του Βαγγέλη Σαρακινού
Βασικό χαρακτηριστικό της συζήτησης, πέρα από την αναμενόμενη ένταση και τους επιθετικούς χαρακτηρισμούς από μερίδα των φερόμενων ως εμπλεκόμενων, και κυρίως τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Λοβέρδο, ήταν η αρχηγικού χαρακτήρα εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΝΔ.
Αναβαθμισμένος από την παρουσία του στο συλλαλητήριο, αλλά και από τα παρατεταμένα χειροκροτήματα με τα οποία έγινε δεκτός στην αίθουσα της Ολομέλειας, από τους βουλευτές του κόμματος, ο Σαμαράς επιδίωξε να εμφανιστεί ως ο κυρίαρχος στην ΝΔ. Με επιθετικό λόγο, κοκορομαχίες με τον πρόεδρο Βούτση, αλλά και αναφορές του τύπου «αν είσαι άνδρας πες το από κοντα» σε σχόλια που ακούστηκαν από τα έδρανα, όταν κατηγορούσε την κυβέρνηση για το μεταναστευτικό, ο Σαμαράς πέρασε αυτην την εικόνα.
Ο Μητσοτάκης το έπιασε το υπονοούμενο και με δεδομένες τις πιέσεις που δεχόταν από τα δύο «στρατόπεδα», το Σαμαρικό και το Καραμανλικό, δόμησε την ομιλία του με τέτοιο τρόπο, ωστε να διαφοροποιείται μεν από την σκληρή ρητορική του Αντώνη Σαμαρά, αλλά να κλίνει διακριτικά προς αυτήν, χάριν της ενότητας. Εγώ είμαι ο αρχηγός θέλησε να πει με την ομιλία του ο πρόεδρος της ΝΔ, οι διαφορές στην εκφορά του πολιτικού λόγου των δύο ανδρών ήταν ωστόσο έντονες.
Εκεί όπου ο Σαμαράς επαναλάμβανε συνεχώς την λέξη σκευωρία, ο Μητσοτάκης μιλούσε για μεθόδευση διαδικασιών με οσμή πολιτικού σκανδάλου. Ακόμη και η μοναδική φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε την λέξη σκευωρία, στο κλείσιμο της ομιλίας του, αυτό ειπώθηκε με την έννοια της μεθόδευσης. Άλλη εμφανής διαφορά ανάμεσα στις ομιλίες του πρώην και νυν προέδρου της ΝΔ είναι η για πρώτη φορά παραδοχή του κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχει σκάνδαλο Novartis. Άποψη η οποία απουσίαζε εντελώς από τις τοποθετήσεις τόσο του Αντώνη Σαμαρά όσο και του Άδωνι Γεωργιάδη.
Ανάλογα ήταν τα διλήμματα και στην ΔΗΣΥ, όπου η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε επίσης μία σύνθεση, δεδομένου ότι οι βασικοί φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι από την παράταξή της, οι κ. Βενιζέλος και Λοβέρδος, ως συνταγματολόγοι, έπαιζαν μπάλα στο δικό τους γήπεδο.
Κοινός ο φόβος
Η ΝΔ επέλεξε να μην πάει στην κάλπη. Αντ’ αυτού οι βουλευτές δήλωναν προφορικά «ναι στην εξεταστική, όχι στην σκευωρία». Μόνο που πολλοί ήταν εκείνοι που δεν το έλεγαν ολόκληρο και έκαναν αναφορά μόνο στο πρώτο μέρος, ενδεχομένως λόγω και της κούρασης. Αρκετοί ήταν επίσης και εκείνοι, που απλως κουνούσαν το χέρι προς το προεδρείο και τους ψηφολέκτες για να δηλώσουν παρουσία.
Παρακολουθώντας κανείς τους βουλευτές της ΝΔ διέκρινε ένα μούδιασμα, τέτοιο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως μια σιωπηρή διαμαρτυρία για την στάση του κόμματος. Στην κάλπη πάντως δεν πηγαν. Από την άλλη, στην ΔΗΣΥ, επέλεξαν να πάνε στην κάλπη, το έκαναν όμως με τέτοιον τρόπο, που η ψηφος ήταν εκ των προτέρων άκυρη, αφού έριχναν συγκεκριμένο δικό τους ψηφοδέλτιο.
Αν και οι δύο επιλογές διαφέρουν μεταξύ τους, έχουν ένα κοινό και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από τον φόβο της αντίδρασης των βουλευτών. Και οι δύο επιλογές, μπορεί μεν να προστατεύουν φαινομενικά την ενότητα, ερμηνεύονται ωστόσο ως αδυναμίες των αρχηγών να ελέξξουν τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους. Μοιάζει λίγο με τον φόβο του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι, μόνο που έδω είναι ο φόβος του αρχηγού πριν από την κάλπη.
πηγη
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Αναβαθμισμένος από την παρουσία του στο συλλαλητήριο, αλλά και από τα παρατεταμένα χειροκροτήματα με τα οποία έγινε δεκτός στην αίθουσα της Ολομέλειας, από τους βουλευτές του κόμματος, ο Σαμαράς επιδίωξε να εμφανιστεί ως ο κυρίαρχος στην ΝΔ. Με επιθετικό λόγο, κοκορομαχίες με τον πρόεδρο Βούτση, αλλά και αναφορές του τύπου «αν είσαι άνδρας πες το από κοντα» σε σχόλια που ακούστηκαν από τα έδρανα, όταν κατηγορούσε την κυβέρνηση για το μεταναστευτικό, ο Σαμαράς πέρασε αυτην την εικόνα.
Ο Μητσοτάκης το έπιασε το υπονοούμενο και με δεδομένες τις πιέσεις που δεχόταν από τα δύο «στρατόπεδα», το Σαμαρικό και το Καραμανλικό, δόμησε την ομιλία του με τέτοιο τρόπο, ωστε να διαφοροποιείται μεν από την σκληρή ρητορική του Αντώνη Σαμαρά, αλλά να κλίνει διακριτικά προς αυτήν, χάριν της ενότητας. Εγώ είμαι ο αρχηγός θέλησε να πει με την ομιλία του ο πρόεδρος της ΝΔ, οι διαφορές στην εκφορά του πολιτικού λόγου των δύο ανδρών ήταν ωστόσο έντονες.
Εκεί όπου ο Σαμαράς επαναλάμβανε συνεχώς την λέξη σκευωρία, ο Μητσοτάκης μιλούσε για μεθόδευση διαδικασιών με οσμή πολιτικού σκανδάλου. Ακόμη και η μοναδική φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε την λέξη σκευωρία, στο κλείσιμο της ομιλίας του, αυτό ειπώθηκε με την έννοια της μεθόδευσης. Άλλη εμφανής διαφορά ανάμεσα στις ομιλίες του πρώην και νυν προέδρου της ΝΔ είναι η για πρώτη φορά παραδοχή του κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχει σκάνδαλο Novartis. Άποψη η οποία απουσίαζε εντελώς από τις τοποθετήσεις τόσο του Αντώνη Σαμαρά όσο και του Άδωνι Γεωργιάδη.
Ανάλογα ήταν τα διλήμματα και στην ΔΗΣΥ, όπου η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε επίσης μία σύνθεση, δεδομένου ότι οι βασικοί φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι από την παράταξή της, οι κ. Βενιζέλος και Λοβέρδος, ως συνταγματολόγοι, έπαιζαν μπάλα στο δικό τους γήπεδο.
Κοινός ο φόβος
Η ΝΔ επέλεξε να μην πάει στην κάλπη. Αντ’ αυτού οι βουλευτές δήλωναν προφορικά «ναι στην εξεταστική, όχι στην σκευωρία». Μόνο που πολλοί ήταν εκείνοι που δεν το έλεγαν ολόκληρο και έκαναν αναφορά μόνο στο πρώτο μέρος, ενδεχομένως λόγω και της κούρασης. Αρκετοί ήταν επίσης και εκείνοι, που απλως κουνούσαν το χέρι προς το προεδρείο και τους ψηφολέκτες για να δηλώσουν παρουσία.
Παρακολουθώντας κανείς τους βουλευτές της ΝΔ διέκρινε ένα μούδιασμα, τέτοιο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως μια σιωπηρή διαμαρτυρία για την στάση του κόμματος. Στην κάλπη πάντως δεν πηγαν. Από την άλλη, στην ΔΗΣΥ, επέλεξαν να πάνε στην κάλπη, το έκαναν όμως με τέτοιον τρόπο, που η ψηφος ήταν εκ των προτέρων άκυρη, αφού έριχναν συγκεκριμένο δικό τους ψηφοδέλτιο.
Αν και οι δύο επιλογές διαφέρουν μεταξύ τους, έχουν ένα κοινό και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από τον φόβο της αντίδρασης των βουλευτών. Και οι δύο επιλογές, μπορεί μεν να προστατεύουν φαινομενικά την ενότητα, ερμηνεύονται ωστόσο ως αδυναμίες των αρχηγών να ελέξξουν τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους. Μοιάζει λίγο με τον φόβο του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι, μόνο που έδω είναι ο φόβος του αρχηγού πριν από την κάλπη.
πηγη
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!