Το Κάλεσμα της Ύπαρξης

Καλότυχοι εκείνοι οι άνθρωποι, που οδηγούνται κάποια στιγμή της ζωής τους στην επιθυμία να "ξεφυλίσσουν" στοχαστικά περασμένες σελίδες από το "προσωπικό τους καλεντάρι". Άλλες κιτρινισμένες από το χρόνο, άλλες μισοσκισμένες από βολική λήθη. Και να νιώσουν εκείνη την ασυμβίβαστη αίσθηση να αναπολήσουν με θέρμη ορισμένες ανόθευτες στιγμές. Όταν ένιωσαν οι αγαπημένοι του εαυτού τους και όχι οι φθηνοί προδότες του. Και ίσως να τρανταχτούν από αναφιλητά, μακριά από έτσι κι αλλιώς άσχετες ματιές, ανήμπορες να συλλάβουν όλη τη διαυγή συντριβή μιας ύπαρξης που αγκαλιάζει γυμνή την αδυναμία της. Ακόμη κι από ματιές των πλέον κοντινών προσώπων.

Και ίσως αναρωτηθούν πώς στο διάβολο έχουν βρεθεί μέσα σε μια ασφυχτική τρύπα, που παριστάνει πως είναι ζωή.
Να παρασύρονται σε άσκοπα και υπερφίαλα όνειρα.
Να καταναλώνονται σε ενεργοβόρες διαπλοκές: με ιδεολογικά στοιχειά, με ματαιοδοξίες κοινόχρηστες, με σαδιστικούς φαύλους κύκλους, με τις λάθος ερωτήσεις, με φοβίες αυτοσυντηρούμενες.

Αυτά είναι τα ερωτήματα που καναλιζάρουν όλη τη συσσωρευμένη αδυναμία για να τη μετουσιώσουν κι εκπέμψουν ως Δύναμη! Αν και οι δράσεις που θ'ακολουθήσουν εκπέμπουν σε ανάλογες συχνότητες.

Καθώς αυτό που ίσως ακολουθήσει αποδειχτεί ένα μικρό προσωπικό θαύμα: ο λόγος τιμής που δίνεται στον εαυτό να μη χάσκουν άλλο σαν κακόγουστα, κακοφτιαγμένα αγάλματα. Προσποιούμενοι ότι προχωρούν μπροστά, για να πάνε πού άλλωστε; Και τις στιγμές τους να μπολιάζουν μ'εκείνη την πνοή που δίνει σημασία στο γεγονός ότι υπάρχουν, ότι ζούνε. Κι αργότερα, ότι πέρασαν κάποτε από εδώ χάμου!

Δεν είναι ούτε μάχη επιβίωσης ούτε επιβεβαίωσης. Είναι, ενάντια στη σκουριά των αυτοματισμών, το ατέρμονα επαναλαμβανόμενο Κάλεσμα της Ύπαρξης.

 "Τα πάντα ρει". Αλλίμονό μας αν όχι κι εμείς μαζί τους!

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Pinterest

You Might Also Like

Κοινωνικά

« PREV

NEXT »