ΚΑΝΟΝΑΣ: ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΟΛΙΓΑΡΧΙΕΣ...ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΘΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ
«Ο σιδερένιος νόμος της ολιγαρχίας» είναι μια πολιτική θεωρία, που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό κοινωνιολόγο Robert Michels στο βιβλίο του, το 1911, και έχει τον τίτλο "Πολιτικά Κόμματα".
Ισχυρίζεται ότι ο κανόνας μιας ελίτ, ή ολιγαρχίας, είναι αναπόφευκτος ως «σιδερένιος νόμος» σε οποιαδήποτε δημοκρατική οργάνωση ως μέρος των «τακτικών και τεχνικών αναγκών» μιας οργάνωσης.
Η θεωρία του Michels δηλώνει ότι όλες οι πολύπλοκες οργανώσεις, ανεξάρτητα από το πόσο δημοκρατικές είναι όταν ξεκινούν, τελικά εξελίσσονται σε ολιγαρχίες. Ο Michels παρατήρησε ότι δεδομένου ότι κανένας αρκετά μεγάλος και περίπλοκος οργανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει καθαρά ως άμεση δημοκρατία, η εξουσία εντός ενός οργανισμού θα μεταβιβάζεται πάντοτε σε άτομα εντός αυτής της ομάδας, εκλεγμένα ή μη.
Ο Michels υποστηρίζει ότι οι δημοκρατικές προσπάθειες να κατέχουν υπεύθυνες ηγετικές θέσεις είναι επιρρεπείς σε αποτυχία, καθώς με την εξουσία έρχεται η ικανότητα ανταμοιβής της πίστης, η ικανότητα ελέγχου πληροφοριών σχετικά με τον οργανισμό και η ικανότητα ελέγχου των διαδικασιών που ακολουθεί ο οργανισμός κατά τη λήψη αποφάσεων.
Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επηρεάσουν έντονα το αποτέλεσμα τυχόν αποφάσεων που λαμβάνονται «δημοκρατικά» από τα μέλη.
Ο Michels δήλωσε ότι ο επίσημος στόχος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας για την εξάλειψη της κυριαρχίας της ελίτ ήταν αδύνατος, ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι μια πρόσοψη που νομιμοποιεί τον κανόνα μιας συγκεκριμένης ελίτ και ότι αυτός ο κανόνας, τον οποίο αναφέρεται ως ολιγαρχία, είναι αναπόφευκτος. " (προέρχεται από τη Wikipedia)
Ο Stiegler τελειοποιεί τον Σιδηρένιο Νόμο της Ολιγαρχίας, στη Θεωρία του Οικονομικού Κανονισμού, υποδηλώνοντας επίσης ότι τα "μεγάλα παιδιά" θα κερδίζουν πάντα και οι μικροί θα χάνουν πάντα. Βασίζει αυτό το συμπέρασμα στους ακόλουθους κανόνες:
Το βασικό περιουσιακό στοιχείο που ελέγχεται από το κράτος είναι η δύναμη του εξαναγκασμού. Κάθε ομάδα που μπορεί να ελέγξει πώς χρησιμοποιείται αυτή η δύναμη μπορεί να κερδίσει.
Δεδομένου ότι είμαστε συμμετέχοντες, θα επιδιώξουμε να καλέσουμε την αναγκαστική δύναμη του κράτους να υποστηρίξει τα συμφέροντά μας. Οι προσπάθειες, ωστόσο, είναι δαπανηρές.
Πηγή
«Ο σιδερένιος νόμος της ολιγαρχίας» είναι μια πολιτική θεωρία, που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό κοινωνιολόγο Robert Michels στο βιβλίο του, το 1911, και έχει τον τίτλο "Πολιτικά Κόμματα".
Ισχυρίζεται ότι ο κανόνας μιας ελίτ, ή ολιγαρχίας, είναι αναπόφευκτος ως «σιδερένιος νόμος» σε οποιαδήποτε δημοκρατική οργάνωση ως μέρος των «τακτικών και τεχνικών αναγκών» μιας οργάνωσης.
Η θεωρία του Michels δηλώνει ότι όλες οι πολύπλοκες οργανώσεις, ανεξάρτητα από το πόσο δημοκρατικές είναι όταν ξεκινούν, τελικά εξελίσσονται σε ολιγαρχίες. Ο Michels παρατήρησε ότι δεδομένου ότι κανένας αρκετά μεγάλος και περίπλοκος οργανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει καθαρά ως άμεση δημοκρατία, η εξουσία εντός ενός οργανισμού θα μεταβιβάζεται πάντοτε σε άτομα εντός αυτής της ομάδας, εκλεγμένα ή μη.
Ο Michels υποστηρίζει ότι οι δημοκρατικές προσπάθειες να κατέχουν υπεύθυνες ηγετικές θέσεις είναι επιρρεπείς σε αποτυχία, καθώς με την εξουσία έρχεται η ικανότητα ανταμοιβής της πίστης, η ικανότητα ελέγχου πληροφοριών σχετικά με τον οργανισμό και η ικανότητα ελέγχου των διαδικασιών που ακολουθεί ο οργανισμός κατά τη λήψη αποφάσεων.
Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επηρεάσουν έντονα το αποτέλεσμα τυχόν αποφάσεων που λαμβάνονται «δημοκρατικά» από τα μέλη.
Ο Michels δήλωσε ότι ο επίσημος στόχος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας για την εξάλειψη της κυριαρχίας της ελίτ ήταν αδύνατος, ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι μια πρόσοψη που νομιμοποιεί τον κανόνα μιας συγκεκριμένης ελίτ και ότι αυτός ο κανόνας, τον οποίο αναφέρεται ως ολιγαρχία, είναι αναπόφευκτος. " (προέρχεται από τη Wikipedia)
Ο Stiegler τελειοποιεί τον Σιδηρένιο Νόμο της Ολιγαρχίας, στη Θεωρία του Οικονομικού Κανονισμού, υποδηλώνοντας επίσης ότι τα "μεγάλα παιδιά" θα κερδίζουν πάντα και οι μικροί θα χάνουν πάντα. Βασίζει αυτό το συμπέρασμα στους ακόλουθους κανόνες:
Το βασικό περιουσιακό στοιχείο που ελέγχεται από το κράτος είναι η δύναμη του εξαναγκασμού. Κάθε ομάδα που μπορεί να ελέγξει πώς χρησιμοποιείται αυτή η δύναμη μπορεί να κερδίσει.
Δεδομένου ότι είμαστε συμμετέχοντες, θα επιδιώξουμε να καλέσουμε την αναγκαστική δύναμη του κράτους να υποστηρίξει τα συμφέροντά μας. Οι προσπάθειες, ωστόσο, είναι δαπανηρές.
Πηγή
Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!