Ένα ετοιμόρροπο φλεγόμενο οίκημα, οι “πυροσβέστες” και η ανάγκη ανακατασκευής του…

KOΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ (από τα μέσα του’90): “Ο Αριστοτέλης είχε δίκιο όταν δήλωνε ότι η πολιτική είναι η αρχιτεκτονικότερη όλων των σχετικών επιστημών με το ανθρώπινο ον. Ας επιμείνουμε στην εικόνα: εάν το σπίτι είναι κακοκατασκευασμένο, όλες οι προσπάθειες να ζήσει κανείς καλά μέσα σ’αυτό θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκή μερεμέτια” (στη νεοελληνική σύγχρονη “κατασκευή” ούτε…καν αυτά δεν υφίστανται).

Σ’αυτό το νεοελληνικό ετοιμόρροπο οίκημα (δημιούργημα επιτήδειων και κυνικών οπορτουνιστών “αρχιτεκτόνων”), όπου κυριαρχούν οι νενέκοι ξε-πο(ω)λι(η)τικοί και η κοινωνική σφαγή, σε αυτή την άκρως βλαβερή γειτονιά, της Ε.Ε. των ανάλγητων κερδοσκόπων και κοινωνικών οδοστρωτήρων, το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης (που υποτίθεται ότι αποτελεί μια ελπίδα για σοβαρή και δυναμική αντιμετώπιση της κατάστασης), βγαίνει επίσημα και δηλώνει:

α)” Στόχος είναι η σωτηρία της χώρας μέσα στο ευρώ, όπου σκοπεύουμε να διαδραματίσουμε μεταρρυθμιστικό ρόλο”. Και η απορία έρχεται με φυσικό τρόπο: να μεταρρυθμίσουν ΠΟΙΟΥΣ; Αυτούς τους σεσημασμένους ευρω-προαγωγούς, που ισοπέδωσαν π.χ. τη Λετονία κι επέδραμαν στην Κύπρο, με τα γνωστά αποτελέσματα; Αυτούς που δίνουν λόγο σε μια μισάνθρωπη διεθνή ελίτ, της πλέον ξετσίπωτης ασυδοσίας του κεφαλαίου, που έχει ρημάξει ολόκληρες ηπείρους και λαούς, αρπάζοντας τον παραγόμενο πλούτο τους και καταληστεύοντας τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους; Οδηγώντας τους σε εφιαλτική εξαθλίωση. Και η επόμενη απορία έρχεται με εξίσου φυσικό και εύλογο τρόπο: ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ; Αυτό σημαίνει πολιτική στοχαστικότητα και ρελιστική στόχευση; Γιατί τα λόγια άνεϋ ουσίας έχουν στοιχειώσει βαριά τη νεοελληνική πολιτική Ιστορία, μοιάζουν με άδεια κελύφη που παρασύρουν οι άνεμοι του χρόνου…

β) “ Όταν το σπίτι καίγεται, δεν κρύβεσαι στο κλιμακοστάσιο, αλλά μέλημά σου είναι η πυρόσβεση”
Επειδή όμως το σπίτι είναι πολύ “βεβαρυμένο κατασκευαστικά”, ίσως η φωτιά μπορεί να αποτελέσει κάθαρση! Και με μια δυναμική αντίδραση της λαϊκής βάσης από τα κάτω, χωρίς “πατερούληδες”- “μεσάζοντες”- καλοθελητές κι αυτόκλητους σωτήρες, αλλά με ένα γνήσιο αμεσοδημοκρατικό όραμα, ίσως καταφέρεις να υψώσεις από τις στάχτες ένα καινούριο κτίσμα, με πιο ανθεκτικά δομικά υλικά. Δεν είμαστε οικονομικοί αναλυτές, αλλά ιδέεςυπάρχουν (αντίθετα με τα λεφτά που κάποιοι κάποτε έταζαν, ή “αριστερές της ευθύνης” ή τη συνέπεια στα λόγια και τις πράξεις, με τις καταδίκες του μνημονίου να μετατρέπονται σε συγκυβερνητικά μορφώματα). Βάσει ψύχραιμης παρατήρησης των επιβαλλόμενων τάσεων μέσω κοινωνικής μηχανικής ή απλώς οικονομικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των  αναδυόμενων αναγκών (επιτακτικών πλέον) σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο:

• έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε., που χρησιμοποιεί η γερμανική απολυταρχία (με τις ΗΠΑ να εποπτεύουν και να ετοιμάζουν μαχαιροπίρουνα)  ως εργαλεία κονιορτοποίησης ευρωπαϊκών οικονομιών και κοινωνιών προς όφελος της “Διεθνούς των Τοκογλύφων”. Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα (πού λέτε ότι πάτησε η Ισλανδία για να ξεφύγει από την ευρω-παγίδα;).

• Χρεωκοπία όλων των αμαρτωλών τραπεζών (βλέπε πάλι Ισλανδία) και δημιουργία, αν χρειαστεί, νέων με αυστηρά προσανατολισμένο κοινωνικό χαρακτήρα και πρόταγμα. Εξοντωτικές ποινές σε φαινόμενα κερδοσκοπίας και απάτης.

• Επαναθέσμιση όλων των θεσμών με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, δημιουργία νέου Συντάγματος που ανταποκρίνεται σ’αυτό το πνεύμα. Στόχος: η αυτονομία της κοινωνίας και η δημιουργία συνθηκών αμφισβήτησης και του ίδιου της του εαυτού!

• Δήμευση των περιουσιών και παραδειγματικά αυστηρή τιμωρία όλων των εμπλεκόμενων σε βάθος τριών δεκαετιών (πολιτικών, τραπεζιτών, επιχειρηματιών, δημόσιων αξιωματούχων), που καταχράστηκαν, εξαπάτησαν και ροκάνισαν τις σάρκες της κοινωνίας σαν αρουραίοι, οδηγώντας την στη σημερινή επονείδιστη θέση.

• Αξιοποίηση όλων των νέων επαναστατικών τεχνολογιών κι επιστημονικών μελετών, για την οργάνωση κι αύξηση της παραγωγής. Προώθηση σε όλη την επικράτεια μοντέλων κοινωνικής οικονομίας και κίνητρα για την επιχειρηματική δραστηριοποίηση, που στηρίζεται στην εφευρετικότητα, την καινοτόμο πρωτοβουλία και το σεβασμό της Φύσης. Κίνητρα για την επιστροφή στην καλλιέργεια της γης κι εκμετάλλευση όλων των εκπληκτικών μικροκλιμάτων στη χώρα που ευννοούν κάθε είδους καλλιέργειες, με μεγάλες φιλοδοξίες εξαγωγών.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι τα παραπάνω αποτελούν τη μόνη εγγυημένη εξασφάλιση εξόδου από την κόλαση. Ειδικά σε ένα παγκόσμιο τοπίο όπου οι συσχετισμοί αλλάζουν εύκολα και οι κινήσεις των “παικτών”(επηρεαζόμενες κι από…”μεταπαίχτες”), αν και συχνά μοιάζουν προβλέψιμες, μπορεί να αιφνιδιάσουν και να προκαλέσουν μεγαλύτερη σύγχυση. Όμως αν αυτά (που λίγο πιο πάνω παρατέθηκαν ενδεικτικά) φαντάζουν σε πολλούς “ανεδαφικά” και λόγω της απαιτούμενης αλλαγής νοοτροπίας, της ανάληψης ευθυνών χωρίς την απόθεση των ελπίδων σε “ειδικούς” και της συγκρουσιακής κατάστασης που συνεπάγεται η επίτευξή τους, να τους θυμίσουμε απλώς τα λόγια και πάλι του σπουδαίου φιλόσοφου Κορνήλιου Καστοριάδη:

“Ο Σολζενίτσιν στο Αρχιπέλαγος του Γκουλάγκ, όπως και άλλοι πολλοί, επέμειναν στο θεμελιώδη ρόλο του ψεύδους ως μέσου διακυβέρνησης στα ολοκληρωτικά καθεστώτα (κι όχι, βέβαια, μόνο τύπου ανύπαρκτου σοσιαλισμού, με την τερατώδη γραφειοκρατία και την ιδεολογική κομματική Εκκλησία), όπως επίσης και στη γενικευμένη σιωπηρή συνενοχή του πληθυσμού. Απαραίτητη για να μπορέσει το ψεύδος να παίξει το ρόλο του”

Τα παραπάνω, εδικά με το σημείο της παθολογικής σιωπής του πληθυσμού στα όρια της συνενοχής, προκαλούν κατήφεια και μελαγχολία. Αν δοκιμάσεις να δεις πόσο αφορουν και την “ Griechenland” του 2013.

Κι όπως είχε πει και ο Θουκυδίδης:
“Ή θα είσαι ήσυχος ή ελεύθερος. Πρέπει να επιλέξεις.
Ησυχία ή ελευθερία.
Δεν μπορείς να τα έχεις και τα δυο μαζί”.

Κι όπως έχει συχνά αποδειχτεί, τον καρπαζοεισπράχτορα ουδείς σέβεται. Αυτόν όμως που μάχεται με νύχια και δόντια, ακόμα κι αν η μάχη μοιάζει αρχικά άνιση, όλοι τον υπολογίζουν κι αναγκάζονται να αναθεωρήσουν την τακτική αντιμετώπισής του…Μέχρι και να κάνουν πίσω! (έστω και για ανασύνταξη…)

Υ.Γ. Κι ένας γρίφος: αν αύριο-μεθαύριο, ως διά εξωγήινης φιλλεληνικής μαγείας ας πούμε, καταφέρουμε ν’απαλλαγούμε από μνημόνια και κηδεμόνες, μέσα σε πόσο χρόνο/-ια θα βρεθούμε, αν δεν αλλάξουμε μυαλά και προτεραιότητες, στην ίδια ή και χειρότερη θέση;

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Pinterest

You Might Also Like

Αναλύσεις - Απόψεις

« PREV

NEXT »