Από την «Εκλεγμένη Μοναρχία»
στη Συμμετοχική Δημοκρατία των Πολιτών”
(Απόσπασμα απομαγνητοφώνησης εκπομπής από την Ελένη Ξένου).
Γεώργιος Κοντογιώργης:
(…) Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ένα πράγμα: το πολιτικό σύστημα που ζούμε δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικό ούτε δημοκρατικό. Κι αυτό διότι, το πολιτικό σύστημα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο στην Ιστορία. Ή είναι δημοκρατία ή δεν είναι. Όταν οι αρχαίοι αποκάλεσαν το πολίτευμα «δημοκρατία», είχαν κατά νουν αυτό που ζούσαν και έπρεπε να του δώσουν ένα όνομα. Το βάφτισαν λοιπόν δημοκρατία διότι ο δήμος ενσάρκωσε το πολιτικό σύστημα, κυβερνούσε, νομοθετούσε και δίκαζε ευρέως ο δήμος αντί για τον πρωθυπουργό. Τα υπόλοιπα, είναι βαφτίσια για να νομιμοποιήσουν ολιγαρχικές –και μάλιστα αυστηρού τύπου μοναρχευομένης ολιγαρχίας- καταστάσεις, για να μας κινήσουν και να μας πείσουν ότι ταξινομείται, εν πάση περιπτώσει και το πολιτικό σύστημα που έχουμε σήμερα, ως δημοκρατία. (…)
(…) Σήμερα υπάρχει μία κάθετη διακτίνωση της εξουσίας. Για να υπάρχει κυβέρνηση πρέπει να υπάρχει πλειοψηφία της βουλής. Γίνονται οι λαθροχειρίες για να επιτευχθεί η πλειοψηφία της βουλής. Η βουλή μετά, δεν ψηφίζει και δεν ελέγχει την κυβέρνηση αλλά εκτελεί εντολές. Τι λέει το σύνταγμα κύριε Σαχίνη; Λέει ότι, τη νομοθετική αρμοδιότητα την ασκεί η βουλή και ο πρόεδρος του κράτους. Ποιος ασκεί λοιπόν τη νομοθετική λειτουργία σήμερα; Η κυβέρνηση. Παίζουν και κάποιοι θέατρο εκεί από την αντιπολίτευση ώσπου να γίνουν κυβέρνηση για να κάνουν τα ίδια, αλλά, αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι δεν υπάρχει βουλή, υπάρχει μόνο κυβέρνηση και μέσα στην κυβέρνηση υπάρχει μόνο πρωθυπουργός. Και ο πρωθυπουργός αυτός είναι και αρχηγός του κόμματος. Αν δεν είναι αυτό η πεμπτουσία της απολυταρχίας, του ολοκληρωτισμού, τότε τι είναι; Επειδή δηλαδή είναι για περιορισμένο χρόνο αλλάζει κάτι; Ποιος μπορεί να αντιτείνει σε αυτόν; Και πολλές φορές, όπως ξέρετε, η σκέψη ότι θα επανεκλεγεί τον οδηγεί όχι σε πολιτικές δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή που να απευθύνονται στη συλλογικότητα, αλλά πολιτικές πελατειακής αποδόμησης της συλλογικότητας για να την ελέγξει μέσα από διάφορα συστήματα τα οποία εγκαθιδρύουν σε όλη την επικράτεια. Αυτό λοιπόν, είναι το κεντρικό ζήτημα. Πώς θα διαμορφώσουμε δηλαδή, μέσα από θεσμικές παρεμβάσεις, μία σχέση κοινωνίας και πολιτικής που η πολιτική θα ακούει την κοινωνία. Έχω στο παρελθόν πει, ότι, μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε το καθεστώς του Δημοσκοπικού Δήμου. (…)
(…) Μετά βεβαιότητως αυτά που συζητάμε, θα γίνουν αιτήματα σε μεσοπρόθεσμο χρόνο στην παγκοσμιότητα. Διότι δεν παίρνει άλλο. Εκείνο που λείπει είναι η ανασύνταξη στο πεδίο των εννοιών και το νέο πρόταγμα. Αλλά ποιο είναι το ζητούμενο; Να προλάβουμε την εξέλιξη πριν φτάσουμε σε καταστροφικά αποτελέσματα στις χώρες μας. Συνήθως, η εξέλιξη των κοινωνιών γίνεται απολογιστικά όταν θα φτάσουν σε απόγνωση. (…)
(…) Σήμερα δεν μας λένε τι θα γίνει αύριο κύριε Σαχίνη. Μας λένε ότι θα μείνουμε στάσιμοι στο σήμερα, για να μπορούν να μας ελέγχουν. Και όταν λέμε στάσιμοι στο σήμερα, εννοούμε στις αξίες και στους θεσμούς του 18ου αιώνα. Για εμάς τους Έλληνες όμως, έχει μια ξεχωριστή σημασία. Διότι αυτό το κράτος είναι ένα παρένθετο ξένο σώμα προς την ιστορικότητα αυτής της κοινωνίας που ζούσε τη δημοκρατία ακόμα και στο επαχθές καθεστώς της τουρκοκρατίας και, ο Έλληνας, έχει υποστεί αλλαγή εγκεφάλου. Αυτή είναι η έννοια της αλλοτρίωσης. (…)
(…) Οδηγούμαστε ολοένα και περισσότερο στο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των ηγεμόνων και των κοινωνιών, με αποτέλεσμα, εκεί που δεν θα πίπτει λόγος θα πίπτει σπάθη. Δηλαδή, θα μας κλείνουν το στόμα και θα διαμαρτυρόμαστε ατομικά, θα μας ενοχοποιούν, θα μας φέρνουν στην ακραία κατάσταση που ήδη διαμορφώνεται, αυτή του τέλους της μεσαίας τάξης και στην φτωχοποίησή μας. Αυτό που υποσχόταν δηλαδή ο υπαρκτός σοσιαλισμός, η προλεταριοποίηση της κοινωνίας, θα γίνει τώρα δια χειρός του αντιπάλου του υπαρκτού σοσιαλισμού που είναι ο νέος φιλελευθερισμός. Θα είμαστε όλοι προλετάριοι και θα υπηρετούμε, και μάλιστα ευτυχισμένοι, πηγαίνοντας και στις εκκλησίες να προσευχόμαστε για να μας σώσει ο θεός από αυτό που δεν θέλουμε να το πράξουμε για να σωθούμε μόνοι μας και ούτω καθεξής. Κάποια στιγμή λοιπόν μέσα στην απόγνωσή μας θα φτάσουμε να αντιτάξουμε μία αντίσταση η οποία θα έχει άλλα χαρακτηριστικά και το έχω περιγράψει αυτό με τον μύθο του γιδοβοσκού. Όταν ο γιδοβοσκός βάζει τους σκύλους του και την γκλίτσα του να απομονώσει κάπου τα πρόβατα, όταν θα δουν τα πρόβατα πίσω τους τον γκρεμό, θα ορμίσουν και στον γιδοβοσκό και στους σκύλους του. Αυτό είναι το δίδαγμα της ιστορικότητας των κοινωνιών και της σχέσης κοινωνίας και οικονομίας. Εάν αυτοί που ηγεμονεύουν δεν αντιληφθούν ότι έχουν ξεπεράσει ήδη τα όρια, τότε θα έχουμε ακραίες καταστάσεις για τις οποίες πρέπει να ανησυχούμε από σήμερα. Ας τις προλάβουμε λοιπόν ως κοινωνίες και ας τις στοχαστούν ξανά και αυτοί οι οποίοι διαφεντεύουν την παγκοσμιότητα. (…)
Πηγή
Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo, ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ κάθε Δημοσίευση μας….Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Το Epiosyinfo, ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους. !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!