EPIOSYINFO NEWS
latest

728x90

468x60

Ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος εαυτός του (Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς Ανάχαρσις, 6ος π.Χ. αιών)

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, την περίοδο 2012 – 2016 κάθε ελληνικό νοικοκυριό μείωσε την μηνιαία του δαπάνη κατά 308€.

Σε αυτή την μείωση της κατανάλωσης μειώθηκε η κατανάλωση κρέατος κατά ένα κιλό, τα φρούτα και οι ξηροί καρποί κατά τρία & μισό κιλά και λαχανικά και όσπρια μειώθηκε κατά τρία κιλά.

Σε αντιπαραβολή αυτών των στοιχείων σε έρευνα του EUROFOUND από το 2009 – 2014 παρατηρείται αύξηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων της τάξεως του 13,5% εκ του οποίου οι άνεργοι φέρουν τα πρωτεία καταρράκωσης της ψυχικής υγείας. Στο κομμάτι του πληθυσμού πλέον από τα 11 εκατομμύρια που ήμασταν 1 εκατομμύριο έφυγαν στο εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Στο υπόλοιπο κομμάτι 2,5 εκατομμύρια είναι συνταξιούχοι άνω των 70 ετών, είναι δηλαδή η κατηγορία εκείνη που έπιασε το προσδόκιμο και θα μας αδειάσει την γωνιά σύμφωνα με τελευταίες εξαγγελίες και θα ανακουφίσει το ασφαλιστικό. Στο υπόλοιπο κομμάτι έχει μείνει ένα ενεργό 30% με 40% επιχειρήσεων οι οποίες πρέπει να συντηρούν εαυτούς και αλλήλους.

Σκεφτείτε πως κάποιες από αυτές αντικατέστησαν άτομα των ηλικιών 30 και άνω με άτομα έως 29 και αυτό γιατί οι μισθολογικοί κατάλογοι είναι της τάξεως 4ωρο με 294,03€ μεικτά, 6ωρο με 360€ μεικτά και 586€ για 8ωρο. Την στιγμή που πρέπει να έχουν κάποια μηνιαία έξοδα για επιβίωση, ρουχισμό και μετακινήσεις. Παράλληλα πρέπει να πληρώσουν έμμεσους και άμεσους φόρους και κάπου εκεί να τελειώσει πολύ γρήγορα ο μισθός και να μείνει αρκετός μήνας περισυλλογής, νηστείας και προσευχής.

Σε όλα αυτά έρχεται και δημιουργείται η πόλωση που σε αυτή την χώρα αποτελεί μάστιγα και κομμάτι του γενετήσιου κώδικα μας, όπου ο κόσμος διχάζεται σε ιδιωτικό και δημόσιο υπάλληλο της τάξεως του φταις δεν φταίω, δουλεύεις και κλέβεις, δεν δουλεύω και ξέρω να κρύβω την κλεψιά μου.

Πραγματικά απορώ πως ακόμα και εν έτη 2018 η διχόνοια αποτελεί κομμάτι της βόλεψης μας και πως εύκολα ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους εκτός του εαυτού μας. Αλήθεια αν ο ιδιωτικός τομέας δεν πληρώσει ή δεν έχει την σχετική ρευστότητα οι υπόλοιποι από πού θα πληρωθούν έχετε αναρωτηθεί ποτέ ; αν μια κοινωνία δεν παράγει τι θα βρείτε για να φάτε ; έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι το λίπος πλέον κάηκε και ακόμα πολώνεστε και αγωνιάτε για την καρέκλα σας όταν το ευάερο και ευήλιο οικοδόμημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει.

Μαζί με αυτό και εμείς βέβαια και πάμε με γοργά βήματα σε εμφυλιακή κατάσταση έτσι για να γουστάρουμε ρε αδελφέ.

Πρόσφατα ένας φίλος μου απολύθηκε γιατί ήταν υψηλόμισθος και βρέθηκε με δυο παιδιά στο ταμείο υποκρισίας ενώ οι υποχρεώσεις του τρέχουν, σήμερα άλλος με πήρε τηλέφωνο την στιγμή που ως άνεργος την τελευταία τριετία βρέθηκε με κατασχεμένο λογαριασμό για χρέος των 300€ στην εφορία την στιγμή μάλιστα που έχει δηλώσει το σχετικό λογαριασμό ως ακατάσχετο, ενώ παράλληλα μαθαίνεις πως γνωστή σου βρίσκεται σε τελευταίο στάδιο.

Τους νοιώθω και μοιραζόμαστε άγχη και προβληματισμούς γιατί είμαι στην ίδια κατάσταση και προσπαθούμε να σταθούμε με αξιοπρέπεια, σεβασμό και φιλότιμο όταν ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που θα έκαναν τα πάντα να μας εξαφανίσουν γιατί τους προβληματίζουμε.

Δεν πήραμε δάνεια, δεν έχουμε πιστωτικές ούτε πάμε διακοπές κάθε χρόνο έτσι για την έχουμε μεγαλύτερη από το γείτονα παρά ταύτα ο γείτονας θα μας φάει πρώτος την ώρα που θα ξεφύγει η κατάσταση. Θα πείτε πως υπερβάλω αλλά καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά γύρω σας αγαπητοί συνέλληνες, συνάνθρωποι και να θυμηθείτε πως ο πεινασμένος και αγανακτισμένος δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει. Είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος απλά δεν έχετε το σθένος να το παραδεχτείτε γιατί πολύ απλά ακόμα γλύφετε τους τόκους και τις ποδιές.

Έχουμε όλοι την μερίδα του χρέους και της φθίνουσας πορείας, άλλοι γιατί δεν αντιδράσαμε όταν έπρεπε και άλλοι γιατί έπρατταν εις βάρος μας, μέρα με τη μέρα ο πληθυσμός μας φθίνει και οι «φίλοι» μας αυξάνονται και εμείς ακόμα παλαμοκροτούμε και σημαιοσυνουσιαζόμαστε.

Όταν μας πάρουν τα σπίτια και θα τα πάρουν γιατί είμαστε μαγαζάκι γωνία θα είναι πια αργά πλέον, ανήκουμε πλέον στις αγορές, στα τραστ και τα συμφέροντα τελείωσαν εκείνες οι εποχές του Τσόρτσιλ, του Στάλιν και του Χίτλερ τα πράγματα άλλαξαν έφυγαν μπροστά και εμείς μείναμε έτη φωτός πίσω περιμένοντας τον ξανθό Σαμ, το πράσινο καβαλάρη και την άγρια στύση.

«Στήνουμε θέατρα και σκηνικά, όμως η μοίρα μας πάντα νικά και τα σαρώνει και μας σαρώνει. Γιώργος Σεφέρης»




Πηγή


Ενα Like μας βοηθάει να συνεχίσουμε Facebook

ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
« PREV
NEXT »

Facebook Comments APPID