το ποσό των 1.700.000 ευρώ. Τονίζουν ότι ενώ η οφειλή της εταιρείας υπερέβαινε το ποσό των 600.000 ευρώ ζήτησε με επιστολή την υπαγωγή της στις διατάξεις του ν.3816/2010. Στο αίτημα αυτό δόθηκε απάντηση μέσω της αρμόδιας Δ/νσης Επιχειρηματικών Πιστοδοτήσεων, ότι η οφειλή δεν υπάγεται σε αυτή τη ρύθμιση.
Τονίζουν ότι η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά ληξιπρόθεσμη οφειλή από σύμβαση ανοικτού (αλληλόχρεου) λογαριασμού, που δεν είχε καταγγελθεί μέχρι την δημοσίευση του ν.3816/2010 και σύμφωνα με το α.1 παρ.2 του νόμου αυτού δεν ενέπιπτε στη ρύθμιση των διατάξεών του.
Επισημαίνουν ότι είναι νόμιμη η δέσμευση του λογαριασμού, για τον οποίο αργότερα ασκήθηκε και συμψηφισμός, διότι δεν είχε καταγγελθεί ακόμη η σύμβαση και δεν υπήρχε δικαστική απόφαση.
Σε ό,τι αφορά την κατηγορία του εκβιασμού τονίζουν ότι η εταιρεία προσπαθεί με τις ενέργειές της να τρομοκρατήσει τους υπαλλήλους της τράπεζας. Το να απαιτεί, όπως τονίζουν, η τράπεζα την οφειλή της εταιρείας, η οποία σήμερα υπερβαίνει το ποσό των 500.000 ευρώ και χωρίς να υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες, δεν αποτελεί εκβίαση.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΡΟΔΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!