Αν είναι μακέτο αυτό; Όχι, είναι απόλυτη πραγματικότητα...
Ο Nick Frank συνοψίζει τη φωτογραφική του προσέγγιση με μία φράση: «μείωση στο μέγιστο»!
Φτάνεις στο σημείο, αφαιρείς τους περισπασμούς από το κάδρο και έχεις μπροστά σου όλη την αφαιρετική μεγαλοπρέπεια.
Με τη συλλογιστική αυτή, ο φωτογράφος αποτύπωσε σε μια σειρά φωτογραφιών τους σταθμούς του υπόγειου σιδηρόδρομου του Μονάχου, της πόλης όπου ζει.
Ο υπόγειος του Μονάχου, ή U-Bahn, ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1971, ακριβώς στην ώρα για τους Ολυμπιακούς του 1972, και είναι γνωστός για τα φωτεινά χρώματα και τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό των 100 και πλέον σταθμών του.
Πολλοί από τους σταθμούς επιβίβασης έχουν σχεδιαστεί από γνωστούς γερμανούς αρχιτέκτονες, σε μια προσπάθεια να γίνει πιο υποφερτή η καθημερινή μετακίνηση χιλιάδων πολιτών.
Για να αποφύγει τον κόσμο και τον συνωστισμό και να έχει το αισθητικό αποτέλεσμα που αποζητούσε, «καθαρές» φωτογραφίες και κενά κάδρα δηλαδή, ο Frank φωτογράφισε τους σταθμούς κυριακάτικα πρωινά μεταξύ 5:30 και 6:00 π.μ., έχοντας στη διάθεσή του ελάχιστο χρόνο πριν ξεκινήσει η καθημερινή κίνηση του υπόγειου σιδηροδρόμου.
Ο Frank δεν κρύβει τη χρήση Photoshop για να «καθαρίσει» τα κάδρα του ακόμα περισσότερο, αφαιρώντας σκουπίδια και λεκέδες από τους σταθμούς. Κι αυτό είναι που κάνει τις φωτογραφίες του να ξεχωρίζουν!
«Οι φωτογραφίες μου δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα», αναφέρει, «έχουν να κάνουν με αυτό που βλέπω».
Και επειδή ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να νομιστεί ότι πρόκειται για μακέτες, ας δούμε και κάποιους από τους σταθμούς στα καθημερινά τους...
Ο Nick Frank συνοψίζει τη φωτογραφική του προσέγγιση με μία φράση: «μείωση στο μέγιστο»!
Φτάνεις στο σημείο, αφαιρείς τους περισπασμούς από το κάδρο και έχεις μπροστά σου όλη την αφαιρετική μεγαλοπρέπεια.
Με τη συλλογιστική αυτή, ο φωτογράφος αποτύπωσε σε μια σειρά φωτογραφιών τους σταθμούς του υπόγειου σιδηρόδρομου του Μονάχου, της πόλης όπου ζει.
Ο υπόγειος του Μονάχου, ή U-Bahn, ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1971, ακριβώς στην ώρα για τους Ολυμπιακούς του 1972, και είναι γνωστός για τα φωτεινά χρώματα και τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό των 100 και πλέον σταθμών του.
Πολλοί από τους σταθμούς επιβίβασης έχουν σχεδιαστεί από γνωστούς γερμανούς αρχιτέκτονες, σε μια προσπάθεια να γίνει πιο υποφερτή η καθημερινή μετακίνηση χιλιάδων πολιτών.
Για να αποφύγει τον κόσμο και τον συνωστισμό και να έχει το αισθητικό αποτέλεσμα που αποζητούσε, «καθαρές» φωτογραφίες και κενά κάδρα δηλαδή, ο Frank φωτογράφισε τους σταθμούς κυριακάτικα πρωινά μεταξύ 5:30 και 6:00 π.μ., έχοντας στη διάθεσή του ελάχιστο χρόνο πριν ξεκινήσει η καθημερινή κίνηση του υπόγειου σιδηροδρόμου.
Ο Frank δεν κρύβει τη χρήση Photoshop για να «καθαρίσει» τα κάδρα του ακόμα περισσότερο, αφαιρώντας σκουπίδια και λεκέδες από τους σταθμούς. Κι αυτό είναι που κάνει τις φωτογραφίες του να ξεχωρίζουν!
«Οι φωτογραφίες μου δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα», αναφέρει, «έχουν να κάνουν με αυτό που βλέπω».
Και επειδή ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να νομιστεί ότι πρόκειται για μακέτες, ας δούμε και κάποιους από τους σταθμούς στα καθημερινά τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!