του Ν. Τόσκα
Από πού να αρχίσουμε; Φτιάχνεται όλο αυτό το χάος που δημιουργήθηκε από μια στρεβλή οικονομία, μια τοπική αυτοδιοίκηση με κακή λειτουργία, μια κοινωνία με προβλήματα επιβίωσης, μια παιδεία που κινείται μεταξύ φροντιστηρίων και έλλειψης ελέγχου, ενός συστήματος υγείας που δεν εξυπηρετεί τους πολίτες αλλά πάγια συμφέροντα της παραοικονομίας;
Από πού μπορούμε να ξεκινήσουμε τον μετασχηματισμό;
Από τις ιδεολογικές αναζητήσεις;
Από την καθημερινότητα και τις παραγωγικές σχέσεις;
Από τις κοινωνικές σχέσεις;
Από την προστασία της φύσης;
Από τις εργασιακές σχέσεις;
Από την αλλαγή των θεσμών;
Από τις παραγωγικές δυνάμεις;
Στις παραπάνω θεματικές αντιστοιχούν κοινωνικές ομάδες, οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και απαιτούν αντίστοιχη προτεραιοποίηση. Μόνο η συνεργασία όλων των κοινωνικών δυνάμεων που εκπροσωπούν και επηρεάζονται ή έχουν δυνατότητα επηρεασμού των διαφόρων σχέσεων μπορεί να φέρει αποτέλεσμα αποδεκτό για την κοινωνία. Όσοι γνωρίζουν πως λειτουργούν οι θεσμοί πρέπει να συνεργασθούν με αυτούς που ξέρουν πως προωθείται η τεχνολογία και οι καινοτομίες. Όσοι γνωρίζουν πως δημιουργούνται νέες παραγωγικές δυνάμεις πρέπει να συνεργασθούν με τους προηγούμενους κ.ο.κ. Αυτός ο κύκλος που θυμίζει τη συνεργασία όσων συμμετέχουν στους δημοτικούς χορούς, βάζει τις κοινωνικές δυνάμεις στο προσκήνιο και απομονώνει την γνωστή ολιγαρχία που εναλλάσσεται σε κυβερνητικό επίπεδο, σε επίπεδο δήμου, σε επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας. Όμως κάτω από τρείς προϋποθέσεις. Πρώτο, ότι οι κοινωνικές δυνάμεις θα δεχτούν να συμμετάσχουν. Δεύτερο, ότι θα υπάρξει σοβαρός διευθυνόμενος σχεδιασμός σε κυβερνητικό επίπεδο, με σαφή προσανατολισμό και στόχευση και τρίτο, ότι θα τσακιστεί η οικονομική ολιγαρχία που λυμαίνεται τη χώρα, με τις μικρότερες παραφυάδες της σε τοπικό επίπεδο και τις ΄΄υπηρέτριές της΄΄ στα ΜΜΕ.
Όποιος βάλει τη ζυγαριά βρέθηκε ανάμεσα στα κύματα, όποιος ασχοληθεί δίνοντας την ίδια σημασία σε όλα βρέθηκε στο χάος. Υπάρχει λύση (συνήθως πάνω από μια), όπως σε όλα τα προβλήματα. Η δημιουργία κατά προτεραιότητα, παραγωγικών δυνάμεων με τον προσανατολισμό της ανάπτυξης στην αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό, τις μικρές βιοτεχνίες που θα στοχεύουν σε καινοτόμα προϊόντα και θα συνεργάζονται με κέντρα προώθησης της καινοτομίας, οι υπηρεσίες υποστήριξης. Η υγεία, η παιδεία και η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, πρέπει να έχουν επίσης άμεση προτεραιότητα.
Και πώς θα αλλάξουν; Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις πολλαπλά προβλήματα σε καίριους τομείς έχεις τρείς επιλογές για το πώς θα κάνεις τις αλλαγές. Ή δίνεις τη μάχη από κεντρικό πόστο, ακτινωτά και προσπαθείς να επιβάλεις κεντρικές πολιτικές ελέγχου και κατευθυνόμενης σχεδίασης ή πιάνεις δυο-τρείς κρίσιμους τομείς και αρκείσαι σε πρώτη φάση σε αυτό και στη συνέχεια προχωράς στην επόμενη φάση. Ή τέλος εφαρμόζεις συνδυασμό κεντρικού σχεδιασμού και αποκεντρωμένης εκτέλεσης και διαχείρισης. Το τελευταίο είναι προτιμότερο αλλά προϋποθέτει μεγάλο αριθμό ικανών στελεχών και τη συμμετοχή της κοινωνίας.
Και η διαχείριση/διεύθυνση; Για να θυμηθούμε τον συντηρητικό Κάρλ Σμίτ ΄΄κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης΄΄. Δηλαδή, όποιος δεν μπορεί να αποφασίζει από μόνος του στη κρίση είναι χαμένος. Αν στηριχτεί η όποια αριστερή δημοκρατική κυβέρνηση στις υπάρχουσες γραφειοκρατίες, οι οποίες προτείνουν τις ίδιες συνταγές στις μέχρι τώρα κυβερνήσεις απέτυχε. Αν αποδεχτεί τις ΄΄παράπλευρες εξουσίες΄΄ που διαμορφώθηκαν μεταπολεμικά στους τομείς που έχουν σχέση με την τάξη και ασφάλεια αλλά και αυτούς που στηρίζουν τις γνωστές οικονομικές εξουσίες, θα τροφοδοτηθεί το ίδιο ΄΄τέρας΄΄ και θα παραχθεί το ίδιο αποτέλεσμα.
Και με ποιους συνεργάζεσαι; Κάποιοι παρουσιάζουν τις συνεργασίες με το δεμάτι στάχυα, που αν και ανόμοιου ύψους δένουν σε ένα πολύ γερό σχηματισμό. Οι δυνάμεις που συμφωνούν σε μια μορφή κοινωνίας ανθρώπινης, με ανάπτυξη που δεν θα προβάλει τον ισχυρό αλλά θα δίνει ευκαιρίες ανάπτυξης και θα προστατεύει τον αδύναμο, αυτοί που βλέπουν τον ΄΄πυρήνα εξουσίας΄΄ όπως επιμένει ο Ν. Κοτζιάς να μετατοπίζεται από την ολιγαρχία στην κοινωνία, μπορούν να συνεργαστούν άσχετα με τις διαφορές για το δρόμο και τρόπο προσέγγισης. Δεν υπάρχουν ΄΄βασιλικοί΄΄ δρόμοι, ευθύγραμμοι και στρωμένοι με ροδοπέταλα και απόλυτες συμφωνίες για την προσέγγιση των προβλημάτων επιβίωσης της χώρας. Οι συμμαχίες οικοδομούνται βήμα-βήμα και με βάση τα συμφέροντα της κοινωνίας. Κι όπως λέει η Χάννα Άρεντ ΄΄Η ελευθερία έχει ένα χώρο και όποιος μπει σε αυτό το χώρο είναι ελεύθερος, όποιος μείνει απέξω δεν είναι ελεύθερος…σύμφωνα με τον ελληνικό τρόπο σκέψης τα όρια του χώρου της ελευθερίας ταυτίζονταν με τα τείχη της πόλεως΄΄. Αρκεί βέβαια τα τείχη να είναι ο χώρος των ευρύτερων μετώπων, να έχουν πολεμίστρες και όχι ΄΄παιδικές χαρές΄΄ και να ξέρουν τι υπερασπίζονται. Να είναι ο χώρος των ΄΄πολέμων κινήσεων΄΄ με μεγάλα πεδία για ελιγμούς και όχι απλά του στατικού ΄΄πολέμου θέσεων΄΄.
Στη στρατιωτική τακτική όταν ξέρεις την κατάσταση τη δική σου και του αντιπάλου, το σκοπό σου (που), τους δυνατούς τρόπους προχώρησης (πώς) και το λόγο της ενέργειάς σου (γιατί), είσαι κυρίαρχος. Μένει μόνο η επιλογή του κατάλληλου χρόνου (πότε).
papaioannou-giannis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το ΕΠΙΟΣΥ INFO ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω e-mail έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με αναφορές σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις , υβριστικά ή συκοφαντικά θα αφαιρούνται!