Μετά από εκείνον τον καιρό ήρθε μια περίοδο που την ονόμασαν πολιτισμό και θεώρησαν καλό οι άνθρωποι να κατέβουν από τα δέντρα και να αρχίσουν και κοινωνικοποιούνται με σκοπό τελικά αντί να κυνηγούν για να επιβιώσουν να πατούν επί πτωμάτων για να δολώσουν.
Τόσος κόπος και εργατοώρες για να σκοτώσουν, τόσος κόπος και χρόνος για να βλάψουν, τόσος κόπος και φαιά ουσία για να καταστρέψουν συθέμελα την ζωή, αυτό το εφήμερο θαύμα και αντί να καταλάβουν την δύναμη της δοτικότητας και της καλοσύνης στρέφονται κάθε μέρα πιο πολύ προς το μαύρο.
Μετά από εκείνη την εποχή της κοινωνικοποίησης ήρθε η εποχή της τεχνολογίας η οποία σε μαγεύει, σε ζαλίζει με απώτερο σκοπό να σε κάνει ένα πολύ χρήσιμο γρανάζι στη μηχανή της και ως υποκατάστατο γράσου να φροντίζεις για την σωστή λίπανση. Οι εποχές πέρασαν, οι εποχές περνούν και θα συνεχίζουν να περνούν αλλά δεν θα είσαι εκεί να δεις όλα τα όμορφα και σημαντικά.
Οι γνώσεις και οι εμπειρίες σου διακόπτονται βάναυσα μέσα σε όλο αυτό τον παραλογισμό που βιώνεις και ζεις τα τελευταία χρόνια. Όλοι αυτοί που κατέβηκαν από τα δέντρα, βγήκαν από τις σπηλιές σε ζηλεύουν και σε φθονούν γιατί απλά είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά τους μέχρι που ήρθε ο αλγόριθμος του δανείου, της επιδότησης, της μίζας και της ρεμούλας και έγινες πιο προβλέψιμος από ποτέ, ποιος εσύ που ήθελαν κάτι από εσένα, ποιος εσύ που τους έδωσες γράμματα, πολιτισμό, πολίτευμα, ιατρική και σήμερα όλοι αυτοί σε χλευάζουν και σε υποτιμούν γιατί πολύ απλά τους έδωσες το δικαίωμα και συνεχίζεις να τους το δίνεις χωρίς καν να ντρέπεσαι. Χρωστάς πολλά στην ιστορία και τους προγόνους σου μα οφείλεις περισσότερα στα παιδιά και τα εγγόνια σου απλά και μόνο γιατί κάποιοι έδωσαν αίμα και ψυχή για να λέγεσαι ΕΛΛΗΝΑΣ.
Άσχετα με το κουτόχορτο που σε ταΐζουν χρόνια έχεις μια ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, έγινες ΒΥΖΑΝΤΙΟ, έκανες ένα 1821, αντιστάθηκες σθεναρά το 1940 και φρόντισες η γλώσσα σου να μεταφέρει ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ και ΘΡΗΣΚΕΙΑ στα βάθη των αιώνων. Κάπου εκεί τα χάλασες άρχισες να μου κουνάς το δάχτυλο με δανεικά, με εορτοδάνεια και κάρτες με παντόφλα δίχαλο, παρεό, Μύκονο και ρολογάκι σένιο και τώρα κάνεις βουτιά αναξιοπρέπειας σε κάδο μετά τα μεσάνυχτα γιατί ακόμα και τώρα είσαι εγωιστής, ξεροκέφαλος και σταρχιδιστής.
Γιατί ακόμα και τώρα ενώ το σκοτάδι έχει αρχίσει να σε πνίγει συνεχίζεις να με λες ακραίο, εθνικιστή, συνωμοσιολόγο και τρελό που ακόμα προσπαθώ να μοιραστώ το μικρό κερί μου μαζί σου. Όταν κατέβεις από το καλάμι της ματαιοδοξίας σου και του εφήμερου καλοπερασμού σου, χωρίς κόμμα, χωρίς χρώμα και με ουσία μίλα μου και πάλι θα απλώσω το χέρι να σε βοηθήσω.
Είμαι από εκείνο το είδος του χρήσιμου τρελού που νομίζω ότι μπορώ να σώσω τους πάντες την στιγμή που εσύ είσαι απλά ο χρήσιμος ηλίθιος, το μη χείριστων βέλτιστον της εποχής και οδηγείς τα τόσα χρόνια παράδοσης, ιστορίας, γλώσσας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Γιατί απλά αντί να αντιμετωπίσεις το παράλογο άρχισες να κάνεις διάλογο μαζί του.
Εύκολα πάντα ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους, εύκολα βρίσκουμε εξιλαστήριο θύμα αρκεί να αποποιηθούμε τις ευθύνες μας και έτσι εγωιστικά να το παίζουμε μεγάλοι και τρανοί με ξένα αρχίδια.
Δεν γνωρίζω αν είναι αργά, δεν γνωρίζω αν ο Θεός θελήσει να μας βοηθήσει, δεν γνωρίζω αν τα τελώνια των ΕΛΛΗΝΩΝ ενεργοποιηθούν, γνωρίζω ότι αν τελικά δεν θες να σωθείς πραγματικά, δεν θα σωθείς.
Θυμήσου την παράδοση σου, τα ήθη και έθιμα σου ποτέ δεν είναι αργά κάνε το για τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου πριν σε εξαφανίσουν. Μια φορά και έναν καιρό ήταν αυτοί και εμείς, συνεχίζει να είναι αυτοί και ο κακός μας ο καιρός και ο ανάποδος μας φλάρος γιατί αφήσαμε την αλάνα, το πανηγύρι, την οικογένεια και το ρίξαμε στον Γιάννη τον περιπατητή,την τεκίλα σαν ραιζ και τη βότκα πορτοκάλι πνιγμένοι στο εφήμερο, το προσωρινό και το μεγαλοϊδεατισμό μας.
Γνωρίζω πως συνεχίζεις να με κρίνεις, να με κακολογείς είναι γεγονός πως το να μιλώ, να γράφω με κουράζουν, με θλίβουν γιατί δεν σταματάς να βγάζεις εύκολα συμπεράσματα. Θα προσπαθώ να είμαι δίπλα σου όσες ταμπέλες και αν μου βάλεις, γνωρίζω πως είμαι ο «ΚΑΝΕΝΑΣ» την στιγμή που εσύ θεωρείς ότι είσαι το κέντρο του κόσμου.
Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.
Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους.
Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Νίκος Καζαντζάκης.
Πηγή
Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!