του Ελευθέριου Τζιόλα
Το τεχνητό και επικίνδυνο αυτό ιδεολόγημα πήρε έντονη σφετεριστική διάσταση, πλαστογραφώντας την ιστορία. Την τελευταία δεκαπενταετία η FYROM διεκδικεί και την ιστορία της κλασικής μακεδονικής δυναστείας ως ρίζα των σημερινών Σλάβων που ζουν εκεί! Δηλαδή, στην εθνική νοθεία προστέθηκε και η ιστορική και πολιτισμική νοθεία. Στόχος είναι να οικειοποιηθούν τους αρχαίους Μακεδόνες και τα ελληνιστικά βασίλεια, αποκόπτοντάς τα από τον ευρύτερο ελληνικό πολιτισμό.
Όπως είναι γνωστό, για επεκτατικούς σκοπούς το 1943 ο Τίτο είχε δημιουργήσει στο εσωτερικό της Γιουγκοσλαβίας αυτή την οντότητα. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτητοποίηση του γειτονικού κράτους, αναζωπυρώθηκε η ιδεολογία και τα σχέδια του “Μακεδονισμού”. Η FYROM καταλαμβάνει μέρος της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Παρόλα αυτά, επιχειρεί να οικειοποιηθεί την όλη Μακεδονία τόσο γεωγραφικά (την ελληνική και βουλγαρική περιοχή της Μακεδονίας), όσο και ιστορικο-πολιτιστικά.
Οι Σκοπιανοί ονομάζουν το κράτος τους “Μακεδονία”, παρότι καλύπτει περίπου το ένα τρίτο της γεωγραφικής Μακεδονίας, το οποίο, μάλιστα, είναι έξω από τη ζώνη της αρχαίας Μακεδονίας. Προσπαθούν, λοιπόν, με την κρατική υπόσταση τους και με τις υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεις να διεκδικήσουν το σύνολο του μακεδονικού κεκτημένου ιστορικά, εδαφικά, εθνοτικά και πολιτισμικά.
Υπό προϋποθέσεις ο γεωγραφικός προσδιορισμός
Αν έλειπε αυτή η θεμελιώδης, όσο και παράλογη διεκδίκηση, θα μπορούσε, ίσως, η κρατική ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό να αποτελέσει λύση. Και τότε, όμως, εφόσον δεν θα άφηνε καμία αμφιβολία ότι αποτελεί Μέρος. Αυτό σημαίνει ότι αυτό πρέπει να αποτυπωθεί όχι μόνο στο όνομα του κράτους, αλλά και και στο όνομα της εθνότητας και της γλώσσας. Ούτε Μακεδονία, λοιπόν, το κράτος, ούτε μακεδονική η εθνότητα και η γλώσσα.
Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν συζητείται στις διαπραγματεύσεις. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, όμως, ότι οι Έλληνες δεν θα αποδεχθούν λύση, η οποία δεν θα προβλέπει σαφώς ότι εγκαταλείπεται συνειδητά το φαντασιακό αφήγημα του “Μακεδονισμού” από τους Σλάβους της FYROM. Οι Σκοπιανοί τελικά μπορεί να δεχθούν μία σύνθετη ονομασία –εμφανιζόμενοι, μάλιστα, ότι υποχωρούν!– εάν αυτή αφορά μόνο το κράτος. Εάν, δηλαδή, νομιμοποιήσει δια παραλείψεως το όνομα “μακεδονική” εθνότητα και γλώσσα. Τότε το ουσιαστικό “Μακεδονία” στο όνομα του κράτους θα επικρατήσει.
Καμία διαμαρτυρία, καμία ένσταση, κανένα διάβημα δεν θα έχει πλέον θέση, δεν θα νομιμοποιείται, μετά την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης. Καμία ελληνική συλλογικότητα, κανένας ελληνικός οργανισμός, καμία ελληνική αντιπροσωπεία, κανένας Έλληνας δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί για την κλοπή της ταυτότητάς του. Δεν θα μπορεί να ακυρώσει τον ασύστολο “Μακεδονισμό”.
Επικίνδυνες ονειροφαντασίες
Η θέση των Σκοπίων είναι γνωστή: πρέπει μελλοντικά να ενωθεί στο κράτος του και η υπόλοιπη Μακεδονία, τόσο η ελληνική όσο και η βουλγαρική! Η δε “Βόρεια Μακεδονία” ή “Νέα Μακεδονία” θα έχει το ιστορικό καθήκον να δράσει ως ελεύθερο τμήμα, ως η βάση για την απελευθέρωση των υπό κατοχή τμημάτων, της Μακεδονίας του Αιγαίου και της Μακεδονίας του Πιρίν!
Ορισμένοι, λένε, ότι όλα τούτα είναι στις σημερινές συνθήκες ονειροφαντασίες. Προφανώς, τα Σκόπια είναι αδύναμα να επιβάλουν εμπράκτως τις ονειροφαντασίες τους. Αυτές, ωστόσο, είναι ικανές να δηλητηριάζουν τις σχέσεις και να τροφοδοτούν την αστάθεια σε μία δύσκολη περιοχή και μάλιστα σε περίοδο ευρύτερης γεωπολιτικής ρευστότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι στα Βαλκάνια είδαμε επανειλημμένως αλλαγές συνόρων.
Γιατί οι Σκοπιανοί δεν ανακαλούν όλες αυτές τις ονειροφαντασίες όχι απλώς με δηλώσεις, αλλά με ξεκάθαρη αναφορά στο Σύνταγμα τους, στα σχολικά βιβλία τους και στην επίσημη ιστορία τους; Γιατί επιμένουν να συντηρούν την εκτεταμένη πλαστογραφία της ιστορίας και της πραγματικότητας στην περιοχή; Η ιστορία, η ταυτότητα, η κρατική ιδεολογία, το όνομα του κράτους, της εθνότητας και της γλώσσας δεν είναι μουσειακά είδη. Έχουν υπόσταση και πολιτική σημασία! Αυτά είναι η ζωογόνα ύλη για κάθε Σχέδιο Πράξης.
Όχημα πλαγιοκοπήσεων
Το πρώτο συνθετικό, όποιο κι αν είναι, ακολουθεί ως δευτερεύον, υποτονικό στοιχείο, τον όρο “Μακεδονία”. Στην πράξη, στις σχέσεις, κυρίως και στους σκοπούς το ισχυρό, το στρατηγικό, το αλυτρωτικό στοιχείο θα είναι, όπως και μέχρι τώρα, το όνομα “Μακεδονία” και “μακεδονική”. Εάν, μάλιστα, το όνομα αυτό έχει αναγνωριστεί από τους Έλληνες, από τους θιγόμενους, θα μετατραπεί σε όχημα για πλαγιοκοπήσεις εναντίον της Ελλάδας και για διάβρωση των διμερών σχέσεων.
Οι Σκοπιανοί θέλουν να διασώσουν τον “Μακεδονισμό”. Βόρεια Μακεδονία, ή Νέα Μακεδονία, ή Άνω Μακεδονία κρατάνε ζωντανό το ουσιώδες: τον “Μακεδονισμό”. Άρα, μπορούν τελικά να γίνουν αποδεκτοί και να πλασαριστούν μάλιστα σαν κινήσεις καλής διάθεσης. Γιατί, όμως, η Ελλάδα να δώσει το ουσιώδες, γιατί να αναγνωρίσει ένα άλλο κράτος ως αυτό που δεν είναι. Γιατί να παραχωρήσει τα μέσα, τα όπλα για να την ταπεινώσουν, για να την πλαγιοκοπούν κι αργότερα να επιχειρήσουν να την αποσταθεροποιήσουν;
Υπάρχουν ανταλλάγματα; Αν ναι ποια είναι αυτά και ποιός τα εγγυάται; Και άραγε αξίζουν όσο η παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία; Αδύνατον! Ήταν αφελείς και ρηχοί ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην καθοριστική απόφασή τους τον Δεκέμβριο 1991; Τώρα, γιατί τους κόβουν σε φέτες οι διάφοροι διάδοχοι. Γιατί παίρνουν από την κληρονομιά τους ό,τι τους βολεύει; Γιατί και με ποιά διαδικασία η χώρα μετακινείται από τη θέση “ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγα” και την μετατρέπει σχεδόν στο αντίθετό της;
πηγη
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Όπως είναι γνωστό, για επεκτατικούς σκοπούς το 1943 ο Τίτο είχε δημιουργήσει στο εσωτερικό της Γιουγκοσλαβίας αυτή την οντότητα. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτητοποίηση του γειτονικού κράτους, αναζωπυρώθηκε η ιδεολογία και τα σχέδια του “Μακεδονισμού”. Η FYROM καταλαμβάνει μέρος της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Παρόλα αυτά, επιχειρεί να οικειοποιηθεί την όλη Μακεδονία τόσο γεωγραφικά (την ελληνική και βουλγαρική περιοχή της Μακεδονίας), όσο και ιστορικο-πολιτιστικά.
Οι Σκοπιανοί ονομάζουν το κράτος τους “Μακεδονία”, παρότι καλύπτει περίπου το ένα τρίτο της γεωγραφικής Μακεδονίας, το οποίο, μάλιστα, είναι έξω από τη ζώνη της αρχαίας Μακεδονίας. Προσπαθούν, λοιπόν, με την κρατική υπόσταση τους και με τις υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεις να διεκδικήσουν το σύνολο του μακεδονικού κεκτημένου ιστορικά, εδαφικά, εθνοτικά και πολιτισμικά.
Υπό προϋποθέσεις ο γεωγραφικός προσδιορισμός
Αν έλειπε αυτή η θεμελιώδης, όσο και παράλογη διεκδίκηση, θα μπορούσε, ίσως, η κρατική ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό να αποτελέσει λύση. Και τότε, όμως, εφόσον δεν θα άφηνε καμία αμφιβολία ότι αποτελεί Μέρος. Αυτό σημαίνει ότι αυτό πρέπει να αποτυπωθεί όχι μόνο στο όνομα του κράτους, αλλά και και στο όνομα της εθνότητας και της γλώσσας. Ούτε Μακεδονία, λοιπόν, το κράτος, ούτε μακεδονική η εθνότητα και η γλώσσα.
Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν συζητείται στις διαπραγματεύσεις. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, όμως, ότι οι Έλληνες δεν θα αποδεχθούν λύση, η οποία δεν θα προβλέπει σαφώς ότι εγκαταλείπεται συνειδητά το φαντασιακό αφήγημα του “Μακεδονισμού” από τους Σλάβους της FYROM. Οι Σκοπιανοί τελικά μπορεί να δεχθούν μία σύνθετη ονομασία –εμφανιζόμενοι, μάλιστα, ότι υποχωρούν!– εάν αυτή αφορά μόνο το κράτος. Εάν, δηλαδή, νομιμοποιήσει δια παραλείψεως το όνομα “μακεδονική” εθνότητα και γλώσσα. Τότε το ουσιαστικό “Μακεδονία” στο όνομα του κράτους θα επικρατήσει.
Καμία διαμαρτυρία, καμία ένσταση, κανένα διάβημα δεν θα έχει πλέον θέση, δεν θα νομιμοποιείται, μετά την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης. Καμία ελληνική συλλογικότητα, κανένας ελληνικός οργανισμός, καμία ελληνική αντιπροσωπεία, κανένας Έλληνας δεν θα μπορεί να διαμαρτυρηθεί για την κλοπή της ταυτότητάς του. Δεν θα μπορεί να ακυρώσει τον ασύστολο “Μακεδονισμό”.
Επικίνδυνες ονειροφαντασίες
Η θέση των Σκοπίων είναι γνωστή: πρέπει μελλοντικά να ενωθεί στο κράτος του και η υπόλοιπη Μακεδονία, τόσο η ελληνική όσο και η βουλγαρική! Η δε “Βόρεια Μακεδονία” ή “Νέα Μακεδονία” θα έχει το ιστορικό καθήκον να δράσει ως ελεύθερο τμήμα, ως η βάση για την απελευθέρωση των υπό κατοχή τμημάτων, της Μακεδονίας του Αιγαίου και της Μακεδονίας του Πιρίν!
Ορισμένοι, λένε, ότι όλα τούτα είναι στις σημερινές συνθήκες ονειροφαντασίες. Προφανώς, τα Σκόπια είναι αδύναμα να επιβάλουν εμπράκτως τις ονειροφαντασίες τους. Αυτές, ωστόσο, είναι ικανές να δηλητηριάζουν τις σχέσεις και να τροφοδοτούν την αστάθεια σε μία δύσκολη περιοχή και μάλιστα σε περίοδο ευρύτερης γεωπολιτικής ρευστότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι στα Βαλκάνια είδαμε επανειλημμένως αλλαγές συνόρων.
Γιατί οι Σκοπιανοί δεν ανακαλούν όλες αυτές τις ονειροφαντασίες όχι απλώς με δηλώσεις, αλλά με ξεκάθαρη αναφορά στο Σύνταγμα τους, στα σχολικά βιβλία τους και στην επίσημη ιστορία τους; Γιατί επιμένουν να συντηρούν την εκτεταμένη πλαστογραφία της ιστορίας και της πραγματικότητας στην περιοχή; Η ιστορία, η ταυτότητα, η κρατική ιδεολογία, το όνομα του κράτους, της εθνότητας και της γλώσσας δεν είναι μουσειακά είδη. Έχουν υπόσταση και πολιτική σημασία! Αυτά είναι η ζωογόνα ύλη για κάθε Σχέδιο Πράξης.
Όχημα πλαγιοκοπήσεων
Το πρώτο συνθετικό, όποιο κι αν είναι, ακολουθεί ως δευτερεύον, υποτονικό στοιχείο, τον όρο “Μακεδονία”. Στην πράξη, στις σχέσεις, κυρίως και στους σκοπούς το ισχυρό, το στρατηγικό, το αλυτρωτικό στοιχείο θα είναι, όπως και μέχρι τώρα, το όνομα “Μακεδονία” και “μακεδονική”. Εάν, μάλιστα, το όνομα αυτό έχει αναγνωριστεί από τους Έλληνες, από τους θιγόμενους, θα μετατραπεί σε όχημα για πλαγιοκοπήσεις εναντίον της Ελλάδας και για διάβρωση των διμερών σχέσεων.
Οι Σκοπιανοί θέλουν να διασώσουν τον “Μακεδονισμό”. Βόρεια Μακεδονία, ή Νέα Μακεδονία, ή Άνω Μακεδονία κρατάνε ζωντανό το ουσιώδες: τον “Μακεδονισμό”. Άρα, μπορούν τελικά να γίνουν αποδεκτοί και να πλασαριστούν μάλιστα σαν κινήσεις καλής διάθεσης. Γιατί, όμως, η Ελλάδα να δώσει το ουσιώδες, γιατί να αναγνωρίσει ένα άλλο κράτος ως αυτό που δεν είναι. Γιατί να παραχωρήσει τα μέσα, τα όπλα για να την ταπεινώσουν, για να την πλαγιοκοπούν κι αργότερα να επιχειρήσουν να την αποσταθεροποιήσουν;
Υπάρχουν ανταλλάγματα; Αν ναι ποια είναι αυτά και ποιός τα εγγυάται; Και άραγε αξίζουν όσο η παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία; Αδύνατον! Ήταν αφελείς και ρηχοί ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην καθοριστική απόφασή τους τον Δεκέμβριο 1991; Τώρα, γιατί τους κόβουν σε φέτες οι διάφοροι διάδοχοι. Γιατί παίρνουν από την κληρονομιά τους ό,τι τους βολεύει; Γιατί και με ποιά διαδικασία η χώρα μετακινείται από τη θέση “ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγα” και την μετατρέπει σχεδόν στο αντίθετό της;
πηγη
Συνδεθείτε στη σελίδα μας στο Facebook
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου !!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!